Paweł Wawrzecki
Znany i charakterystyczny polski aktor filmowy, teatralny i telewizyjny, głównie komediowy. Ostatnio znany przede wszystkim z roli Wiesława Gabriela, policjanta w telenoweli „Złotopolscy”, „Buły” w serialu „Graczykowie” i doktora Kidlera w sitcomie „Daleko od noszy”. W latach 1993-2005 związany był ze słynnym, telewizyjnym „Kabaretem Olgi Lipińskiej”, a w 1995 roku prowadził teleturniej „Koło fortuny”.
Urodził się 12 lutego 1950 roku w Warszawie. W wieku 15 lat, w dramatycznych okolicznościach stracił ojca, Stanisława Wawrzeckiego, skazanego na śmierć przez władze PRL za przestępstwo gospodarcze (oskarżenie w tzw. „aferze mięsnej”). Nie była to, niestety, jedyna tragedia, jaka dotknęła aktora. Wiele lat później, przedwcześnie zmarła jego była żona, aktorka Barbara Winiarska – matka ich wspólnej, chorej na porażenie mózgowe córki Anny.
Studiował w warszawskiej PWST, którą ukończył w 1975 roku. Początkowo związany był ze stołecznymi teatrami: Współczesnym i Narodowym, a od 1986 roku występuje na scenie Teatru Kwadrat. Ponadto od 1976 roku stale związany jest też ze sceną Teatru TV.
Jego ekranowym debiutem była rola w filmowej adaptacji „Mazepy” Gustawa Holoubka (1975). Zagrał Jeremiego w „Akcji pod Arsenałem” Jana Łomnickiego (1977) i Pawła w „Spirali” Krzysztofa Zanussiego (1978), a w 1980 roku miał okazję wystąpić w epizodycznej roli w kultowej komedii Stanisława Barei „Miś”.
Występował sporo, jednak z reguły w drugoplanowych lub epizodycznych rolach. W latach 1980-82 pojawił się w serialach: „Punkt widzenia: Janusza Zaorskiego, „Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy” Jerzego Sztwiertni i „Życie Kamila Kuranta” Grzegorza Warchoła, w 1984 roku ponownie spotkał się z Sztwiertnią na planie „111 dni letargu”, a w 1988 – z Krzysztofem Zanussim w „Gdzieśkolwiek jest, jeśliś jest”, gdzie zagrał księdza.
Ponadto wystąpił też w nagrodzonej Złotymi Lwami na FPFF w Gdyni „Kobiecie w kapeluszu” Stanisława Różewicza i w „5 dniach z życia emeryta” Edwarda Dziewońskiego (oba z 1984 roku).
Rok 1991 to rola u Juliusza Machulskiego w produkcji „V.I.P.”, a 1992 – udział w telenoweli „Aby do świtu…” Radosława Piwowarskiego i Krzysztofa Grubera. Ponownie spotkał się z Machulskim na planie obu części serialu „Matki, żony i kochanki” (1995 i 1998) i komedii „Kiler” (1997). W latach 1994-95 związany był z serialem „Spółka rodzinna”, w 1995 roku wystąpił u boku Ewy Kasprzyk w filmie Grzegorza Królikiewicza „Drzewa”, a w 1998 wziął udział w dwóch produkcjach w reżyserii Janusza Majewskiego (serial „Siedlisko” i „Złoto dezerterów” 1998).
** W 1998 roku rozpoczął wieloletnią współpracę z telenowelą „Złotopolscy”, gdzie kreuje jedną z głównych ról Wiesława Gabriela, syna Eleonory i komendanta posterunku policji na Dworcu Centralnym w Warszawie. Rola ta znacząco zwiększyła jego rozpoznawalność i popularność, zapewniając sympatię widzów. W 1999 roku związał się z kolejną, znaną i lubianą produkcją TV – serialem komediowym „Graczykowie” (później przemianowanym na „Graczykowie, czyli Buła i Spóła”), gdzie aż do 2001 roku występował jako Roman „Buła” Bułkowski. W międzyczasie zagrał w komedii romantycznej „Zakochani” (2000) Piotra Wereśniaka z Magdaleną Cielecką i Bartoszem Opanią, w latach 2001-2003 grał jedną z głównych ról doktora Kidlera w sitcomie „Szpital na perypetiach”, od 2003 roku znanym jako „Daleko od noszy”. W 2002 roku został laureatem nagrody dla Najlepszego Aktora Komediowego, wręczonej podczas III Festiwalu Dobrego Humoru w Trójmieście.**
