Eroica

Eroica, Symfonia bohaterska w dwóch częściach, to trzeci i najwybitniejszy fabularny film Andrzeja Munka - ironiczna polemika z polską mitologią. Część pierwsza, tragikomiczne Scherzo alla polacca, to opowieść o warszawskim cwaniaku Dzidziusiu Górkiewiczu, który wbrew swojej woli i wrodzonemu racjonalizmowi bierze udział w powstaniu warszawskim.

Pośredniczy między polskim dowództwem a stacjonującymi pod Warszawą Węgrami, skłonnymi wesprzeć walczących. I mimo iż jako racjonalista i pragmatyk podczas swojej tragikomicznej odysei dostrzega różne powstańcze absurdy i bezsens walki, w finale wraca do płonącej stolicy.

Akcja noweli drugiej, mrocznego Ostinato lugubre, rozgrywa się w oflagu, gdzie po powstaniu trafiają porucznik Kurzawa i podporucznik Szpakowski. Zastają tu hermetyczny świat, w którym zamkniętym od czasów klęski wrześniowej oficerom przetrwać pomaga trzymanie się przedwojennych zasad i hierarchii, a przede wszystkim – legenda porucznika Zawistowskiego, jedynego, któremu udało się uciec i tym samym ocalić „honor polskiego oficera”. W rzeczywistości jednak ów ocalający mit to mistyfikacja…

Zobacz także: Najlepsze polskie filmy wojenne