Takeshi Kitano
Miejsce urodzenia: | Tokio, Japonia |
Reżyser: | |
Scenarzysta: | |
Filmografia: | Batoru rowaiaru (2000) (Kitano) Battle Royale (2000) (Kitano) Zatoichi (2003) (Zatoichi/Ichi) Kocham kino / Chacun son cinéma (2007) (2007) Takeshis' (2005) (Beat Takeshi) Wesołych Świąt, Pułkowniku Lawrence (1983) (sierż. Gengo Hara) |
Japoński aktor, reżyser, scenarzysta, pisarz i malarz, znany także jako Beat Takeshi. Komandor francuskiego Orderu Sztuki i Literatury.
Takeshi Kitano urodził się 18 stycznia 1947 roku w Tokio w Japonii. Pojawił się w show-biznesie w 1972 roku pod pseudonimem „Beat”, którego używa do dziś jako aktor. Jako członek komicznego duetu „Two Beats”, Kitano był jednym z pionierów „manzai” (stand-up comedy) rozkwitającej pod koniec lat 70. Kitano stał się jednym z najbardziej popularnych w kraju wykonawców w latach 80.
Od wspaniałego sukcesu, jaki w 1997 roku osiągnął dzięki „Hana-Bi”, Kitano dał się poznać jako pierwszoplanowa postać światowego kina. Pośród wielu innych nagród „Hana-Bi” otrzymał Złotego Lwa w Wenecji oraz tytuł Najlepszego Nieeuropejskiego Filmu z rąk Europejskiej Akademii Filmowej.
* W 2000 roku Kitano zrealizował swój pierwszy film kręcony poza jego rodzinną Japonią – „Brother”.* „Brother”, podobnie jak inne filmy reżyserowane przez Kitano, chociażby jego debiut „Violent Cop” (1989), „Boiling Point” (1990) czy „Sonatine” (1993), skupiały się wokół postaci gangsterów z japońskiej mafii, czyli yakuzy. Reżyser kontrastował przemoc tych filmów akcji poczuciem humoru i wrażliwością w takich dziełach jak „A Scene at the Sea” (1991), „Getting Any?” (1995), „Kids Return” (1996), „Kikujiro” (1999) czy „Lalki” (2002).
Jako aktor Kitano pojawiał się także w filmach, których sam nie reżyserował. Zwrócił na siebie powszechną uwagę rolą w filmie „Wesołych Świąt, Pułkowniku Lawrence” Nagisy Oshimy (1983). Powtórnie współpracował z Oshimą w 1999 roku występując w jego samurajskim eposie „Tabu”. Ostatnio można go zobaczyć w filmie „Battle Royale II” (reż. Kenta i Kinji Fukasaku), który jest kontynuacją kontrowersyjnego japońskiego hitu z 2001 roku „Battle Royale”, w którym również wystąpił. Zagrał również w filmach nie-japońskich reżyserów, m.in. w „Johnny Mnemonic” Roberta Longa (USA, 1995), czy „Tokyo Eyes” Jean-Pierre’a Limosina (Francja, 1998).
Po 25 latach niezwykle płodnej kariery, Kitano nadal jest jedną z największych osobowości Japonii. Bierze udział zarówno w cotygodniowych programach telewizyjnych, jak w i w paru filmach telewizyjnych i wydarzeniach rocznie. Napisał wiele powieści i zbiorów opowiadań, esejów i poezji. Rysuje także komiksy i maluje obrazy (jego prace można było podziwiać w „Hana-Bi” i „Kikujiro”).
Jego żoną od 1978 roku jest Mikiko Kitano, z którą ma syna Atsushi Kitano (ur. 31.03.1981), oraz córkę Shoko Kitano (ur. 05.10.1982).
Komentarze