Wojciech Młynarski i Adrianna Golewska: Prawda ujrzała światło dzienne po latach

Uchodzili za wzorowe małżeństwo

Jest silnie związany ze sceną teatralną i telewizją, toteż nic dziwnego, że i jego córki, Agata i Paulina, ruszyły śladem rodzica i szybko zaczęły karierę w branży rozrywkowej.

Lecz chociaż Wojciech Młynarski odnosił ogromne sukcesy zawodowe, w życiu prywatnym nie układało mu się najlepiej. Wprawdzie jego małżeństwo z Adrianną Godlewską uchodziło za wyjątkowo udane, jednak po latach wyszły na jaw mroczne, rodzinne sekrety.

Jego żona przez wiele lat cierpiała w milczeniu, a dzieci nie wspominały najlepiej spędzonego z ojcem czasu. Dopiero po latach udało im się pojednać.

href="http://film.wp.pl/wojciech-mlynarski-i-adrianna-golewska-prawda-ujrzala-swiatlo-dzienne-po-latach-6025226505069185g">CZYTAJ DALEJ >>>

Na karierę artystyczną był praktycznie skazany, a miłość do teatru wyssał z mlekiem matki. Jego stryjeczny dziadek był cenionym kompozytorem i założycielem Filharmonii Narodowej w Warszawie. Mama Młynarskiego uczyła się śpiewu.

On sam od małego wykazywał ogromny talent literacki – gdy ukończył polonistykę, zaproponowano mu nawet asystenturę na uniwersytecie.

Od kariery naukowej wolał jednak scenę – na scenie zadebiutował w latach 60. w kabarecie studenckim Hybrydy.

Jego kariera rozwijała się błyskawicznie.

Współpracował z kolejnymi popularnymi kabaretami, dostał swój własny cykl w telewizji, zatytułowany „Porady sercowe”, pisał piosenki, które później chętnie sam wykonywał, tworzył libretta musicalowe i operowe, prowadził programy poświęcone wybitnym artystom, wystąpił gościnnie w serialu „Rodzina Leśniewskich”. Był także narratorem w „Pannie z mokrą głową” i współtworzył scenariusze.

Zapewniał jednak, że nigdy woda sodowa nie uderzyła mu do głowy, bo zawsze miał w pamięci słowa swojego mistrza, Kazimierza Rudzkiego:

- Ty nie bądź taki mądry. Zakładaj, że na widowni jest co najmniej jeden człowiek mądrzejszy od ciebie.

Lecz chociaż zawodowo nie miał powodów do narzekań, jego życie osobiste nie układało się najlepiej. W dzieciństwie, po śmierci ojca, wiele czasu spędzał u dziadków i marzył, że gdy dorośnie, stworzy równie szczęśliwą i kochającą się rodzinę.

- Duży dom, duża rodzina, dużo przyjaciół. Było głodno i chłodno, ale dom stał otworem dla wszystkich. Babunia dzieliła się chlebem. Pamiętam komorowskie wieczory poezji, przychodziły dzieci, sąsiedzi. Potem zawsze, już po śmierci babci i dziadka, chciałem mieć taki dom – wspominał.

I wydawało się, że ma na to szansę u boku Adrianny Godlewskiej, poznanej w kawiarni artystki. To była miłość od pierwszego wejrzenia.

- Zgasło światło, na estradzie pojawił się młody człowiek ostrzyżony na jeża. Pomyślałam: to będzie mój mąż – wspominała Godlewska (na zdjęciu) ich pierwsze spotkanie.

Pobrali się w 1964 roku i faktycznie stworzyli dom otwarty, w którym nieustannie tętniło życie. Przyjmowali mnóstwo znajomych, nawet wtedy, gdy na świat przyszły ich dzieci, Agata, Paulina i Jan.

Ale szczęśliwi byli tylko pozornie. Młynarski długo ukrywał przed znajomymi, że cierpi na chorobę maniakalno-depresyjną. Swoim bliskim zgotował zaś prawdziwe piekło.

- Nasze życie wyznaczał rytm pracy taty, wymagał nieustającego uwielbienia, adoracji.* Musiał widzieć, że ma swój ołtarz* – opowiadała po latach Agata Młynarska.

- Takie dzieci jak ja muszą cały czas pilnować, żeby się nie zgubić w plątaninie kłamstw, jakimi raczy się znajomych. Takie dzieci mają nakazy i zakazy, których nie rozumieją, bo często chory ma manię prześladowczą i oskarża je o wszystko – wtórowała jej Paulina.

Obie dziewczyny, jeszcze jako nastolatki, uciekły z domu. Godlewska trwała u boku męża, choć nie było jej łatwo – swoje przeżycia opisze później w książce „Jestem, po prostu jestem”.

Mąż nie docenił jej poświęcenia. Po niemal trzydziestu latach odszedł od żony i syna.

- Zapłaciłem wysoką cenę za swoje oddanie pracy. Rozpadła się nasza rodzina, zostałem sam – opowiadał. Był załamany.

Z dołka psychicznego pomogła mu wyjść stara przyjaciółka, psycholożka Jadwiga. Przyjaźń przerodziła się w miłość. Wzięli ślub – ale ich uczucie przetrwało zaledwie rok.

* - Jestem ciężkim partnerem w życiu codziennym* – przyznawał Młynarski.

Od kilku lat spotyka się z Joanną i wydaje się, że u jej boku odzyskał spokój. To wtedy postanowił odbudować nadwyrężone więzy z córkami i synem. Udało mu się zdobyć ich wybaczenie.

Dziś córki opiekują się ojcem, który coraz bardziej podupada na zdrowiu. Niedawno kolejny raz trafił do szpitala. Jak twierdzi "Super Express", po wyjściu z placówki Młynarski zamierza osiąść w Domu Aktora Weterana w Skolimowie, gdzie przebywał już wcześniej.

- Nie chciał być dla nikogo ciężarem, bo od dawna ma problemy ze zdrowiem i wymaga stałej opieki - mówi informator gazety. (sm/mn)