Jaka wyglądało życie filmowej Danusi?
Aktorka zagrała m.in. w filmach "Szkice węglem”, "Zamach”, "Krzyż Waleczny” i "Popiół i diament”, jednak jej najbardziej rozpoznawalną rolą na zawsze pozostania postać Danusi z "Krzyżaków” w reżyserii Aleksandra Forda.
Gdy w 1960 roku do kin weszli "Krzyżacy" nikomu nieznana młodziutka artystka, stała się jedną z najpopularniejszych aktorek w kraju.
Przez jakiś czas można ją było jeszcze zobaczyć na teatralnej scenie, aż wreszcie aktorka całkowicie wycofała się z zawodu. Co sprawiło, że artystka tak lubiana i ceniona niespodziewanie zniknęła z branży?
Obiecujące początki
Urodziła się 23 lipca 1936 roku w Łodzi. Tam właśnie, wraz z dwoma braćmi, spędziła dzieciństwo, wychowywana przez owdowiałą matkę.
W 1954 roku zdała maturę i, idąc za głosem serca, wyjechała do Warszawy, by stanąć przed komisją egzaminacyjną w PWST. Dostała się bez większych trudności.
Na ekranie zadebiutowała jeszcze jako studentka – w 1956 roku pojawiła się w "Szkicach węglem" Antoniego Bohdziewicza. Debiut ten otworzył jej drzwi do kariery. Wkrótce potem Staniszewska pojawiła się w "Krzyżu Walecznych" Kazimierza Kutza i w "Popiele i diamencie" Andrzeja Wajdy.
Aktorka jednej roli
Była piękna i zdolna – nic dziwnego, że to właśnie jej Aleksander Ford zaproponował rolę Danusi w jednej z najbardziej oczekiwanych polskich premier, "Krzyżakach", adaptacji powieści Henryka Sienkiewicza.
- Wydawało się po premierze Krzyżaków, że świat legł u naszych stóp. Lecz, jak to się często zdarza w aktorskim życiu, olbrzymia popularność obróciła się przeciw nam – mówił we "Wspomnieniu do Albumu" Mieczysław Kalenik, czyli filmowy Zbyszko.
- Trudno uwierzyć, ale po filmie Forda nie dostałem już naprawdę interesującej roli. Podobnie było z Grażyną. Sama zwykła mówić, że udział w Krzyżakach stał się dla niej przekleństwem.
Udane małżeństwo
O względy pięknej aktorki zabiegało wielu mężczyzn, ale tylko jednemu udało się zdobyć jej serce. Mieczysław Kalenik - aktor i przyjaciel Staniszewskiej - wspominał, że był świadkiem tego rodzącego się uczucia.
- Niezadługo od premiery "Krzyżaków" szliśmy z Grażyną w stronę akademickiego domu Dziekanka, gdzie mieszkała. Usłyszałem za sobą szybkie kroki. Gdy odwróciłem się, nieznajomy mężczyzna zapytał, czy pani, której towarzyszę, to moja dziewczyna – wspominał. - "Nie", żachnąłem się na obcesowe pytanie. *"To dobrze. Bo ona będzie moją żoną". *
Wojciech Noszczyk – dziś cieszący się wielkim uznaniem chirurg i profesor – zapamiętał to zdarzenie jednak nieco inaczej. Staniszewską zachwycił się w kinie, podczas seansu "Krzyża Walecznych". Pewny siebie, założył się więc z kuzynem, że przyprowadzi piękną aktorkę na imprezę do hotelu Bristol. Przegrany miał zafundować kilogram kawioru.
Noszczyk ruszył więc w poszukiwaniu Staniszewskiej i wreszcie wypatrzył ją na jednej z imprez filmowych. *Wygrał zakład, a po czterech latach od pamiętnego spotkania Staniszewska została żoną Noszczyka. *
Kino o niej zapomniało
Od momentu ślubu grywała coraz mniej. Nie pokazywała się publicznie, zamiast na bankietach, czas wolała spędzać w domu, z dziećmi i mężem. A kino się o nią nie upominało - filmowcy niemal o niej zapomnieli.
- Pojawiła się jeszcze tylko w "Zazdrości i medycynie" (Janusza Majewskiego – przyp. red.) i później u Konwickiego w "Lawie", w tłumie postaci w scenie balu u senatora. Na scenie też nie zagrała nic godnego specjalnej uwagi. A przecież tu też dobrze się zapowiadała, bo pracowała w najlepszych warszawskich teatrach, Dramatycznym i Narodowym – dziwił się Mieczysław Kalenik.
Szczęście z dala od kamer
Wreszcie, na początku lat 90., Staniszewska zupełnie wycofała się z zawodu. Dlaczego zrezygnowała z grania? Powodów było kilka. Mówiła, że filmowcy nie oferują ciekawych ról kobietom w jej wieku. Wspierała doskonale rozwijającą się karierę męża. Została matką. Chciała stworzyć swojej rodzinie prawdziwy, ciepły dom.
I chyba się jej udało. Odchowała dwoje dzieci, ale wiedząc, jak kapryśny bywa przemysł filmowy, nigdy nie zachęcała ich do aktorstwa.
- Rozmowy w naszym domu były najczęściej związane z medycyną, nigdy jednak nie próbowałem wpływać na dzieci w kwestii wyboru zawodu – mówił Noszczyk w "Pulsie". - One same, tak jak ja przed laty, wiedziały, że będą lekarzami.
- Państwo Noszczykowie i ich dzieci to taka rodzina, o której chytrzy Anglicy zaraz nakręciliby sagę - powiedziała kiedyś o nich Agnieszka Osiecka.
Grażyna Staniszewska-Noszczyk zmarła 4 marca w Warszawie. O jej śmierci poinformował mąż aktorki, profesor Wojciech Noszczyk, w rozmowie w "Rzeczpospolitą".
