Film zaskakująco bliski życiu. Michael Douglas, aktor przed laty uzależniony od seksu, jeszcze niedawno walczący z rakiem krtani, wieczny playboy i hulaka... gra tu trochę siebie. Jako tytułowy człowiek sukcesu jest lekkoduchem, nieodpowiedzialnym cynikiem i nieustępliwym podrywaczem. Ogląda się za spódniczkami, korzysta z dostępnych uroków życia. Nie ma przy tym większych zahamowań - przypadkowo spotkana blondynka, córka obecnej partnerki, dziewczyna sympatyzującego z nim studenta – nie robi mu to różnicy.
Gdyby Douglas przegrał walkę z nowotworem, "Człowiek sukcesu" pewnie pokryłby się niesławą, stanowiąc przypowieść równie upiorną, co ostatni film Heatha Ledgera, ukończony już po jego śmierci "Parnassus". Tam, w jednej ze scen, młody Australijczyk wisi na stryczku pod mostem. Tutaj fikcja podobnie przenika się z rzeczywistością. Już w pierwszej scenie bohater Douglasa ma nietęgą minę podczas wizyty u lekarza - zdiagnozowano u niego nowotwór.
Film zaczyna się od niepewności, lęku, świadomości uciekającego czasu – czyli poważnie - ale kończy na pociesznych, quasi-egzystencjalnych banałach. Ot, trzeba się kiedyś zatrzymać, przemyśleć swoje życie, przewartościować, bo być może coś pominęliśmy. Może gdyby Brian Koppelman i David Levien obejrzeli wcześniej parę odcinków "Californication", przemiana głównego bohatera z lekkoducha w odpowiedzialnego mężczyznę miałaby więcej sensu. I pieprzu.
Wydanie dvd
Panorama, pięć kanałów. Brak dodatków.