Eric Rohmer
| Miejsce urodzenia: | Nancy, Meurthe-et-Moselle, Lorraine, Francja |
| Reżyser: | |
| Scenarzysta: |
Francuski reżyser, scenarzysta i krytyk filmowy. Urodził się 4 kwietnia 1920 roku w Nancy we Francji.
Zaczynał jako profesor języka francuskiego i pisarz. W czasie okupacji pisał powieści pod pseudonimem Gilbert Cordier. W latach 50-tych zajął się krytyką filmową i był – obok Truffaut, Godarda, Chabrola i Rivette’a, jednym z działaczy skupionych wokół wpływowego pisma „Cahiers du Cinéma” (w latach 1957-63 jego redaktorem naczelnym). Mniej więcej w tym czasie przybrał kolejny pseudonim, pod którym znany jest do dziś.
Jako reżyser debiutował w 1959 roku filmem „Znak lwa”, co pokryło się z premierami nowofalowych „klasyków”.
Elementem charakterystycznym dla kina Rohmera jest przede wszystkim styl przypominający, czy wręcz naśladujący idealne, z założenia, kino amatorskie. Tworzy filmy, które zamknięte są w większych cyklach. Pierwszy z nich nosi tytuł „Sześć opowieści moralnych” i został zrealizowany w latach 1962-1972. W jego ramach mieszczą się m.in. takie obrazy, jak „Kariera Zuzanny” (1963), „Kolekcjonerka” (1967, Srebrny Niedźwiedź w Berlinie za reżyserię), „Moja noc u Maud” (1969, nominacja do Złotej Palmy w Cannes, nominacja do Oscara za scenariusz), czy „Kolano Klary” (1970, Złota Muszla MFF w San Sebastián).
Kolejny cykl – „Komedie i przysłowia” (1980-87) zawiera w sobie takie filmy, jak „Piękne małżeństwo” (1982), „Paulina na plaży” (1983, Srebrny Niedźwiedź, nagroda FIPRESCI i OCIC na MFF w Berlinie) i nagrodzony Złotym Lwem oraz nagrodą FIPRESCI w Wenecji „Zielony promień” (1986).
Ostatnim cyklem filmowym Rohmera jest głośny cykl zatytułowany „Opowieści czterech pór roku” (1989-98), w ramach którego mieszczą się filmy „Opowieść wiosenna” (1990), „Opowieść zimowa” (1992, Nagroda FIPRESCI i Nagroda Jury Ekumenicznego na MFF w Berlinie), czy „Jesienna opowieść” (1998, nagroda Sergia Trasattiego oraz Złota Otella za scenariusz na MFF w Wenecji).
Poza trzema wielkimi filmowymi cyklami zrealizował kilka obrazów historycznych, o silnej stylizacji na daną epokę, m.in. „Markizę O.” (1976, Wielka Nagroda Jury w Cannes, nominacja do Złotej Palmy), stylizowaną na romantyzm, czy „średniowiecznego” „Percevala z Galii” (1978).
Ostatnimi obrazami Rohmera są „Potrójny agent” (2003, nominacja do Złotego Niedźwiedzia) i „Miłość Astrei i Celadona”(2007).
Eric Rohmer zmarł 11 stycznia 2010 roku w Paryżu w wieku 89 lat.
Komentarze