Krzysztof Kosedowski: Co słychać u cwaniaka z komedii ''Chłopaki nie płaczą''

Do historii przeszło: „Dawno temu ja też zaufałem pewnej kobiecie, wtedy dałbym sobie za nią rękę uciąć. I wiesz, co... I bym teraz, k***a, nie miał ręki”, „To, co dla ciebie jest sufitem, dla mnie jest podłogą” czy „Babie trzeba założyć chomąto” w wykonaniu Cezarego Pazury (czyli filmowego Freda). Niemałą popularnością cieszą się słowa Laski (Tomasz Bajer): „Jestem synem króla sedesów. To wysoko postawiona poprzeczka” czy „Bunkrów nie ma, ale też jest zaje*****e”.

CZYTAJ DALEJ >>>

Kosedowski na ekranie pojawił się zaledwie kilka razy, ale też nigdy nie zamierzał wiązać swojej przyszłości z aktorstwem. Zaakceptował propozycję Olafa Lubaszenki i przyjął niewielką rólkę w jego filmie „Chłopaki nie płaczą”, sądząc zapewne, że ten epizodyczny występ przejdzie bez większego echa.

Do grania faktycznie miał niewiele – wygłosił kilka słów, a potem popisowo obił Gruchę, oprycha granego przez Mirosława Zbrojewicza.

Ta krótka scena wystarczyła jednak, by na wiele lat zaskarbił sobie sympatię widzów. I choć na co dzień jest związany z branżą sportową, wyznaje, że ludzie, zwłaszcza ci młodsi, dość często kojarzą go nie jako boksera, ale... aktora.

- Dziś starsi kibice pamiętają mnie z ringu, młodzież raczej z tego filmu niż z bokserskich walk – cytuje jego słowa Super Express.

Wychował się w rodzinie z tradycjami bokserskimi – walkami na ringu fascynowali się też dwaj jego bracia, a starszy, Leszek, jako pierwszy zaczął odnosić w sporcie sukcesy.

- Leszek zdobył w 1972 roku mistrzostwo Polski juniorów, więc pomyślałem: czemu nie spróbować – opowiadał w jednym z wywiadów.

W 1975 roku trafił do klubu sportowego Wisła Tczew, a stamtąd, po czterech latach, przeniósł się do klubu Legia Warszawa.

- Musiałem odrobić służbę wojskową. Myślałem, że spędzę w stolicy dwa lata i wrócę do domu. Poznałem jednak kobietę swojego życia, małżonkę Ewę, i zostałem na stałe, więc z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że podpis na kontrakcie z Legią był najważniejszym, jaki w życiu złożyłem.

Pamiętam, że mój transfer do Legii ze Stoczniowca Gdańsk, gdzie trafiłem z Wisły, kosztował pół miliona starych złotych – opowiadał o przebiegu swojej kariery na łamach gazety Super Express.

Ciężka praca się opłaciła – Kosedowski cztery razy zdobył tytuł mistrza Polski w boksie (w 1980, 1981, 1985 i 1986 roku), a w 1980 roku na Igrzyskach Olimpijskich wywalczył brązowy medal w wadze piórkowej.

Rok później, podczas Mistrzostw Europy w Boksie, otrzymał kolejny medal, tym razem srebrny.

Jego kariera sportowa nie zakończyła się wraz z odejściem z ringu – przez jakiś czas pełnił funkcję trenera w klubie Legia, potem został asystentem trenera kadry olimpijskiej.

Do tej pory na ekranie pojawił się zaledwie cztery razy – po „Chłopaki nie płaczą” wystąpił w filmie „Sztos 2” i dwóch serialach, „Czwarta władza” i „M jak miłość”. Ale, jak mówi, i tak zazwyczaj towarzyszą mu komentarze przechodniów:

- Ty, zobacz, to Siwy z filmu „Chłopaki nie płaczą”.
(sm/mn)