Jean-Marc Barr: Co słuchać u gwiazdy ''Wielkiego błękitu''?

Jak sam wyznaje, nie dba ani o sławę, ani o pieniądze, dopóki może robić to, co kocha – a najważniejsze jest dla niego aktorstwo i sztuka filmowa.

Barr zajmuje się obecnie promocją swojego najnowszego filmu, „Big Sur”, w którym wciela się w Jacka Kerouaca, amerykańskiego pisarza, jednego z czołowych przedstawicieli awangardowego ruchu bitników.

Jak sam wyznaje, nie dba ani o sławę, ani o pieniądze, dopóki może robić to, co kocha – a najważniejsze jest dla niego aktorstwo i sztuka filmowa.

href="http://film.wp.pl/jean-marc-barr-co-sluchac-u-gwiazdy-wielkiego-blekitu-6025250240468097g">CZYTAJ DALEJ >>>

Przyszedł na świat 27 września 1960 roku, w Niemczech, jako syn Francuzki i żołnierza amerykańskich sił powietrznych. Rodzice pragnęli, by ich syn odebrał jak najlepszą edukację; marzyli, że pójdzie w ślady ojca.

Jean-Marc miał jednak zupełnie inne plany – najpierw studiował filozofię w Kalifornii, potem przeniósł się na studia do Paryża. Ostatecznie wylądował w Londynie, gdzie kontynuował edukację w Guildhall School of Music and Drama. Po studiach wrócił do Francji, by spróbować swych sił na teatralnej scenie.

Twierdzi, że marzenie o aktorstwie przyszło w zasadzie całkiem niespodziewanie.

- Którejś nocy w Paryżu poszedłem to teatru i zakochałem się w tym aktorskim „rytuale”; to rozbudziło we mnie prawdziwą pasję – opowiadał.

Nie zależało mu jednak ani na sławie, ani na popularności.

- Bycie osobą rozpoznawalną nie jest dla mnie ważne, bardziej interesuje mnie poznawanie kultury i swoista celebracja człowieczeństwa – dodawał.

W zrobieniu kariery pomogła mu doskonała znajomość dwóch języków, angielskiego i francuskiego; dzięki temu mógł występować w kilku krajach. Śmieje się, że tak naprawdę trudno określić, do jakiego miejsca naprawdę przynależy.

- Zamieszkałem w Paryżu, angielski jest moim pierwszy językiem... Jestem Europejczykiem. Urodziłem się w Niemczech, moi rodzice poznali się po wojnie, jestem synem Amerykanina i Francuzki, więc chyba można powiedzieć, że pochodzę, po prostu, zewsząd. W moich żyłach płynie krew włoska, irlandzka, bretońska...

Kiedy w 1986 roku zaczął grać we francuskim teatrze, miał już za sobą kilka filmowych występów, między innymi w biblijnym „Królu Dawidzie” czy dramacie „Żabi książę”.

Już wkrótce młodym, przystojnym i utalentowanym aktorem zainteresował się francuski reżyser Luc Besson, proponując mu udział w filmie „Wielki błękit”. Barr zagrał u boku Jeana Reno (zobaczcie, jak wygląda dzisiaj)
i Rosanny Arquette, otrzymując za swoją rolę nominację do nagrody Cezar.

Potem posypały się kolejne propozycje. W 1996 roku Barr wystąpił w „Przełamując fale” Larsa von Triera, cztery lata później zagrał u tego samego reżysera w „Tańcząc w ciemnościach” (zresztą w produkcjach duńskiego filmowca pojawił się jeszcze kilkakrotnie, czasem w rolach epizodycznych).

Zachwycano się jego rolą w „Crustacés & coquillages”, a panie pokochały go za „Rozwód po francusku”. Od 1999 roku Barr staje również za kamerą; jego reżyserskim debiutem byli „Kochankowie”.

Za granicą prawdziwą sensację wzbudziła wiadomość, że od jakiegoś czasu Barr, uznany niegdyś za jednego z „najseksowniejszych mężczyzn na ziemi” znowu jest singlem. Aktor rozwiódł się z kompozytorką Iriną Decermic. Czy jednak na pewno jest to koniec ich związku?

- Uczucie, jakie żywię do mojej żony, jest silniejsze niż kiedykolwiek. Kiedy się rozwodziliśmy, sędzia zapytał: „Dlaczego chcecie to zrobić?”. Odparłem: „Aby uczynić naszą relację silniejszą”. I tak też się stało – mówił Barr.
(sm/mn)