Cannes 2008 po ośmiu dniach

**Festiwal w Cannes chyli się ku końcowi. W niedzielę wielki finał. Co działo się przez ostatnie dni dowiecie się z relacji naszej wysłanniczki, Elżbiety Ciapary?** Czterdzieści lat temu festiwal w Cannes zakończył się wcześniej niż planowano. 18 maja 1968 roku tuż przed projekcją filmu „Mrożony peppermint” [ Carlosa Saury ]( http://film.wp.pl/carlos-saura-6031932280009857c ) na salę wdarła się grupa reżyserów. Byli wśród nich m. in. [ Francois Truffaut ]( http://film.wp.pl/fran-ois-truffaut-6031885150585985c ) i [ Jean-Luc Goddard ]( http://film.wp.pl/jean-luc-godard-6031940346520705c ). Na znak solidarności z protestującymi studentami i robotnikami, filmowcy uwiesili się kotary przy ekranie i uniemożliwi projekcję, domagając się przerwania festiwalu. Dzień później ich żądanie zostało spełnione. **W tym roku w Cannes przypomniano filmy, których w 1968 roku nie pokazano.**

[ Wong Kar-wai ]( http://film.wp.pl/kar-wai-wong-6032104183779969c ) przypomniał w Cannes jeden ze swoich wcześniejszych filmów, „Ashes of Time” z 1994 roku. Film został pokazany na festiwalu w wersji odnowionej i nieco przez reżysera poprawionej, z nową ścieżką muzyczną. To prawdziwa gratka dla fanów Wong Kar-waia. „Ashes of Time” były do tej pory właściwie nieosiągalne. Edycja DVD była kiepskiej jakości i pojawiła się w bardzo małym nakładzie. „Ashes of Time” to film kostiumowy z elementami kina sztuki walk. Wong Kar-wai porusza w nim swoje ulubione tematy – samotności, pragnienia miłości i niszczycielskiej siły wspomnień.

[ Jennifer Lynch ]( http://film.wp.pl/jennifer-chambers-lynch-6031015033123969c ), córka [ Davida ]( http://film.wp.pl/david-lynch-6032123913138817c ), zdradziła na konferencji prasowej w Cannes, że ojciec próbował powstrzymać ją przed nakręceniem "Surveillance". "- Zadzwonił do mnie i powiedział: "Nie możesz zrobić tego filmu! Ta historia jest chora!".

Do Cannes wpadł [ Quentin Tarantino ]( http://film.wp.pl/quentin-tarantino-6032127213429889c ) na dwugodzinną lekcję robienia filmów. Wspominał także własne filmowe początki. Na warsztatach filmowych w Sundance najpierw usłyszał, że nigdy nie zrobi kariery w kinie, a następnie [ Terry Gilliam ]( http://film.wp.pl/terry-gilliam-6032256653718657c ) i [ Volker Schlondorff ]( http://film.wp.pl/volker-schlondorff-6032108605318273c ) nazwali go geniuszem. „Wybrałem się na spacer do lasu i pomyślałem: „Taka właśnie będzie cała twoja kariera – albo będą się tobą zachwycać, albo będą cię nienawidzić. Nic pośrodku”.

Na plakacie reklamującym tegoroczny festiwal w Cannes wykorzystano zdjęcie zrobione przez [ Davida Lyncha ]( http://film.wp.pl/david-lynch-6032123913138817c ). Poster zaprojektował Pierre Collier, który ma na swoim koncie około 500 plakatów filmowych, m.in. Do [ „Zabaw z bronią” ]( http://film.wp.pl/zabawy-z-bronia-6027637299114625c ) [ Michaela Moore’a ]( http://film.wp.pl/michael-moore-6031926226879617c ) i [ „Persepolis” ]( http://film.wp.pl/persepolis-6029539014702209c ) [ Marjane Satrapi ]( http://film.wp.pl/marjane-satrapi-6030926882219137c ). W programie tegorocznego festiwalu w Cannes znalazły się 62 filmy fabularne z 31 krajów oraz 26 filmów krótkometrażowych z 18 krajów. Wybrano je spośród 1792 fabuł zgłoszonych przez 96 krajów i 2233 krótkometrażówek z 80 krajów.

**[ Spike Lee ]( http://film.wp.pl/spike-lee-6032269890671233c ) przyjechał do Cannes promować swój nowy film „Miracle at St. Anna”. Przy okazji skrytykował niektórych kolegów po fachu.** Na konferencji prasowej stwierdził, że nie lubi tych filmowców, którzy żartują sobie w kinie z przemocy, cierpienia i krwi. Wychodzi na to, że nie lubi połowy Hollywood...

Festiwal w Cannes gościł także gwiazdorów sportu – Maradonę i boksera Mike’a Tysona. Maradona przyjechał promować film dokumentalny, który nakręcił o nim [ Emir Kusturica ]( http://film.wp.pl/emir-kusturica-6032121117106817c ). **„Maradona by Kusturica” nie spodobał się krytykom, którzy narzekali, że w filmie za dużo jest Kusturicy, a za mało Maradony.**

O wiele lepiej został przyjęty dokumentalny [ „Tyson” ]( http://film.wp.pl/tyson-6029530037523585c ) Jamesa Tobacka. Tu proporcje zostały zachowane.

Właściwie dwa filmy Stevena Soderbergha – "The Argentine" i "Guerrilla", które w Cannes zostały pokazane na jednym seansie. 265 minut projekcji z krótką przerwą. Bardzo różne w stylu i konwencji, dwa filmy ułożyły się w całość interesującą, choć wystawiającą cierpliwość widza na ciężką próbę.

**Pierwszy z filmów przypomina narodziny legendy Ernesto Che Guevary.** Soderbergh skacze w czasie, mieszając wydarzenia z różnych okresów – z 1954 roku (kiedy Guevara poznał Fidela Castro), 1956 (kiedy razem z Castro i 80 ochotnikami wyruszył na Kubę) i 1964 (kiedy przyjechał do Nowego Jorku).

Drugi z filmów ukazuje porażkę i śmierć Guevary w Boliwii. Tu akcja rozwija się chronologicznie, starannie dokumentując pobyt Che w Boliwii i jego nieudane próby powtórzenia kubańskiej rewolucji. Co ciekawe w drugim filmie Guevara jest właściwie postacią drugoplanową, bo Soderbergh tyle samo uwagi poświęca jego towarzyszom oraz amerykańsko-boliwijskiemu polowaniu na Che.

Grający Guevarę Benicio del Toro jest do niego uderzająco podobny. Ale żaden z filmów nie pozwala zrozumieć na czym polegał (i nadal polega) fenomen jego popularności. Soderberghowi nie udało się przybliżyć Che ani jako człowieka, ani jako rewolucjonistę. **Z Cannes relacjonowała Elżbieta Ciapara (magazyn "Film").**