Katarzyna Skrzynecka
Odznaczająca się niebagatelną urodą aktorka filmowa i teatralna i piosenkarka, szerokiej publiczności znana przede wszystkim jako prowadząca popularny program rozrywkowy „Taniec z gwiazdami”, który uczynił ją jedną z największych gwiazd telewizji ostatnich lat.
Urodziła się 3 grudnia 1970 roku w Warszawie. Jeszcze zanim została dyplomowaną aktorką, mogła poszczycić się występami na scenie i w filmie, a także sukcesami wokalnymi, w czym niewątpliwie pomogło jej wykształcenie muzyczne na Wydziale Fortepianu i Wydziale Wokalistyki warszawskiej Szkoły Muzycznej II stopnia. Będąc jeszcze licealistką, zdobyła Grand Prix Festiwalu Piosenki Francuskiej w Lublinie i możliwość wyjazdu na pomaturalne stypendium do Paryża, a na I roku studiów wygrała Festiwal Opole 1990, debiutując piosenką Włodzimierza Korcza „Błądzę w chmurach”.
Chwilę później, wciąż jako studentka, rozpoczęła pracę zawodową na deskach Teatru Dramatycznego w Warszawie, gdzie na zmianę z Katarzyną Groniec grała główną rolę żeńską w musicalu „Metro” (1992). Jednocześnie zaczęła regularnie koncertować z własnym repertuarem muzycznym na terenie całego kraju.
** Studia w warszawskiej PWST ukończyła w 1993 roku (dyplom w 1994). W tym samym roku zdobyła prestiżową Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego przyznawaną młodym aktorom „za wybitną indywidualność”. W filmie zadebiutowała już w 1985 roku – był to obraz Jakuba Z. Rucińskiego „Pewnego letniego dnia…” z Bożeną Dykiel i Krzysztofem Kowalewskim.**
Jako studentka PWST wystąpiła u Leszka Wosiewicza w obrazie „Cynga” (1991), Jana Kidawy- Błońskiego w „Pamiętniku znalezionym w garbie” (1992), u Kazimierza Kutza w „Strasznym śnie Dzidziusia Górkiewicza (1993), Jerzego Łukaszewicza w filmie dla dzieci i młodzieży „Wow” (1993), Stefana Chazbijewicza w „Podróży na wschód” (1994) z Andrzejem Sewerynem oraz we francuskiej produkcji „Nowe przygody Arsena Lupin” (1993).
W 1996 roku zagrała główną rolę dziennikarki w sensacyjnym „Nocnym graffiti” Macieja Dutkiewicza, natomiast rok później wystąpiła w kolejnej produkcji francuskiej – historycznej „Królowej złodziei” Michela Favarta oraz pojawiła się obok Gustawa Holoubka w „Księdze wielkich życzeń” Sławomira Kryńskiego (1997). Z Kryńskim spotkała się ponownie w 2001 roku na planie „Listów miłosnych”.
Kilkakrotnie użyczyła swojego głosu oraz nagrała piosenki do polskich wersji językowych animowanych przebojów kinowych, takich, jak: „Piękna i Bestia”, „Anastazja”, „Alladyn” oraz „Magiczna karuzela”.
Nie mając szczęścia do ról filmowych, w ciągu ostatniej dekady aktorka udzielała się głównie w różnego rodzaju produkcjach telewizyjnych (m.in. „Czułość i kłamstwa” 1999-2000, „Duża przerwa” 2000, „Sukces” 2000, „Bao-bab, czyli zielono mi” 2003, „Bulionerzy” 2004–2006, „Na Wspólnej”, „Kopciuszek” 2006-2007), nie zarzucając jednocześnie kariery muzycznej (płyty: „Pół księżyca” 1998, świąteczna „Oszaleli anieli” 1999, „Kameleo” 2002, „Koa” 2005 ze słynnym duetem z Gordonem Haskellem), ani występów w teatrze (w warszawskich teatrach: Powszechnym, Komedia, Roma, Syrena, Bajka).
** Ogromną popularność i sympatię telewidzów zdobyła jako współprowadząca znany program TV „Taniec z gwiazdami” – najpierw u boku Huberta Urbańskiego, później – Piotra Gąsowskiego. Z programem związana jest od samego początku, nie od początku jednak jako prowadząca – w pierwszej edycji wystąpiła bowiem jako jedna z tańczących „gwiazd”.**
