Ewa Wiśniewska skończyła 70 lat

Jak powiedział Jan Englert, jej kariera jest "efektem niezwykle rzadkiego połączenia: pracy, rzetelnego podejścia do zawodu, graniczącego nawet z nadgorliwością w wypełnianiu obowiązków, z prawdziwą miłością do teatru".

W serwisie filmowym Wirtualnej Polski przypominamy dzisiaj jej najsłynniejsze kreacje i prezentujemy zdjęcia, na widok których niejednemu mężczyźnie serce biło w bardzo ożywionym tempie.

Według aktora, Wiśniewska "jest niezwykle wymagająca i wobec siebie, i wobec partnerów", "w pracy nie idzie na żaden kompromis, zmusza siebie oraz otoczenie do nieustannego wysiłku". "W bardzo staroświecki sposób podchodzi do obowiązków aktorki i członka zespołu" - kończy dyrektor Teatru Narodowego.

"Bardzo strzeże swojej prywatności (...). Rozgranicza sprawy swojego życia zawodowego, do którego każdy ma dostęp, i prywatnego. Jest człowiekiem bardzo wrażliwym, wręcz delikatnym, własnym, i nie chce, żeby ktokolwiek wtrącał się w tę jej prywatność" - powiedział o niej reżyser.

Na dużym ekranie po raz pierwszy pojawiła się trzy lata wcześniej, w 1956 r., w "Kanale" Andrzeja Wajdy, gdzie grała epizodyczną rolę dziewczyny podającej wodę powstańcom.

W 1963 r. ukończyła studia w stołecznej PWST. Rok później, u boku Andrzeja Łapickiego i Tadeusza Łomnickiego, wystąpiła u Janusza Morgensterna w "Życiu raz jeszcze".

Dużą popularność przyniosła Wiśniewskiej rola w serialu Henryka Kluby "Doktor Ewa" z 1970 r. Grana przez nią bohaterka, tytułowa doktor Ewa Lipska - atrakcyjna młoda kobieta tuż po studiach, z interesującymi perspektywami zawodowymi, wychowana w wielkim mieście - wybrała pracę wiejskiej lekarki. Pokonując codzienne trudności wynikające z lekarskiej praktyki, uczyła się jednocześnie rozmawiać z ludźmi o innej mentalności - po to, by zdobyć zaufanie pacjentów.

Oprócz tego na uwagę zasługują jej role w "Dolinie Issy" Tadeusza Konwickiego (1982, jako Helena Juchniewicz, ciotka Tomaszka) i "Scenach dziecięcych z życia prowincji" Tomasza Zygadły (1985, jako pani R.).

W 1986 r. Wiśniewska wcieliła się w postać Róży w ekranizacji powieści Marii Kuncewiczowej "Cudzoziemka", której podjął się Ryszard Ber. Za rolę w tym filmie otrzymała nagrodę dla najlepszej pierwszoplanowej aktorki na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych, do 1986 roku odbywającym się w Gdańsku.

W kolejnych latach zagrała u Hoffmana w "Starej baśni" (2003, jako wiedźma Jarucha) i "1920 Bitwie Warszawskiej" (2011, jako aktorka Ada). W 2006 r. można ją było oglądać u Janusza Majewskiego w filmie "Po sezonie" (w roli Rity, właścicielki pensjonatu).

Wystąpiła np. w spektaklach: Edwarda Dziewońskiego (np. rola Ellen Turner w "Prawdziwym mężczyźnie" Jamesa Thurbera i Elliota Nugenta, 1974, Kwadrat), Macieja Englerta (Cyntia w "Prawdziwym inspektorze Dogu" Toma Stopparda, Kwadrat, 1976), Kazimierza Kutza (Ada we "Wkrótce nadejdą bracia" Janusza Krasińskiego, Ateneum, 1984) i Adama Hanuszkiewicza (Infantka w "Cydzie" Jana Andrzeja Morsztyna, Ateneum, 1985).

Widzowie mogli ją też oglądać na żywo u Janusza Warmińskiego (Szarlotta Iwanowna w "Wiśniowym sadzie" Antoniego Czechowa, Ateneum, 1986), Gustawa Holoubka (Kasztelanowa w "Mazepie" Juliusza Słowackiego, Ateneum, 1992) i Marka Koterskiego ("Dom wariatów", Ateneum, 1998). Występowała również w Kabarecie Dudek.

Jest siostrą aktorki Małgorzaty Niemirskiej, znanej z roli Lidki w serialu "Czterej pancerni i pies".

W 2007 r. Wiśniewska została odznaczona Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis". (pap/mf/gk)

(cytaty w tekście za magazynem "Film", wrzesień 2010, i książką Katarzyny Ostrowskiej "Ewa, czyli o tej Wiśniewskiej", Wydawnictwo Trio, 2010).