Joanna Jędryka: Jak dziś wygląda ''polska Audrey Hepburn''?

O swoim dorobku zawodowym Joanna Jędryka mówi z dosyć dużą rezerwą. Mimo iż zagrała w sztandarowych produkcjach lat 60. i 70. artystka uważa, że nie zrobiła oszałamiającej kariery.

Starsi widzowie na pewno pamiętają ją dzięki licznym rolom filmowym i telewizyjnym. Jędryka wystąpiła m.in. w kultowym „Rękopisie znalezionym w Saragossie”(premiera 9 lutego 1964 roku), „Stawce większej niż życie”, „Doktor Ewie” czy komedii "Jak rozpętałem drugą wojnę światową".

Za to młodsi słyszeli ją na pewno nie raz w ekranizacjach „Harry’ego Pottera”.

Urodziła się pierwszego stycznia 1940 roku w Trembowli (obecnie: Ukraina). Studiowała na Wydziale Aktorskim PWSTiF w Łodzi, który ukończyła w 1965 roku. Mimo że swoją przyszłość planowała związać z medycyną, to dziecięce fascynacje musiały wziąć górę.

- Czasem zamykałam się w łazience i odgrywałam sceny obejrzane na ekranie. Z dziećmi sąsiadów założyłam teatrzyk domowy. Takie wierszowane składanki... Uczyłam też wierszyków młodszą siostrę, fredrowskich, także tych mocno frywolnych– wspomina aktorka w wywiadzie udzielonym magazynowi Świat i ludzie.

Zadebiutowała na scenie Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi, z którym związała się na trzy kolejne lata. Później była aktorką teatrów warszawskich: Ateneum (1968-80) i Kwadrat (1980-89).

Obdarzona nietuzinkową urodą już na I roku studiów zadebiutowała w pierwszoplanowej roli w sensacyjnym filmie „Dwaj panowie ‘N’” Tadeusza Chmielewskiego (1961).

Aktorka od zawsze borykała się z chorobliwą nieśmiałością. Kiedy w rozmowach wraca do swojej pierwszej roli, nie ukrywa, że również wtedy była mocno onieśmielona.

- Kiedy mnie wybrał, kilka razy pytałam, czy jest pewien, że to na pewno mam być ja. Już taka jestem. Nie dowierzam, jestem "wycofana" i w ogóle nieprzebojowa– wyznała szczerze w jednym z wywiadów.

Jeszcze jako studentka dała także znaczący występ jako mauretańska księżniczka w słynnej ekranizacji „Rękopisu znalezionego w Saragossie” Wojciecha Jerzego Hasa (1964).

Na przełomie dekad często można było oglądać ją na małym ekranie – w gościnnych rolach w wielu słynnych produkcjach - „Stawce większej niż życie” ze Stanisławem Mikulskim (1968) czy „Kapitanie Sowie na tropie” Stanisława Barei z Wiesławem Gołasem (1965).

Dużą popularnością cieszyły się również serial obyczajowy "Doktor Ewa" z Ewą Wiśniewską (1970) oraz słynne „Przygody pana Michała” z Tadeuszem Łomnickim w roli tytułowego Wołodyjowskiego (1968).

Ważne występy w latach 70. dała przede wszystkim u Jerzego Gruzy (komedia „Dzięcioł”, 1970), Romana Załuskiego („Sekret”, 1973) i Andrzeja Jerzego Piotrowskiego („Pułapka”, 1970).

W latach 80. występowała nieco rzadziej. Widzowie mogli zobaczyć ją m.in. w serialu Edwarda Dziewońskiego „5 dni z życia emeryta” (1984), u Stanisława Jędryki w wojennej produkcji „Umarłem, aby żyć” (1984) czy u Ryszarda Rydzewskiego w „Podróży nad morze” (1983).

Początek kolejnej dekady przyniósł role w zagranicznych koprodukcjach („Prominent” z Donaldem Sutherlandem, polsko-francuski serial „Maria Curie” 1990).

Później zagrała jeszcze m.in. w „Szczurze” Jana Łomnickiego (1994), „Musisz żyć” Konrada Szołajskiego (1997) oraz w „Prostytutkach” Eugeniusza Priwieziencewa (1997), po czym związała się głównie z małym ekranem.

Mimo swojej wrodzonej nieśmiałości i braku pewności siebie Jędryka trzykrotnie wychodziła za mąż. Pierwszym mężem był reżyser Stanisław Jędryka. Małżeństwo rozpadło się po pięciu latach. Dlaczego szybko?

- Byłam 20-letnią studentką, gdy wyszłam za mąż. Podobaliśmy się sobie i nie miałam nic przeciwko temu. Ale właściwie małżeństwo spędziliśmy w pracy. Ja studiowałam, on robił dużo filmów. A potem, najprościej mówiąc, on spotkał swoją starą miłość – wspomina aktorka w Super Expressie.

Kolejnym mężem został Krzysztof Chamiec, którego poznała w łódzkim teatrze Jaracza.

- Było to smutne i bardzo trudne małżeństwo. Mimo że w życiu lubię się podporządkowywać, w domu nie. Bardzo dbam o zachowanie swojej niezależności i zawsze obstaję przy swoim zdaniu – mówiła aktorka, która dziś jest szczęśliwą żoną dziennikarza i autora książek, Jerzego Chociłowskiego.

O ile wcześniej często była obsadzana w rolach żon lub kochanek, po sześćdziesiątce wyspecjalizowała się w kreowaniu postaci matek głównych bohaterów. Największą sławą okryła się jednak dzięki roli Krysi – byłej księgowej w hurtowni Krzysztofa Zduńskiego (Cezary Morawski) w telenoweli „M jak miłość” (2000-2008).

Niemal od początku kariery związana jest z twórczością dla dzieci i młodzieży. Wystąpiła m.in. w „Wyspie złoczyńców” i „Latające machiny kontra pan Samochodzik” Janusza Kidawy( 1991) według powieści Zbigniewa Nienackiego.

Obdarzona przyjemną barwą głosu, ma ogromne zasługi również jako odtwórczyni ról w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia, które uhonorowano nagrodą „Wielki Splendor” w 1995 roku. To ona użyczyła także głosu postaci Molly Weasley w „Harrym Potterze”. (gk/mn)