Jane Wyman: Amerykańska ikona stylu i niezależności

Na emeryturę przeszła dopiero w wieku 76 lat. Wiodła długie, bo aż dziewięćdziesięcioletnie życie. Była ikoną stylu i niezależności. Miała czterech mężów, z jednym rozwiodła się dwa razy, a potem... dała sobie spokój z mężczyznami.

CZYTAJ DALEJ >>>

Urodziła się jako Sarah Jane Mayfield 5 stycznia 1917 roku w St. Joseph w stanie Missouri.

Jej ojcem był pracownik masarni Gladys Hope Christian, matka pracowała jako asystentka miejscowego lekarza. Rodzice rozwiedli się w 1921 roku, rok później ojciec zmarł. Po śmierci ojca matka zdecydowała się wyjechać do Kalifornii, ale bez dziewczynki, którą zostawiła przybranym rodzicom.

Jane (na zdjęciu ma 13 lat) wcześnie dała poznać o swoim talencie. Jeszcze w liceum rozpoczęła karierę jako piosenkarka w radio, w którym używała pseudonimu „Jane Durrell”.

Po ukończeniu szkoły w wieku 15 lat pojechała do Hollywood, gdzie chwytała się najróżniejszych prac m.in. w salonie piękności, była również telefonistką.

Swój pierwszy epizod zagrała w filmie "Urwis z Hiszpanii" w 1932 roku. Przez kolejne cztery lata grywała małe role. W 1936 podpisała pierwszy poważny kontrakt z wytwórnią Warner Bros.

Wtedy postanowiła zmienić nazwisko na Jane Wyman. Na zdjęciu aktorka ma 18 lat.

W 1940 roku wyszła trzeci raz za mąż, tym razem za aktora Ronalda Reagana, późniejszego prezydenta USA. Wcześniej razem wystąpili w komedii "Brother Rat" (1938).

Rok po ślubie z Reaganem wystąpiła w filmie "You're in the Army Now", gdzie wraz z Regisem Toomeyem zagrali scenę pocałunku – najdłuższą w historii kina tamtych lat. Scena trwała 3 minuty i 5 sekund.

Wyman miała z Reaganem córkę Maureen. W 1945 roku para adoptowała chłopca Michaela. Rok później Jane urodziła dziewczynkę, która zmarła dzień po porodzie.

Dwa lata później małżeństwo pary wschodzących gwiazd rozpadło się. O ich rozstaniu pisały wszystkie gazety.

Krytycy chwalili ją za rolę dziewczyny chronicznego alkoholika w filmie Billy’ego Wildera „Stracony weekend”, który został nagrodzony Oscarem. Sukcesem okazał się występ w filmie „Roczniak”, u boku Gregory'ego Pecka. Za film została nominowana do Oscara.

Dwa lata później odebrała statuetkę za rolę w melodramacie „Johnny Belinda”, w którym zagrała głuchoniemą dziewczynę zgwałconą przez pijanego sąsiada.

Wyman była pierwszą aktorką w erze kina niemego, nagrodzoną Oscarem za rolę w filmie, w którym nie wypowiedziała ani jednego słowa.

W sumie rozwiodła się pięć razy. Przed Reganem pożegnała się z Ernestem Eugenem Wymanem i Myronem Futtermanem. Jej ostatnim mężem był Fred Karger, z którym rozwiodła się dwa razy. Raz w 1954, drugi w 1965 roku, gdy miała 42 lata.

Po piątym rozwodzie już nigdy nie wyszła za mąż.

W latach 50. jej kariera wciąż rozkwitała. W 1950 roku zagrała w „Tremie” Alfreda Hitchcocka. Potem była dwa razy nominowana do Oscara za role w filmie „The Blue Veil” oraz „Wspaniała obsesja”, w którym była partnerką wielkiego amanta tamtych lat, Rocka Hudsona.

W późniejszych latach zaczęła dostawać mniej propozycji i grywała głównie w produkcjach telewizyjnych i serialach.

W latach 80. największą popularność przyniósł jej występ w operze mydlanej "Falcon Crest", co zbiegło się z tym, że w 1981 roku jej były mąż został prezydentem. Dziennikarze dopytywali ją o szczegóły jej życia z Reagenem, ale Wyman okazała się nadzwyczaj lojalna.

Dopiero po jego śmierci powiedziała, że „Ameryka straciła wielkiego prezydenta i wspaniałego, uprzejmego i delikatnego człowieka”.

Wyman wiodła dobre i dostatnie życie do końca swoich dni. Na emeryturze zajmowała się malarstwem. Przez dwie dekady wspierała fundację pomagającą chorym na artretyzm.

W latach 90. zaskoczyła wszystkich epizodyczną rolą w serial “Dr. Quinn”, gdzie zagrała matkę tytułowej bohaterki.

Zmarła śmiercią naturalną w wieku 90 lat w swoim domu w Kalifornii 10 września 2007 roku. (sm/lk)