Cybill Shepherd

Amerykańska aktorka filmowa i telewizyjna, popularna szczególnie w latach 80. Międzynarodową popularność zyskała dzięki roli u boku Bruce’a Willisa w serialu „Na wariackich papierach”.

Urodziła się 18 lutego 1950 roku w Memphis w stanie Tennessee. W karierze pomogła jej uroda, którą zachwycała już jako nastolatka, w 1966 roku wygrywając lokalny konkurs piękności w rodzinnym Memphis. Już dwa lata później okrzyknięta została tytułem Modelki Roku, mimo (a może właśnie dlatego), że odbiegała nieco od obowiązującego wówczas kanonu urody á la Twiggy. Jej twarz zdobiła wiele okładek magazynów dla kobiet i nastolatek, zaś dodatkowej popularności przysporzył jej krótki romans z Elvisem Presleyem.

* Już w 1971 roku zadebiutowała w filmie Petera Bogdanovicha „Ostatni seans filmowy” z Jeffem Bridgesem, z miejsca otrzymując nominację do Złotego Globu.*

Związana z reżyserem również w prywatnym życiu, wkrótce zagrała u niego główne role w dwóch, mało znanych i kompletnie nieudanych produkcjach – dramacie „Daisy Miller” (1974) i musicalu „Ostatnia miłość” z Burtem Reynoldsem (1975).

Szczęśliwie, w 1976 roku otrzymała możliwość występu u boku Roberta DeNiro w słynnym „Taksówkarzu” Martina Scorsese, a następnie pojawiła się w brytyjskich komediach sensacyjnych: „Srebrny interes” Ivana Passera (1977) i „Dama zniknęła” (1979) oraz w niskobudżetowym thrillerze sci-fi „Powrót” (1980).

Po krótkiej przerwie, przeznaczonej na urodzenie i wychowanie córki, powróciła do aktorstwa, dzięki serialowej roli w produkcji „The Yellow Rose” (1983-84). Shepherd pozostając wierna małemu ekranowi, wystąpiła w kilku telewizyjnych filmach („Sekrety żonatego mężczyzny” 1984, „Seduced” 1985, „Długie gorące lato” z Donem Johnsonem i Avą Gardner 1985),* a przede wszystkim wcieliła się w postać Maddie Haves w serialu kryminalnym „Na wariackich papierach” (ang. „Moonlighting”), z którym związana była w latach 1985-89. Kreacja przyniosła jej ogromną popularność, międzynarodową rozpoznawalność oraz szereg wyróżnień: dwa Złote Globy (1986,1987), nominację do tej nagrody (1988), cztery People's Choice Award w latach 1986-88 oraz nominację do Emmy (1986). Serial ten, oprócz Shepherd, wypromował również jej ekranowego partnera, podobno nienawidzonego przez nią prywatnie aktora, Bruce’a Willisa.*

W przeciwieństwie do tego ostatniego, przedsięwzięte na początku lat 90-tych próby robienia kariery na dużym ekranie spełzły na niczym (komedie romantyczne „Wszystko jest możliwe” 1989 i „Poślubieni” 1991, komedia „Była sobie zbrodnia” 1992, dramat „Ostatnie słowo” 1994). Znacznie większym powodzeniem cieszyły się jej występy telewizyjne – w sensacyjnym filmie „Morderstwo na zlecenie” (1993), zaś przede wszystkim w wyprodukowanym przez siebie serialu komediowym „Cybill”, którego gwiazdą była w latach 1995-98.

* Za tytułową rolę w tym serialu otrzymała kolejny Złoty Glob (1996) i nominację do tegoż (1997), trzy następne nominacje do Emmy (1995-97), nominację do Golden Satellite Award (1997) oraz nagrodę Golden Apple (1996).*

Po kilku latach przerwy powróciła do występów na małym ekranie, dzięki głównej roli w dramacie „Prosto na wschód” (2002), tytułowemu występowi w biograficznych filmach: „Martha, Inc.: The Story of Martha Stewart” (2003) i „Marta za kratkami” (2005), udziałowi w kryminale „Detektyw” (2005) oraz stałej roli w serialu „The L World” (2007-2008).

W 2006 roku wystąpiła w niezależnej produkcji Mii Goldman „Open Window”, a ostatnio wzięła udział w dramacie sportowym „4Chosen” z Billym Zanem i Laurencem Fishburnem i pojawiła się jako pani Munday w komedii „Barry Munday” z Patrickiem Wilsonem.