Jedna z największych gwiazd kina włoskiego i symboli seksu w historii kina europejskiego. Brigitte Bardot oficjalnie wyznaczyła ją na swoją następczynię, mówiąc, że „po BB może być tylko i wyłącznie CC”. Grała u mistrzów: Luchino Viscontiego i Federica Felliniego.

Urodziła się 15 kwietnia 1938 roku w Tunisie (Tunezja), tam też dorastała i spędziła dwie pierwsze dekady życia.

Chciała zostać nauczycielką w swoim rodzinnym mieście, jednak wygrana w konkursie piękności na zawsze zmieniła jej plany życiowe.

W wieku 17 lat zdobyła tytuł Najpiękniejszej Włoszki w Tunezji oraz wygrała wycieczkę do Wenecji w czasie trwającego tam festiwalu filmowego.

Podróż ta zaowocowała rychłą przeprowadzką do Rzymu wraz z całą rodziną (rodzicami, rodzeństwem i nieślubnym synkiem) i rozpoczęciem kariery filmowej.

Studiowała aktorstwo w słynnym Centro Sperimentale di Cinematografia w Rzymie.

* Debiutowała w roli służącej w tunezyjsko-włoskim filmie „Goha” (1958)*, przez kolejne lata odgrywając wiele mało znaczących ról eksponujących jej zmysłową urodę i wdzięki.

Jeszcze w tym samym roku po raz pierwszy spotkała się z Mastroiannim na planie czarnej komedii „Sprawcy nieznani” (1958) Monicellego.

W 1960 roku wystąpiła u Abla Gance’a w „Bitwie pod Austerlitz”, po raz pierwszy miała też okazję współpracować z Luchino Viscontim na planie obrazu „Rocco i jego bracia” (1960) z Alainem Delonem.

Uwagę krytyki zwróciła na siebie podwójną rolą w głośnym filmie Viscontiego „Lampart” (1963) z Burtem Lancasterem oraz występem u Federica Felliniego w słynnym „8 i pół” (1963) z Marcellem Mastroiannim.

Z Viscontim współpracowała również przy okazji „Błękitnych gwiazd Wielkiej Niedźwiedzicy” (1965) i „Portretu rodziny we wnętrzu” (1974) z Silvaną Mangano, Helmutem Bergerem i Lancasterem.

Wystąpiła w blisko stu produkcjach włoskich i zagranicznych, głównie w drugoplanowych kreacjach.

* Najsłynniejszym z nich była komedia kryminalna Blake’a Edwardsa „Różowa pantera” (1963), amerykański dramat Henry’ego Hathawaya „Świat cyrku” (1964) z Ritą Hayworth i Johnem Waynem, spaghetti western Sergia Leone „Pewnego razu na Dzikim Zachodzie” (1968) z Henrym Fondą i Charlesem Bronsonem, czy mini - serial Franka Zeffirellego „Jezus z Nazaretu” (1977) z Anne Bancroft i Anthonym Quinnem.*

Grała obok Jeana - Paula Belmondo w filmie płaszcza i szpady „Cartouche - zbójca” (1962), wraz z Raquel Welch i Moniką Vitti we „Wróżkach” (1966), obok Michela Piccoli w „Audiencji” (1971) Marka Ferreri.

Włoskie nagrody krytyków – Srebrne Taśmy otrzymała za role w „Jego dziewczynie” (1963) Luigi Comenciniego oraz w „Skórze” (1981) Liliany Cavani z Marcello Mastroiannim.

Inną włoską nagrodę – Davida- przyniosła jej rola w serialu TV „Włoch szuka żony” (1971-74).

W 1971 roku Claudia Cardinale spotkała się z Brigite Bardot na planie westernowej komedii „Królowe Dzikiego Zachodu”.

Wystąpiła w wielu filmach wyreżyserowanych przez męża, Pasquale’a Squitieri – m.in. „Rewolwer” 1978, „Claretta” 1984 (Pasinetti Award w Wenecji, Srebrna Taśma), „Elisabeth” (2000).

* W 1993 roku została uhonorowana Specjalnym Złotym Lwem w Wenecji, w 1997 roku otrzymała Specjalnego Davida, w 2002 – Honorowego Złotego Niedźwiedzia w Berlinie.*

W 2002 roku zagrała obok Jeremy’ego Ironsa i Patricii Kaas w filmie Claude’a Leloucha „Piano Bar”. Występem Claudii Cardinale z 2007 roku była rola w komedii francuskiej „Cherche fiancè tous frais payès”. W 2009 roku zagrała w filmie "Nić". Rok 2011 to rola w obrazie "Le Premier homme".

Komentarze

Trwa ładowanie