Top 17: Olimpiada zrobiła z nich gwiazdy!

Wielokrotnie w długiej historii Igrzysk zdarzało się, że zupełnie nieznani sportowcy dzięki swoim olimpijskim sukcesom nagle urastali do rangi światowych gwiazd.

W długiej historii igrzysk wielokrotnie zdarzało się, że zupełnie nieznani sportowcy dzięki swoim olimpijskim sukcesom nagle urastali do rangi światowych gwiazd, a uznani już zawodnicy kontynuowali karierę na planie filmowym.

Część z nich wykorzystała swoje pięć minut i zrobiła zawrotne kariery, które czasami nawet przyćmiły pamięć o zdobytych medalach!

Jerzy Kulej, legendarny polski pięściarz, urodził się 19 października 1940 roku w Częstochowie.
Karierę boksera rozpoczął w wieku 16 lat w Skrze Częstochowa. Dwa lata później zadebiutował w reprezentacji Polski, której trenerem był wówczas Feliks Stamm.

Na dużym ekranie zadebiutował w 1975 roku rolą inspektora Jerzego Milde w kryminale Marka Piwowskiego "Przepraszam, czy tu biją". Wystąpił również w "Ogniem i mieczem" Jerzego Kawalerowicza oraz "Bokserze" Tomasza Blachnickiego.

Sportowiec zmarł 13 lipca 2012. Miał 71 lat.

Piłkarski geniusz, objawienie futbolu i najlepszy polski piłkarz XX wieku.

Kazimierz Deyna urodził się 23 października 1947 w Starogardzie (od 1950 – Starogard Gdański) na Kociewiu.

Jego dorobek medalowy na igrzyskach olimpijskich zamyka się w wywalczeniu złotego medalu w Monachium w 1972 roku oraz srebra cztery lata później w Montrealu.

W 1981 roku piłkarz zagrał w filmie „Ucieczka do zwycięstwa” w reżyserii Johna Hustona, w którym, obok polskiego piłkarza, wystąpili m.in. Sylvester Stallone, Pele, Bobby Moore, Osvaldo Ardiles i inne wielkie gwiazdy futbolu.

*Kazimierz Deyna zmarł 1 września 1989 w San Diego. Zginał w wypadku samochodowym.*

Po olimpijskim sukcesie zajął się wrestlingiem. Mimo braku aktorskiego doświadczenia został zaangażowany do filmu „Goldfinger”.

Harold Sakata wcielił się tam w Odd Joba - ochroniarza tytułowego szwarccharaktera. W filmie Harold brawurowo posługiwał się śmiercionośnym cylindrem i prezentował swoje sportowe umiejętności.

Po „Goldfingerze” zagrał jeszcze w kilkunastu filmach i serialach, zazwyczaj wcielając się w podobne role. Zmarł na raka w 1982 roku.

Pływak Buster Crabbe został dwukrotnie odznaczony medalem olimpijskim – w* 1928 zdobył brąz w Amsterdamie za 1500 metrów stylem dowolnym, a cztery lata później złoto w Los Angeles za przepłynięcie 400 metrów.*

Właśnie po tym sukcesie postanowił spróbować swoich sił w Hollywood. Po kilku nieudanych próbach zaistnienia dostał angaż w "King of the Jungle”. Później zagrał tytułową rolę w „Tarzan the Fearless”.

Ma na swoim koncie kilkadziesiąt filmów, w tym serie „Billy The Kid” i „Flash Gordon”, w których także zagrał główne role.

Po II wojnie światowej Crabbe wrócił do pływania, w filmach grywał sporadycznie, prowadził też programy telewizyjne. Zmarł w 1983 roku na atak serca.

Johnny Weismuller urodził się jako syn austriackich imigrantów w 1904 roku. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Paryżu (1924) zdobył pięć złotych medali.

Sukces powtórzył cztery lata później w Amsterdamie, gdzie jako pierwszy człowiek na świecie przepłynął 100 m w czasie poniżej minuty.

Dzięki swojej posturze został zaangażowany do tytułowej roli w „Człowieku małpie” z 1932 roku. Film natychmiastowo stał się hitem i spotkał się z ciepłym przyjęciem krytyki.

Ogromny sukces produkcji sprawił, że Johnny wcielał się w postać Tarzana jeszcze pięć razy. Popularność Weismullera wśród kobiet była tak ogromna, że wytwórnia, aby jeszcze bardziej podgrzać atmosferę wokół pływaka, namówiła jego żonę do rozwodu (oczywiście za odpowiednią opłatą).

Weismuller przez całe życie grał role umięśnionego człowieka dżungli. Karierę zakończył w 1948 roku, kiedy warunki fizycznie nie pozwalały mu na odgrywanie Tarzana. Zmarł po ciężkiej chorobie w 1984 roku.

Występ Cathy Rigby na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku w 1968 r. nie przyniósł jej co prawda medalu, ale Rigby osiągnęła najlepsze rezultaty z całej amerykańskiej kadry gimnastycznej i stała się ulubienicą widzów.

Przyczyniła się tym samym do popularyzacji gimnastyki w Stanach Zjednoczonych. W 1970 roku została pierwszą Amerykanką, która zdobyła medal podczas Światowych mistrzostw gimnastyki artystycznej - uplasowała się na drugiej pozycji na równoważni.

W 1972 roku po udziale w igrzyskach w Monachium porzuciła sport, założyła rodzinę i zajęła się aktorstwem.

Rigby grała głównie w produkcjach telewizyjnych. Uznanie krytyków i nominację do nagrody Tony przyniosła jej rola w broadwayowskim musicalu „Piotruś Pan”, w którym z przerwami gra do tej pory.

Hillary Wolf w dzieciństwie nie tylko trenowała judo. Zanim trafiła na olimpiadę zdążyła zaistnieć w show-biznesie. Od siódmego do dziesiątego roku życia grywała w serialach telewizyjnych.

W 1990 roku została zaangażowana do kultowej komedii „Kevin sam w domu”, gdzie zagrała starszą siostrę głównego bohatera. Pojawiła się też w sequalu filmu „Kevin sam w Nowym Jorku”.

Po przygodzie z kinem Hillary Wolf poświęciła się sportowi.

W 1996 roku reprezentowała USA na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie, a cztery lata później w Sydney.

Bruce Benett przyszedł na świat w 1906 roku jako Herman Brix. Pod tym nazwiskiem reprezentował USA na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie w 1928 roku, gdzie udało mu się wywalczyć srebro w pchnięciu kulą.

Dwa lata później został rekordzistą świata osiągając rezultat 16,04 metra. W 1931 roku kulomiot postanowił zająć się aktorstwem.

Rozgłos przyniosła mu rola Tarzana w filmie z 1935 roku. Podczas II wojny światowej Brix zmienił niemiecko brzmiące nazwisko na Benett.

Udało mu się uniknąć zaszufladkowania w roli umięśnionego człowieka–małpy. Zagrał w kilkudziesięciu filmach. Zmarł w 2007 roku w wieku 101 lat.

Bob Anderson urodził się w 1922 roku w Anglii. Podczas II wojny światowej służył w brytyjskiej piechocie morskiej. Po wojnie zajął się zawodowo uprawianiem szermierki.

Reprezentował Wielką Brytanię podczas Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach w 1952 roku, a także w mistrzostwach świata. Po zakończeniu kariery przez jakiś czas był działaczem sportowym. Następnie udało mu się zdobyć sławę w Hollywood jako choreografowi walk.

Anderson pracował przy wielu filmach akcji, przygodowych i fantasy. Opracowywał choreografię do „Piratów z Karaibów”, ”Władcy pierścieni”, kilku filmów z Jamesem Bondem oraz klasycznych części „Gwiezdnych wojen” (dublował nawet Lorda Vadera w scenach walk mieczem świetlnym).

Ostatnia produkcja przy jakiej pracował to „Hobbit: Niezwykła podróż”. Anderson zmarł 1 stycznia 2012 roku.

Dolph Lundgren przyszedł na świat 1957 roku w Szwecji. Studiował chemię, matematykę i fizykę najpierw w rodzimym Sztokholmie, później w Australii, gdzie otrzymał dyplom magistra chemii.

W międzyczasie odnosił też sukcesy sportowe - w 1980 roku zdobył tytuł mistrza Europy w karate kyokushin. W 1986 roku był kapitanem drużyny olimpijskiej w pięcioboju na igrzyskach w USA.

Karierę aktorską rozpoczął w 1985 roku dzięki swojej ówczesnej dziewczynie – Grace Jones, która umożliwiła mu angaż do filmu „Zabójczy widok”, w którym sama zagrała.

Od tamtej pory Dolph Lundgren zagrał w dziesiątkach filmów akcji m.in. „Rocky IV”, „Punisher” czy „Niezniszczalni”. Sporadycznie zajmuje się też reżyserią.

Nat Pendleton urodził się w 1895 roku. Reprezentował USA w zapasach na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Antwerpii w 1920 roku, gdzie przegrał tylko jedną walkę i zdobył srebrny medal.

Miejsce na podium zagwarantowało mu sławę w ojczyźnie. Pendleton uzyskał status gwiazdy, co postanowił wykorzystać dla zrobienia kariery filmowej pod koniec lat dwudziestych.

W ciągu trwającej niespełna 20 lat przygody z filmem zapaśnik zagrał w kilkudziesięciu produkcjach m.in. „Bracia Marx w cyrku” czy „Wielki Zegfield”. *Zmarł w 1967 roku na zawał serca. *

W 2000 roku podczas olimpiady w Atenach Tian Liang zdobył srebro i złoto w skokach do wody, a cztery lata później w Sydney złoto i brąz.

Wielokrotnie wygrywał też medale na mistrzostwach świata. Po tych sukcesach Tian Liang przyjął kilka propozycji promowania firm swoim nazwiskiem mimo odgórnych zakazów. Został za to wyrzucony z reprezentacji Chin, ale trenował dalej na własną rękę i zdobył medal w Chińskiej Olimpiadzie Narodowej.

Mimo to nie został przywrócony do kadry i nie mógł wziąć udziału w zawodach olimpijskich w Pekinie w 2008 roku.

Skoczek zakończył karierę sportową i zaczął otrzymywać propozycje filmowe. W 2010 roku zagrał w chińskiej komedii „The Fantastic Water Babes”, a rok później w romansie „A Beautiful Life”.

Bruce Jenner urodził się w 1949 roku. Już w szkole średniej trzykrotnie zdobył mistrzostwo wschodnich stanów USA w nartach wodnych. W czasie studiów uzyskał stypendium dla zawodników futbolu amerykańskiego, ale po kontuzji kolana skoncentrował się na lekkoatletyce.

Już w rok po rozpoczęciu trenowania dziesięcioboju zakwalifikował się na olimpiadę w Monachium (1972), gdzie w tej konkurencji zajął 10. miejsce.

Olimpijskie złoto zdobył za udział w dziesięcioboju w Montrealu w 1976, ustanowił też tam rekord świata: 8634 punkty.

Po olimpiadzie zakończył karierę sportową. W 1980 zagrał jedną z głównych ról w filmie muzycznym „Can't Stop the Music” (fikcyjnej biografii zespołu Village People). Występował też w serialach telewizyjnych i reality show.

Okrzyknięty przez magazyn Sports Illustrated „Olimpijczykiem stulecia” Carl Lewis to legenda lekkoatletyki.

W całej swojej karierze zdobył dziewięć złotych medali olimpijskich i jeden srebrny za biegi na krótkie dystanse i skoki w dal. Uczestniczył w czterech igrzyskach pod rząd: w Los Angeles, Seulu, Barcelonie i Atlancie.

Jest też wielokrotnym mistrzem świata w kilku dyscyplinach.

Po zakończeniu kariery sportowej próbował swoich sił w kinie. Lewis zagrał w siedmiu filmach, ostatnio w 2007 roku w „Tournament of Dreams”.

Urodzony w 1956 roku Kurt Thomas to jeden z najlepszych gimnastyków w historii Stanów Zjednoczonych.

W swojej karierze trzykrotnie był mistrzem świata w tej dyscyplinie. Mówi się, że gdyby USA nie zbojkotowały Igrzysk Olimpijskich w Moskwie, Kurt Thomas zdobyłby tam złoto. Polityka nie stanęła jednak na przeszkodzie w realizowaniu innych pasji sportowca.

W 1985 roku zadebiutował w filmie klasy B zatytułowanym „Gymkata”, w którym wcielił się w postać agenta posługującego się innowacyjną sztuką walki, która stanowi połączenie karate i gimnastyki artystycznej. Thomasowi udało się również pojawić w kilku serialach.

Olimpijski sukces przełożył się na popularność Retton. Została okrzyknięta sportsmenką roku. Jako pierwsza kobieta w historii pojawiła się na opakowaniu kultowych płatków śniadaniowych Wheaties, na których umieszcza się podobizny najlepszych sportowców.

Zasiadała też w Prezydenckiej Radzie ds. Kultury Fizycznej i Sportu. Gimnastyczka pojawiła się w niezliczonej ilości reklam, zagrała w kilku serialach, w niektórych z nich samą siebie. Wystąpiła się też w słynnej komedii „Naga broń 33 1/3”.

Na Letniej Olimpiadzie w Los Angeles w 1984 roku gimnastyk Mitchell Gaylord zdobył cztery medale : złoty drużynowo, dwa brązowe i jeden srebrny indywidualnie.

Po sukcesie olimpijskim został wyznaczony przez Donalda Reagana do Prezydenckiej Rady ds. Kultury Fizycznej i Sportu, zasiadł w niej ponownie za kadencji kolejnego prezydenta – Georga Busha Seniora.

Gaylord romansował również z branżą filmową – zagrał sportowca przygotowującego się do olimpiady w filmie „Amerykański hymn”. W dorobku ma kilka produkcji, ostatnio zagrał sam siebie w 2005 roku w komedii „Sledge: The Untold Story”. (jg/gk)