Liza Minnelli
Miejsce urodzenia: | Los Angeles |
Filmografia: | New York, New York (1977) (Francine Evans) Lucky Lady (1975) (Claire) Time to Live, A (1985) (Mary-Lou Weisman) Arthur 2: On the Rocks (1988) (Linda Marolla Bach) Seks w wielkim mieście 2 (2010) Niespełnione pragnienia (2006) (Alyssa Donahue) Kabaret (1972) (Sally Bowles) Król komedii (1983) (siebie) Sterile Cuckoo, The (1969) (Pookie (Mary Ann) Adams) Artur (1981) (Linda Marolla) |
Charakterystyczna aktorka i piosenkarka amerykańska. „Skazana” na sukces córka znanej aktorki, Judy Garland i reżysera Vincente’a Minnelli największe uznanie i sławę zdobyła dzięki niezapomnianej kreacji w „Kabarecie” Boba Fosse’a. Jedna z nielicznych aktorek w historii (obok Halle Berry i Faye Dunaway), które będąc laureatkami Nagrody Akademii, zostały również „nagrodzone” Złotą Maliną.
Urodziła się 12 marca 1946 roku w Los Angeles.
Jej słynni rodzice rozstali się, gdy miała 5 lat. Uzdolniona muzycznie, już jako nastolatka występowała w Broadwayowskich musicalach, nagrywała pierwsze płyty („Liza! Liza!”) i zdobywała pierwsze laury (m.in., prestiżowa nagroda Tony za rolę w „Flora, the Red Menace” z 1965 roku).
Zadebiutowała w filmie (i u boku) Alberta Finneya „Charlie Bubbles” (1967).
Zachwyciła widzów występem w groteskowym melodramacie „Bezpłodna kukułka” (1969) Alana J. Pakuli, za który otrzymała nominację do Oscara, Złotego Globu i BAFTA, nagrodę Davida oraz kilka wyróżnień krytyków.
Zagrała jeszcze u Ottona Premingera w komedii romantycznej „Tell Me That You Love Me, Junie Moon” (1970), zanim nadeszła jej życiowa rola w genialnym musicalu „Kabaret” Boba Fosse’a (1972). Za wybitną kreację Sally Bowles otrzymała Oscara, Złoty Glob, BAFTA i nagrodę Davida.
Mimo niewątpliwego talentu i ogromnego potencjału, wynikającego choćby z niezwykle wyrazistej osobowości, jej kariera filmowa układała się od tej pory średnio pomyślnie, na co wpływ miało też zapewne niezbyt szczęśliwe życie prywatne (cztery nieudane małżeństwa) oraz problemy z używkami.
Nie bez wpływu na życiowe zawirowania gwiazdy miało też na pewno samobójstwo matki.
W 1975 roku zagrała wraz z Burtem Reynoldsem i Genem Hackmanem w „Szczęściarze” (nominacja do Złotego Globu), wcześniej otrzymując Emmy za telewizyjny show muzyczny „Liza With a 'Z” (1973, razem z Fossem i Fredem Ebbem).
W 1976 roku zagrała u ojca w „Kwestii czasu” oraz u Mela Brooksa w „Niemym kinie”.
Rok później stworzyła jedną z nielicznych rzeczywiście znaczących „po-kabaretowych” kreacji w muzycznym dramacie „New York, New York” Martina Scorsese (1977, nominacja do Złotego Globu).
* W 1985 roku po raz pierwszy wystąpiła w telewizji w roli filmowej, w dramacie „Czas na życie”, za którą uhonorowana została Złotym Globem.*
Choć rola w „Arturze” (1981) Steve’a Gordona z Dudleyem Moorem, Johnem Gielgudem i Geraldine Fitzgerald przyniosła jej nominację do Złotego Globu, to już kontynuacja komedii z 1988 roku – Złotą Malinę.
Po tej porażce Liza niemal wcale nie pojawia się w filmach, nie licząc kryminału TV „Test prawdy” (1992) z Mirą Sorvino i Dudleyem Moorem, czy telewizyjnego dramatu „Walc z West Side’u” (1995) z Shirley MacLaine, Jennifer Grey i Kathy Bates.
W dekadzie lat 80-tych i na początku lat 90-tych stale obecna była na małym ekranie, realizując różne autorskie programy (m.in. poświęcony ojcu „Minnelli On Minnelli: Liza Remembers Vincente” 1987, nominacja do Emmy).
W 2002 roku otrzymała Specjalnego Davida, a w 2006 – Nagrodę za Całokształt na MFF w Chicago.
Liza Minnelli zrobiła niemałą karierę jako piosenkarka i aktorka estradowa. Za występy w musicalach zdobyła w sumie 3 prestiżowe nagrody teatralne Tony.
Po dziś dzień występuje na scenie z recitalami. Zaśpiewała w duecie m.in. z Lucianem Pavarottim i Frankiem Sinatrą.
Komentarze