Brooke Shields: Minęły 34 lata, a ona wciąż wygląda zjawiskowo

Mówi się o niej jako o aktorce, modelce i skandalistce. Matka Brooke Shields dobrze wiedziała, jak pokierować karierą kilkuletniej córki, która dziś jest prawdziwą gwiazdą.

Widzowie ją lubią, paparazzi nie spuszczają jej z oka, licząc na jakiś pikantny materiał, a krytycy filmowi nieustannie, od lat... mieszają ją z błotem.

Sławę przyniosła Shields odważna rola w „Błękitnej lagunie” (publika filmem się zachwyciła, choć za rolę Emmeline przyznano jej niechlubną Złotą Malinę); śliczna nastoletnia dziewczyna z miejsca podbiła Hollywood. Ale potem wcale nie było już tak kolorowo.

Przyszła na świat w mało szczęśliwej rodzinie. Gdy Frank Shields dowiedział się, że jego partnerka, modelka Teri, jest w ciąży, próbował nakłonić ją do aborcji.

Teri odmówiła i urodziła córkę, której nadała imię Brooke. Z mężem rozwiodła się kilka miesięcy później.

- Jest najpiękniejszym dzieckiem na świecie i zamierzam pomóc jej w zrobieniu kariery – zapewniała zaraz po narodzinach córki. Słowa dotrzymała.

Była najmłodszą modelką, która pojawiła się na okładce Vogue; w tym samym roku wystąpiła w reklamie dżinsów Calvina Kleina, która wywołała medialną burzę. Gdy skończyła 16 lat, stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych osób na świecie.

Zupełnie niespodziewanie, w 1983 roku, *Shields odłożyła na bok plany o podbijaniu świata mody.* Chwilowo porzuciła sławę na rzecz edukacji; przez cztery lata studiowała na prestiżowym Princeton University.

- Princeton dało mi coś, czego nikt nie zdoła mi odebrać – mówiła po latach. - Nauczono mnie, jak myśleć.

Szkołę ukończyła w 1987 roku – i była gotowa na wielki powrót do branży.

Choć krytycy zarzucali Teri Shields, że „sprzedała” swoje dziecko, córka zawsze stawała w jej obronie.

- Kiedy zaczynałam pracować jako modelka, moja matka zawsze mnie chroniła; zabierała mnie na przesłuchania i za każdym razem stała tuż obok mnie – mówiła.

Z nostalgią wspominała też swoje dzieciństwo:

- Ja i mama kontra cały świat – opowiadała. - Żyłyśmy w Nowym Jorku w prawdziwej bohemie, otaczali nas artyści i fotografowie, którzy byli dla mnie jak rodzina.

Wspólnie wychowują dwie córki. I choć nie zawsze się jej układa (po narodzinach dziecka cierpiała na depresję i wyznawała, że chciała „zniknąć i umrzeć”), zawsze stara się kierować swoim mottem:

- Nie trać czasu na bycie nieszczęśliwą. Jeśli jedno okno jest zamknięte, spróbuj wyjść drugim. Albo wyłam drzwi. (sm/mf)