Tak wciągającej animacji dawno nie widzieliście”! "Asteriks i Obeliks. Tajemnica magicznego wywaru" już w kinach!

Asteriks to nieśmiertelny symbol francuskiej kultury. Wąsaty Gal, niewielki wzrostem, ale wielki duchem, jesienią tego roku będzie obchodził 60. urodziny. Napisany przez René Goscinnego i zilustrowany przez Alberta Uderzo komiks z jego udziałem debiutował na łamach pierwszego numeru magazynu „Pilote” 29 października 1959 roku. Zarówno pismo, jak i sam komiks o galijskich wojownikach okazały się strzałem w dziesiątkę, a Francję i później całą Europę ogarnęła asteriksomania. Do dziś na całym świecie sprzedało się ponad 370 milionów egzemplarzy komiksu o Asteriksie, a przygody Galów zostały przełożone na 111 języków, w tym na łacinę.

Twórcy w swoich komiksach chętnie odwoływali się do aktualnych problemów społecznych i politycznych (niektóre, jak choćby polityczna korupcja, nie straciły aktualności), a przede wszystkich cytowali dzieła kultury. Czytając historyjki o Asteriksie można było na przykład spotkać rzymskiego szpiega o rysach Seana Connery'ego, legionistów do złudzenia przypominających Flipa i Flapa, czy postaci "wypożyczone” z innych klasycznych komiksów (jak Tajniak i Jawniak, drugoplanowi bohaterowie serii "Tintin”) Przełomowy tom „Asteriks i Kleopatra” był błyskotliwą parodią kultowego filmu z Elizabeth Taylor. Goscinny z werwą cytował bądź parafrazował pisma Juliusza Cezara, dramaty szekspirowskie i piosenki Jacques'a Brela, dowodząc, że „Asteriks” zawsze był czymś więcej niż barwną wariacją na temat starożytnych dziejów.

Ale Asteriks to nie tylko komiksy. Wokół dzielnych Galów powstał cały przemysł. Do dziś zrealizowanych zostało dziesięć pełnometrażowych filmów animowanych i cztery aktorskie (Obeliksa grał w nich zawsze Gérard Depardieu, w rolę Asteriksa wcielali się zaś Christian Clavier, Clovis Cornillac i Édouard Baer). Do tego powstało kilkadziesiąt gier komputerowych – pierwsza, prosta platformówka, już w 1983 roku, planszówki (w tym także specjalne wersje "Monopoly” i "Cluedo”), znaczki pocztowe, figurki, gadżety, chipsy, słodycze – chyba każdy możliwy produkt pojawiał się na rynku z wąsatym obliczem Asteriksa, nawet musztarda i proszek do prania. Asteriks promował także McDonalda oraz kandydaturę Paryża do organizacji igrzysk olimpijskich.

Bohaterowie komiksu zeszli nawet do podziemia: obrazek przedstawiający druida Panoramiksa był drukowany na kartonikach nasączonych LSD (ale lepiej nie opowiadajcie o tym swoim dzieciom). Kulminacją popularności bohaterów jest Park Asteriksa: odwiedzany przez 2 miliony gości rocznie park rozrywki, leżący około 35 km na północ od Paryża, największy konkurent europejskiego Disneylandu. I choć to atrakcja sezonowa, czynna od późnej wiosny do wczesnej jesieni, w tym roku otworzy wrota dla zwiedzających także w październiku, specjalnie na obchody 60. rocznicy urodzin nieugiętych Galów.