Marek Piwowski

Reżyser, scenarzysta i aktor. Twórca kultowej komedii „Rejs” oraz wielokrotnie nagradzany reżyser wybitnych filmów krótkometrażowych. Charakterystyczną cechą jego filmów jest umiejętne łączenie elementów filmu dokumentalnego i fabularnego oraz podejmowanie spraw ważnych, dotyczących całego społeczeństwa co pozwala uznać go za tzw. twórcę zaangażowanego społecznie.

Urodził się 24 października 1935 roku w Warszawie. W 1963 roku ukończył studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1967 - Wydział Reżyserii PWSTiF w Łodzi. Przez krótki okres pracował jako redaktor działu reportażu „Nowej Kultury”.

W szkole filmowej zasłynął z realizacji etiudy z mimowolnym udziałem Kirka Douglasa. Podczas wizyty gwiazdora na uczelni Piwowski, nie pytając nikogo o zgodę, zainscenizował epizod z Dzikiego Zachodu, w którym aktor chcąc, nie chcąc musiał wziąć udział. Ta nietypowa etiuda zdobyła później I nagrodę w kategorii dokumentu na MFF Studenckich w Amsterdamie.

* Jego przygoda z filmem zaczęła się od występów w epizodycznych rolach w filmach Jerzego Skolimowskiego „Rysopis” (1964) i „Walkower” (1965) oraz od realizacji wielokrotnie nagradzanych, krótkometrażowych filmów dokumentalnych i etiud filmowych (m.in. „Muchotłuk” 1966, Nagroda „Ekranu” za reżyserię, Nagroda Publiczności na Festiwalu Etiud PWSFTViT, nagroda dla najlepszego filmu zagranicznego na Festiwalu Etiud Filmowych WGIK w Moskwie; „Pożar, pożar, coś nareszcie dzieje się” 1967, Nagroda za debiut na MFF Krótkometrażowych w Tours; „16 mieć lat” 1969, nagroda Syrenki Warszawskiej). Jego debiutem pełnometrażowym był „Rejs” – jedna z najsłynniejszych komedii okresu PRL-u, ale też w historii polskiego kina w ogóle (w plebiscycie „Polityki” „Rejs” został uznany za najlepszy polski film wszechczasów). W dużej mierze improwizowana, epizodyczna konstrukcja, groteskowy humor, słynne, powtarzane przez kolejne pokolenia widzów surrealistyczne dialogi, wykorzystujące nowomowę PRL-u, typy postaci i sytuacje rodem z
peerelowskiej rzeczywistości – wszystko to składało się na głębszy, metaforyczny sens tego dzieła, po dziś dzień chętnie oglądanego, nie tylko przez kinomanów. Współscenarzystą „Rejsu” był Janusz Głowacki, a o sile jego legendy w dużym stopniu decydował udział niepowtarzalnych osobowości polskiego kina: Jana Himilsbacha, Zdzisława Maklakiewicza oraz Stanisława Tyma.*

Po realizacji kilku znaczących krótkometrażówek (m.in. „Korkociąg” 1971, Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji „Srebrny Lajkonik” na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych; „Hair” 1972, Grand Prix Złoty Smok Wawelski na OFFK w Krakowie; „Psychodrama” 1972, nagroda FIPRESCI w Krakowie, dwie nagrody i wyróżnienie na MFFK w Oberhausen; „Nałóg” 1976) oraz występie w filmach: „Kłopotliwy gość” Jerzego Ziarnika (1971), większej roli w „Bilansie kwartalnym” Krzysztofa Zanussiego (1974), czy kreacji w „Wyjeździe służbowym” Andrzeja Jerzego Piotrowskiego (1976),* powrócił jako reżyser i scenarzysta pełnometrażowej komedii kryminalnej „Przepraszam, czy tu biją?” (1976). Obraz przyniósł Piwowskiemu Nagrodę Publiczności i Nagrodę Jury FPFF w Gdyni oraz Złotą Kamerę (przyznaną przez miesięcznik „Film”).*

Po jeszcze dłuższej przerwie wyreżyserował film „Uprowadzenie Agaty” (1993) z Karoliną Rosińską, Sławomirem Fedorowiczem, Jerzym Stuhrem oraz własnym udziałem. W międzyczasie tradycyjnie realizował krótkometrażówki (m.in. „Magister Półchłopek” 1982), wystąpił w kilku produkcjach (m.in. w filmie Tomasza Zygadły „Rebus” 1977) oraz współtworzył scenariusz do filmu Marty Meszaros „Po drodze” (1979).

Ostatnim filmem w jego reżyserii był krótkometrażowy film TV „Krok” (1997), nagrodzony Brązowym Smokiem na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie.

* W 2001 roku otrzymał Grand Prix II Festiwalu Dobrego Humoru w Trójmieście za „stworzenie nowej formy satyrycznego programu telewizyjnego w programie ‘Reguła Martina’” oraz został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.*

W 2007 roku wystąpił w roli posła Kirkora w filmie Stanisława Tyma „Ryś”. Ostatnio było o nim głośno, kiedy na łamach prasy otwarcie przyznał się do współpracy z SB.