Najgorsze filmowe trylogie wszech czasów

** [

LEGENDARNA KUSICIELKA. O KIM MOWA? ]( http://film.wp.pl/mezczyzni-padaja-jej-do-stop-o-kim-mowa-6025282670335105g )* * [

PIERWSZE PIERSI POLSKI ]( http://film.wp.pl/top-10-najbardziej-obfitych-biustow-polskich-aktorek-6025282550993537g ) * * [

WSTYDLIWE WPADKI GWIAZD ]( http://film.wp.pl/10-filmow-ktorych-sie-wstydza-6025282273682561g ) **

Seria filmów, która na początku lat 90. wywołała szaleńczą modę na dinozaury, jest niestety podręcznikowym przykładem na to, że w niektórych przypadkach sequele są zupełnie zbędne.

„Jurrasic Park” to kwintesencja kina rozrywkowego w najlepszym wydaniu. Trudno się zresztą dziwić, skoro reżyserem był sam Steven Spielberg, człowiek który chyba jak nikt inny czuje konwencję kina przygodowego.

Film zapisał się w historii również z innego powodu – nikt przedtem nie zastosował na taką skalę tak realistycznych (jak na owe czasy) efektów komputerowych.

Obraz doczekał się dwóch sequeli, które poziomem niestety nie dorównują oryginałowi nawet w połowie, wypadając na jego tle po prostu blado. Nie pomogły ani bardziej zaawansowane FX, ani większa kampania reklamowa.

W przypadku trylogii Braci Wachowskich sprawa ma się podobnie, jak w przypadku „Parku Jurajskiego” i „Robocopa”. Część pierwsza była czymś ożywczym – zarówno od strony warsztatowej, jak i fabularnej.

I choć część krytyków zarzucało tandemowi reżyserskiemu, że ich historia jest wtórna, a wątki scenariusza bezczelnie„zapożyczone” z prozy Lema, Dicka czy Carolla, to pierwszy „Matrix” z miejsca zyskał oddane grono fanów.

W odróżnieniu od „Parku” „Matrix” od początku zaplanowany był, jako trylogia. Niestety z bólem serca musimy stwierdzić, że niezbyt udana. „Matrix – reaktywacja” i „Matrix: Rewolucje” są wtórne wobec części pierwszej i stanowią właściwie kilkugodzinny popis możliwości jakie daje animacja komputerowa. I nic poza tym.

Pewnie w tej chwili posypią się na nasze głowy gromy, ale naszym zdaniem „Trylogia” na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza reprezentuje wszystkie słabości polskiej kinematografii.

Trudno się zresztą dziwić. Niektórzy specjaliści akademiccy z dziedziny literatury są zdania, że papierowy pierwowzór to modelowy przykład grafomaństwa.

Podobnie jest z ekranizacjami - wielkie, niezgrabne kolubryny, karmiące widzów naiwną bogoojczyźnianą parahistoryczną tematyką „ku pokrzepieniu serc”, tandetną scenografią i patosem.

** [

ODESZLI W EKSTAZIE! ]( http://jegoego.pl/gid,11561207,img,11561208,kat,112878,title,bdquoKochac-znaczy-zycrdquo-Jednak-nie-zawsze,galeria.html )**

I znowu syndrom części pierwszej. „Robocop” z 1987 roku to jeden z najlepszych filmów w swoim gatunku. Mroczny, wyjątkowo brutalny (widzieliście wersję reżyserską?) i bezkompromisowy.

Kolejne dwie części filmu Paula Verhoevena to niestety już tylko popłuczyny po doskonałym początku i dowód, jak bardzo można spartaczyć świetny tytuł.

Psychologiczny wymiar gliniarza-androida, który zmaga się z nową tożsamością, został niemiłosiernie spłycony, scenariusz ugrzeczniony, a niektóre wątki są tak kuriozalne nawet, jak na kino science fiction.

Na serial powstały na potrzeby telewizji spuśćmy litościwie zasłonę milczenia.

Mimo że druga część, to obok pierwszego „Spidermana” jedna z najlepszych ekranizacji komiksu superbohaterskiego, to w ogólnym rozrachunku cała trylogia nie wypada najlepiej. Szczególnie część trzecia, dorównująca poziomem żenady „Fantastycznej 4” czy „Swampthingowi” ze stajni DC Comics.

Na obronę twórców i studia Marvel trzeba wspomnieć, że wbrew pozorom przeniesienie na ekran przygód mutantów nie jest rzeczą prostą.

Świat X-menów jest niezwykle złożony, obfitując zarówno w multum postaci, jak i w wielowątkowość. Zdecydowanie o czym powinien opowiadać scenariusz musiało być sporym wyzwaniem – wyzwaniem, któremu twórcy niestety nie podołali.

Jedna z najbardziej infantylnych produkcji w historii studia Disney.

Można zrozumieć, że zarówno filmy, jak i serial telewizyjny, opowiadający o umuzykalnionych nastolatkach, są skierowane do młodego odbiorcy, jednak istnieją pewnie granice.

Słaba choreografia i niezbyt porywające piosenki w zderzeniu z cukierkowym scenariuszem i papierowymi postaciami tworzą mieszankę nie do strawienia.

Albo po prostu jesteśmy za starzy.

** [

LEGENDARNA KUSICIELKA. O KIM MOWA? ]( http://film.wp.pl/mezczyzni-padaja-jej-do-stop-o-kim-mowa-6025282670335105g )* * [

PIERWSZE PIERSI POLSKI ]( http://film.wp.pl/top-10-najbardziej-obfitych-biustow-polskich-aktorek-6025282550993537g ) **

Wbrew pozorom pierwsza część trylogii to całkiem niezły film, opowiadający o ludzkiej bezwzględności, z ładnym soundtrackiem i przyzwoitą grą aktorską.

Do historii przeszła już lekcja całowania z udziałem Selmy Blair i Sary Michelle Gellar czy kokainowy krzyżyk Kathryn Merteuil.

Niestety tego samego nie można powiedzieć o części drugiej i trzeciej.

Przeciętne aktorstwo i słaby scenariusz przywodzący na myśl rozciągniętą telenowele, powodują, że zapomnicie o tych filmach szybciej niż myślicie.

** [

WSTYDLIWE WPADKI GWIAZD ]( http://film.wp.pl/10-filmow-ktorych-sie-wstydza-6025282273682561g ) **

Choć część pierwsza uważana jest za najlepszy film, jaki powstał na kanwie gry komputerowej (nic dziwnego – nie reżyserował go Uwe Boll), to całość przedstawia się niestety dość licho.

Jeśli w pierwszej części scenariusz prezentował się dość pretekstowo, to w kolejnych odsłonach po prostu go nie było.

Rozwój serii jest również odwrotnie proporcjonalny do budżetu, jakim dysponowali twórcy – cześć trzecia to film telewizyjny, który prezentuje tak żenujący poziom, jak wszystkie filmy wspomnianego Uwe Bolla razem wzięte.

** [

WSTYDLIWE WPADKI GWIAZD ]( http://film.wp.pl/10-filmow-ktorych-sie-wstydza-6025282273682561g ) **

Nie będziemy ukrywać, że ten wybór podyktowany jest w 100 procentach nostalgią i naszymi wspomnieniami z dzieciństwa.

Jesteśmy z pokolenia, które karmione było animacją poklatkową, makietkami i animatronicznymi kukiełkami.

Naszym zdaniem „analogowe” efekty specjalne są o wiele bardziej przekonujące niż wypieszczone do granic możliwości wytwory animacji komputerowej.

Dlatego gdy zobaczyliśmy pierwszy raz irytującego Jar Jar Binksa to aż odjęło nam nową.

** [

WSTYDLIWE WPADKI GWIAZD ]( http://film.wp.pl/10-filmow-ktorych-sie-wstydza-6025282273682561g ) **

Chociaż część pierwsza z 1997 roku odniosła spory sukces kasowy, to w naszej ocenie, podobnie jak pozostałe dwie części, jest niezwykle przeciętnym slasherem (gatunek kina grozy z zazwyczaj zamaskowanym zabójcą mordującym nastolatki), który niczym nie wyróżnia się na tle innych filmów z tego gatunku.

Wtórność, brak pomysłu i mało wyrazisty morderca. Jeśli macie ochotę na takie kino to obejrzyjcie jakiś „Piątek 13-ego”.

Seria „I Know What You Did Last Summer” to naprawdę strata czasu.

** [

LEGENDARNA KUSICIELKA. O KIM MOWA? ]( http://film.wp.pl/mezczyzni-padaja-jej-do-stop-o-kim-mowa-6025282670335105g )* * [

PIERWSZE PIERSI POLSKI ]( http://film.wp.pl/top-10-najbardziej-obfitych-biustow-polskich-aktorek-6025282550993537g ) **