''Szalona miłość'': Henrich von Kleist i Henrietta Vogel czyli podwójne samobójstwo z 1811 roku

Reżyserka znana w Polsce, głównie z filmu „Loudres”, tym razem przenosi widza w początek XIX wieku, kiedy miłość romantyczna, jest nadal domeną artystów, a reszta społeczeństwa łączy się w małżeństwa z pobudek ekonomiczno – praktycznych. Mimo przenikania „na salony” szalonych ideałów romantycznych oraz wybryków co odważniejszych i zbuntowanych kobiet, które porzucają w imię namiętności swoje poukładane życie, nie dotyczyło to bohaterki filmu - Henrietta Vogel. Prawdziwa oraz filmowa Henrietta wiodła życie typowe dla mieszczańskiej żony z okolic 1880 roku. Rzadko rozmawiała z gośćmi i nigdy nie wyrażała swoich opinii. Dopiero wiadomość o śmiertelnej chorobie sprawiła, że zaczęła się ona zastanawiać nad wartością swojego życia.

Na tle konwenansów, sztywnych zasad, wyjątkowo komicznie wygląda Heinrich von Kleist, młody poeta, który szuka partnerki do wspólnego samobójstwa, w duchu romantycznego poszukiwania pełni oraz nowej przygody. Prawdziwy Kleist bywał porywczy, być może cierpiał nawet na zaburzenie dwubiegunowe, ale samobójstwo było racjonalną, dużo wcześniej zaplanowaną decyzją. Wszystkie jego plany i projekty okazały się porażką, więc śmierć była dla niego jedyną możliwą ucieczką od beznadziei życia. Jego ukochana kuzynka odrzuca jego miłość, twórczość nie przynosi uznania, pojawiają się coraz poważniejsze problemy finansowe. Samobójcza śmierć staje się obsesją poety.