Julie Andrews: Alarmujący stan zdrowia legendy kina

Legendarna Julie Andrews jest uważana za jedną z ostatnich wielkich gwiazd, kwintesencję złotej ery Hollywood – czasów, które bezpowrotnie minęły. Kończąca w tym roku 77 lat Andrews została kilka dni temu sfotografowana na lotnisku LAX w Los Angeles. Kiepska kondycja gwiazdy bardzo zaniepokoiła jej wielbicieli.

Wielokrotnie nagradzana Andrews, w ciągu swojej wieloletniej kariery stworzyła niezapomniane kreacje. Najbardziej znane to oczywiście Mary Poppins z ekranizacji dziecięcej prozy Pameli L. Travers oraz Maria z klasycznych „Dźwięków muzyki” w reżyserii Roberta Wise’a.

W 1997 roku gwiazda znana ze swoich możliwości wokalnych, w wyniku nieudanej operacji krtani straciła swój krystaliczny głos. Zdjęcia z lotniska sugerują, że stan zdrowia artystki ponownie uległ pogorszeniu. Świadkowie mówią, że Julie Andrews bardzo się postarzała, nie mogła wstać z wózka o własnych siłach i potrzebowała pomocy…

Urodziła się 1 października 1935 roku w Walton nad Tamizą, w Wielkiej Brytanii. Jej rodzice, jako osoby na co dzień obeznane z muzyką, szybko odkryli niezwykły talent córki. Już jako 12-latka zadebiutowała na londyńskiej scenie, kontynuując karierę przez całe nastoletnie życie.

Z filmem po raz pierwszy zetknęła się w 1949 roku, biorąc udział w realizacji angielskiego dubbingu do animowanej „Róży z Bagdadu”.Parę lat później pojawiła się w pierwszych aktorskich rolach, w telewizyjnych produkcjach: „High Tor” z Bingiem Crosbym (1956) i „Kopciuszek” (1957, nominacja do Emmy).

Pierwszym występem na dużym ekranie była rola tytułowej „Mary Poppins” w musicalu w reżyserii Roberta Stevensona (1964).

Był to jeden z najbardziej błyskotliwych debiutów w historii kina, który z miejsca przyniósł jej serię najważniejszych nagród filmowych: Oscara, Złoty Glob, nagrodę BAFTA i Golden Laurel Award.

Co ciekawe, aktorka o mały włos nie zrezygnowała z udziału w tej produkcji, w tym samym roku starała się bowiem o rolę Elizy Doolittle w filmowej wersji „My Fair Lady”, którą ostatecznie otrzymała Audrey Hepburn.

Kolejne lata to okres największej popularności Andrews, co potwierdzić mogą tak ważne nagrody, jak specjalne Złote Globy (Henrietta Awards) i specjalne Golden Laurel Awards (Female Star Award) dla Ulubionej Aktorki, otrzymane pod rząd w latach 1967-68.

Najsłynniejsze produkcje z tamtego czasu z jej gwiazdorskim udziałem, to: musicale Roberta Wise’a „Dźwięki muzyki” oraz „Gwiazda!”, thriller Alfreda Hitchocka „Rozdarta kurtyna” z Paulem Newmanem oraz filmy u George’a Roya Hilla: „Hawaje” i „Na wskroś nowoczesna Lily”.

Począwszy od wojennego dramatu muzycznego „Urocza Lily” (1970, nominacja do Złotego Globu), aktorka rozpoczęła szereg występów w filmach wyreżyserowanych przez świeżo poślubionego Blake’a Edwardsa.

Zagrała w sumie w ośmiu filmach męża, z których największym sukcesem cieszył się musical „Victor, Victoria” z Jamesem Garnerem, który przyniósł jej kolejny Złoty Glob i nominację do Oskara (1982). Trzynaście lat później powróciła do tej roli, pojawiając się w scenicznej adaptacji tego musicalu, również w reżyserii męża. Był to jednocześnie wielki powrót Andrews na scenę Broadwayu po 35 latach przerwy.

W 1992 roku była gwiazdą sitcomu „Julie” w jego reżyserii. Zagrała też maleńki epizod jako sprzątaczka w „Śladzie Różowej Pantery” (1982).

W międzyczasie pojawiła się jedynie w trzech filmach innych twórców. Były to komedia romantyczna „Słodki zakład” z Walterem Matthauem (1980), dramat „Duet na jeden instrument” Andrieja Konczałowskiego (1987, nominacja do Złotego Globu) i komedia „Cin Cin” z Marcellem Mastroiannim (1991).

Po ośmiu latach powróciła na ekrany, spotykając się z Jamesem Garnerem na planie telewizyjnego romansu „Niezwykły wieczór” (1999). Dwa lata później spotkała się również z Christopherem Plummerem, gwiazdą „Dźwięków muzyki”, na planie dramatu TV „Nad Złotym Stawem”.

W międzyczasie Julie Andrews przeszła operację gardła, która źle wykonana, niestety na zawsze zrujnowała jej piękny, nieskazitelny sopran.

Aktorka przypłaciła ten fakt załamaniem nerwowym i pobytem w klinice psychiatrycznej.

Największą sławę w ostatnich latach przyniosły jej dwie królewskie role: u boku Anne Hathaway w komedii romantycznej „Pamiętnik księżniczki” Garry’ego Marshalla (2001, sequel 2004) i w obsadzie dubbingu do głośnych animacji „Shrek 2” (2004) i „Shrek Trzeci" (2007) oraz "Shrek Forever" (2010). Była też narratorką filmu fantasy „Zaczarowana” Kevina Limy (2007).

Andrews jest laureatką kilku nagród za całokształt, m.in. Donostia Lifetime Achievement Award na MFF w San Sebastián (2001), Las Vegas Film Critics Society Lifetime Achievement Award (2005) i Screen Actors Guild Life Achievement Award (2007).

Ostatnimi filmi z jej udziałem były familijne „Dobra wróżka” (2010) oraz "Jak ukraść Księżyc" z tego samego roku. (gk/kk)**