Krzysztof Ptak
Miejsce urodzenia: | Sulejów, Polska |
Jeden z najbardziej znanych i utytułowanych autorów zdjęć filmowych w Polsce, znany m.in. z owocnej współpracy z Janem Jakubem Kolskim. Twórca zdjęć do tak głośnych filmów, jak „Edi”, „Jasminum”, „300 mil do nieba”, czy „Dom zły”. Zajmuje się również grafiką komputerową, efektami specjalnymi i postprodukcją. Jest wykładowcą akademickim.
Urodził się 3 kwietnia 1954 roku w Sulejowie. Studiował na Wydziale Operatorskim PWSFTViT w Łodzi, który ukończył w 1979 roku. Pracę zawodową zaczynał u boku Bogdana Dziworskiego, realizując zdjęcia do jego filmów dokumentalnych (często sportowych). Wieloletnia współpraca obu panów zaowocowała później dwiema nagrodami na Krakowskim Festiwalu Filmowym i nagrodą Ministra Kultury i Sztuki dla Ptaka (za zrealizowane wspólnie impresje dokumentalne: „Kilka opowieści o człowieku” 1983, „Widzę” 1988 i „Szapito” 1985).
Pierwszą, pełnometrażową produkcją fabularną, do której samodzielnie robił zdjęcia był film „Tirolinka” Romualda L. Wierzbickiego (1979), pierwszy sukces odniósł wraz z nagrodą, przyznaną na MFF w Panamie za zdjęcia do filmu historycznego „Klejnot wolnego sumienia” Grzegorza Królikiewicza (1983). W kraju triumfował w 1990 roku, zdobywając dwie nagrody na FPFF w Gdyni, za zdjęcia do „Kornblumenblau” Leszka Wosiewicza (1988) i do słynnych „300 mil do nieba” Macieja Dejczera (1989). Drugi z filmów przyniósł mu dodatkowo Nagrodę Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego.
Prócz Wosiewicza („Wigilia’81” 1982, „Cynga” 1991, „Przeprowadzki” 2000-2001), i Królikiewicza („Zabicie ciotki” 1984), w ciągu swojej kariery współpracował też z Andrzejem Barańskim („Tabu” 1987, „Dzień wielkiej ryby” 1996), Filipem Bajonem („Lepiej być piękną i bogatą” 1993), Grażyną Kędzielawską („Inna wyspa” 1986), Robertem Glińskim („Superwizja” 1990), Wojciechem Marczewskim („Ucieczka z kina’Wolność’” 1990, „Weiser” 2000) i Andrzejem Wajdą („Panna Nikt” 1996).
W świadomości wielu widzów zaistniał dzięki twórczemu duetowi z Janem Jakubem Kolskim, z którym spotkał się po raz pierwszy w 1998 roku, realizując zdjęcia do „Historii kina w Popielawach” (Orzeł). Statuetki Polskiej Nagrody Filmowej przyniósł mu poza tym, wspomniany już „Weiser” Wojciecha Marczewskiego (2000), „Mój Nikifor” Krzysztofa Krauze (2004), jak również kolejne filmy, będące owocem współpracy z Kolskim: „Pornografia” (2003) i „Jasminum” (2006). Adaptacja Gombrowicza zapisała się w historii jako pierwszy polski film, zrealizowany w całości z zastosowaniem kamery High Definition. Ptak był, generalnie, jednym z pierwszych operatorów filmowych w kraju, którzy realizowali zdjęcia techniką cyfrową.
Jednym z najgłośniejszych i najbardziej docenionych filmów ze zdjęciami Krzysztofa Ptaka był osławiony „Edi” Piotra Trzaskalskiego (2002, Złota Żaba na festiwalu Camerimage, nagroda na FPFF w Gdyni, nominacja do Orła, nagroda na MFF w Newport Beach).Później jeszcze dwukrotnie nagradzano go na Międzynarodowym Festiwalu Autorów Zdjęć Filmowych Camerimage w Łodzi: w 2005 roku otrzymał wyróżnienie za zdjęcia do „Mojego Nikifora” w ramach Przeglądu Filmów Polskich, a cztery lata później został laureatem Srebrnej Żaby za zdjęcia do „Domu złego” Wojciecha Smarzowskiego.
Krzysztof Ptak zajmuje się też efektami specjalnymi, komputerową obróbką obrazu, korektą i transferem elektronicznym. Wśród wielu realizacji tego typu wymienić można te najgłośniejsze: „Mistrza” Trzaskalskiego (2005), „Plac Zbawiciela” (2006), komedie Jerzego Gruzy.
Przez dwadzieścia lat (1978-98) realizował zdjęcia do spektakli Teatru Telewizji. Jest też autorem zdjęć do reklam i teledysków. W 2001 roku został laureatem nagrody Tytana za „Rozmowy międzynarodowe” na 12. Ogólnopolskim i Międzynarodowym Festiwalu Filmu Reklamowego i Reklamy w Krakowie.
Krzysztof Ptak był wykładowcą w wielu filmowych uczelniach europejskich, m. in. w latach 1992-94 pełnił funkcję rektora Wydziału Reżyserii w Narodowej Szkole Filmowej i Telewizyjnej w Wielkiej Brytanii.
W 2007 roku uhonorowano go Doroczną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie filmu.
Komentarze