Moskwa nie wierzy łzom

Film opowiada 18 lat z życia trzech bohaterek, które z młodych, idealistycznych dziewczyny, mieszkanek hotelu robotniczego, stają się dojrzałymi kobietami ze sporym bagażem życiowych doświadczeń.

Katia z konieczności rozpoczęła pracę w fabryce, po tym jak nie dostała się na studia. Antonina, marząca o spokojnym życiu, wychodzi za mąż za kolegę z pracy, skromnego i sympatycznego Nikołaja. Ludmiła ambitna i obdarzona dużą wyobraźnią chce urządzić się w życiu, zrobić karierę i choć jedynie sortuje chleby w piekarni dziewczyna, poluje na bogatego męża podając się za studentkę.

Autorzy z serdeczną życzliwością, ale i nutką rozbawienia ukazują ich losy, codzienne radości i smutki, nadzieje i rozczarowania.

Olbrzymim atutem filmu jest obraz Moskwy, zarówno lat 50. jak i 70., z jej modą, obyczajami, charakterystycznym rytmem życia i atmosferą. W oczach prowincjuszek Moskwa symbolizuje nowe, lepsze życie, możliwość społecznego awansu, szansę na korzystne małżeństwo. Ich losy potoczą się odmiennie, bo też każda z nich inaczej rozumie szczęście i życiowy sukces i każda innym sposobem będzie próbowała to osiągnąć. Jedno co pozostaje niezmienne, to tylko ich przyjaźń.