20 najprzystojniejszych amantów polskiego kina

A kiedyś? Poza zdolnościami artystycznymi podziwiano ich również za urodę. Na widok tych przystojniaków nasze mamy i babcie wpadały w prawdziwą histerię, mdlejąc i piszcząc na przemian

** [

BACHLEDA PRZYŁAPANA NA BALANDZE ]( http://film.wp.pl/ale-cyrk-z-ta-curus-6025280843056257g )**

Zadebiutował jako aktor filmowy. W 1954 r. zagrał w "Pokoleniu" Andrzeja Wajdy, w 1960 r. w "Matce Joannie od Aniołów" Jerzego Kawalerowicza, zaś w r. 1964 - w "Rękopisie znalezionym w Saragossie" Wojciecha Jerzego Hasa.

Jako Gustlik Jeleń, członek dzielnej załogi czołgu "Rudy", wspólnie z m.in. Januszem Gajosem, Włodzimierzem Pressem i Romanem Wilhelmim, zaskarbił sobie niezwykłą sympatię polskich widzów. Na całe dziesięciolecia.

Gdy w 1995 r. Telewizja Polska zorganizowała plebiscyt na najbardziej lubiany polski serial, pierwsze miejsce przypadło właśnie "Czterem pancernym...".

Lubiany przez publiczność i uznany przez krytykę, polski aktor filmowy i teatralny, także kompozytor.

Mimo stosunkowo młodego wieku, ma na swoim koncie wiele ról zarówno w filmie, jak i w teatrze. Jest aktorem bardzo wszechstronnym, sprawdzającym się w każdym repertuarze.

Debiutował jako 19-latek, w roli Ryśka Kołonta w filmie „Wielka majówka” z 1981 roku.

Aktor wykreował też wiele postaci w inscenizacjach teatralnych. Jeszcze w czasie studiów współpracował z łódzkim Teatrem Studyjnym’83, gdzie debiutował jako kompozytor (muzyka do „Balu manekinów”), a także po raz pierwszy wcielił się w tytułową rolę w „Płatonowie” Czechowa.

Bogumił Kobiela był swoistym ewenementem – mimo „radiowej” urody, cieszył się sporym zainteresowaniem płci pięknej. Tragicznie zmarły w 1969 roku aktor, był również wybitnym reżyserem teatralnym.

Po studiach, z grupą absolwentów krakowskiej szkoły zaangażował się do prowadzonego przez L. Zamkow Teatru Wybrzeże w Gdańsku, gdzie w latach 1953-55 i 1958-60 występował, a także sporadycznie reżyserował.

Sławę przyniosły mu role w takich obrazach, jak „Eroica”, „Popiół i diament”, „Wszystko na sprzedaż” czy słynne „Zezowate szczęście”.

Wybitny aktor teatralny i filmowy, także reżyser.W czasie wojny należał do tajnego kółka aktorskiego, a tuż po wyzwoleniu, wstąpił do krakowskiego Studia Dramatycznego przy Teatrze Słowackiego, które ukończył w 1947 roku.

W filmie zadebiutował w 1953 roku, rolą Feliksa Dzierżyńskiego w „Żołnierzu zwycięstwa” Wandy Jakubowskiej. W 1957 roku zagrał główną rolę w „Pętli” Wojciecha Jerzego Hasa. Z Hasem współpracował później jeszcze wielokrotnie: dwa lata później wystąpił u niego w filmie „Wspólny pokój”, w 1964 roku zagrał w „Rękopisie znalezionym w Saragossie”, w 1973 – w „Sanatorium pod klepsydrą”.

Należał do nielicznego grona osobowości aktorskich, których specyficzny charakter zawsze dominuje nad graną postacią.

Gustaw Holoubek zmarł 6 marca 2008 roku w wieku 85 lat.

Obdarzony niebywałym talentem komediowym, polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, szerokiej publiczności znany głównie z ról komediowych oraz udziału w telewizyjnych programach rozrywkowych.

W filmie debiutował już w 1955 roku w „Godzinach nadziei” Jana Rybkowskiego. Zawsze występował w charakterystycznych rolach drugoplanowych bądź epizodycznych, najczęściej jako „fachowiec” – hydraulik („Wojna domowa” , „Poszukiwany, poszukiwana”), majster (serial „Tomek i pies”).

Zdarzały się też większe, nie komediowe role - w 1964 roku pojawił się w jednej z głównych ról fotoreportera Jana Buszewskiego w serialu TV „Barbara i Jan”.

Debiutował w 1985 roku w filmie „Pogo”, dwa lata później wystąpił w przygodowym filmie dla dzieci „Czarne stopy”.

Uwagę widzów zwrócił rolą w serialu telewizyjnym „Pogranicze w ogniu” (1988-91).

W 1989 roku wystąpił w ekranizacji „Ferdydurke” w reżyserii Jerzego Skolimowskiego, a w dwa lata później po raz pierwszy spotkał się z Władysławem Pasikowskim na planie filmu „Kroll”, za rolę w którym otrzymał Nagrodę Aktorską na Festiwalu w Gdyni.

** [

BACHLEDA PRZYŁAPANA NA BALANDZE ]( http://film.wp.pl/ale-cyrk-z-ta-curus-6025280843056257g )**

Czterokrotnie zdawał do szkoły teatralnej, jednak ukończył ją w 1965 roku jako jeden z najlepszych studentów. Zanim dostał się na wymarzone studia, pracował w Teatrze Lalek w Będzinie.

Tuż po ukończeniu studiów aktor otrzymał rolę Janka Kosa w słynnym serialu Konrada Nałęckiego „Czterej pancerni i pies” (1966-70), która zapewniła mu ogromną popularność, ale też zaszufladkowała na długie lata.

Stworzył znakomitą kreację w telewizyjnym „Wahadełku” Filipa Bajona, zagrał też epizodyczną, ale znaczącą rolę w „Człowieku z żelaza” Andrzeja Wajdy oraz znakomitą rolę śledczego w głośnym „Przesłuchaniu” Ryszarda Bugajskiego.

W tym czasie Gajosa plasowało się już w gronie najwybitniejszych i najbardziej wszechstronnych polskich aktorów.

Światowej sławy polski reżyser filmowy i teatralny, także scenarzysta i aktor. Urodził się 18 sierpnia 1933 roku w Paryżu.

Nie został przyjęty na studia aktorskie, w zamian za to dostał się jednak na reżyserię do PWSF w Łodzi, którą ukończył w 1959 roku.

Jeszcze w szkole filmowej zasłynął z prowokacji, realizując etiudę „Rozbijemy zabawę” (1957). Najsłynniejszym krótkometrażowym filmem z tamtego okresu jest obraz „Dwaj ludzie z szafą” (1958).

Na Zachodzie zadebiutował niezbyt udaną nowelą „Diamentowy naszyjnik” w ramach filmu „Najpiękniejsze oszustwa świata”, jednak jeszcze w tym samym roku pokazał swoją klasę, realizując nagrodzony w Berlinie „Wstręt” z Catherine Deneuve, uchodzący za doskonałe studium schizofrenii (Srebrny Niedźwiedź) oraz – rok później „Matnię” (1966, Złoty Niedźwiedź).

Wybitny aktor i reżyser filmowy i teatralny, pedagog. Jeden z najbardziej wszechstronnych i najpopularniejszych aktorów polskich. Urodził się 18 kwietnia 1947 roku w Krakowie.

Pod koniec lat 70-tych stworzył wybitne kreacje jako tytułowy „Wodzirej” (1977) Feliksa Falka oraz „Amator” Krzysztofa Kieślowskiego.

Stuhr współpracował także przy tworzeniu dialogów do niektórych z tych filmów („Wodzirej”, „Szansa”, „Amator”, „Spokój”).

Z Kieślowskim współpracował jeszcze później kilkakrotnie: w 1981 („Przypadek”), 1988 („Dekalog X”) i 1993 roku („Trzy kolory: Biały”).

** [

TYCH ZDJĘĆ WSTYDZĄ SIĘ GWIAZDY ]( http://film.wp.pl/gwiazdy-w-najbardziej-zenujacych-momentach-6025280354886273g ) **

Edward Dziewoński, przez przyjaciół zwany Dudkiem, urodził się 16 grudnia 1916 r. w Moskwie, zmarł 17 sierpnia 2002 r. w Warszawie. Był synem aktora Janusza Dziewońskiego.

W roku 1964 założył w warszawskiej kawiarni "Nowy Świat" kabaret "Dudek". Istniał on do roku 1975.

W kinie zadebiutował w roku 1947 rolą gestapowca w "Zakazanych piosenkach". Stworzył wybitne kreacje w dalszych dwóch w utworach o tematyce wojennej, w "Ostatnim etapie" (1948) i "Eroice"(1957).

** [

BRYTYJKI SĄ BRZYDKIE? BZDURA! ]( http://film.wp.pl/jesli-sadzicie-ze-brytyjski-sa-brzydkie-sprawdzcie-to-6025280115483265g ) **

Wybitny polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. Charakterystyczny i łatwo rozpoznawalny, największą sławę zdobył jako tytułowy bohater serialu „Kariera Nikodema Dyzmy” oraz dozorca w komediowym serialu Stanisława Barei „Alternatywy 4”.

W plebiscycie tygodnika „Polityka” na najważniejszych aktorów polskich XX wieku zajął 8 miejsce.

Na dużym ekranie zadebiutował w 1957 roku w epizodycznej roli w filmie Andrzeja Munka „Eroica”.

** [

BACHLEDA PRZYŁAPANA NA BALANDZE ]( http://film.wp.pl/ale-cyrk-z-ta-curus-6025280843056257g )* * [

TYCH ZDJĘĆ WSTYDZĄ SIĘ GWIAZDY ]( http://film.wp.pl/gwiazdy-w-najbardziej-zenujacych-momentach-6025280354886273g ) **

Ten niekwestionowany król polskiego kina paradoksalnie nigdy nie skończył szkoły aktorskiej.

Jedna z największych osobowości polskiego kina. W ankiecie „Polityki” na najważniejszych aktorów XX wieku zajął zaszczytne siódme miejsce.

Kiedy miał 12 lat, chciał zostać mistrzem olimpijskim w boksie, sprincie, a później również szermierce. Sportowe zapędy porzucił jednak na rzecz zawodowego aktorstwa.

** [

BACHLEDA PRZYŁAPANA NA BALANDZE ]( http://film.wp.pl/ale-cyrk-z-ta-curus-6025280843056257g )* * [

TYCH ZDJĘĆ WSTYDZĄ SIĘ GWIAZDY ]( http://film.wp.pl/gwiazdy-w-najbardziej-zenujacych-momentach-6025280354886273g ) **

Aktor teatralny i filmowy oraz reżyser teatralny. Gwiazda wielu filmów Andrzeja Wajdy, Jana Rybkowskiego, Tadeusza Konwickiego i Krzysztofa Zanussiego.

Kojarzony z częstych występów u boku pięknych pań, z Beatą Tyszkiewicz i Kaliną Jędrusik na czele.

Był jedną z najbardziej znanych twarzy polskiego ekranu dekady lat 60-tych i 70-tych, ulubieńcem żeńskiej części publiczności, jednym z czołowych, wiodących aktorów filmowych tamtych lat.

** [

BACHLEDA PRZYŁAPANA NA BALANDZE ]( http://film.wp.pl/ale-cyrk-z-ta-curus-6025280843056257g )* * [

TYCH ZDJĘĆ WSTYDZĄ SIĘ GWIAZDY ]( http://film.wp.pl/gwiazdy-w-najbardziej-zenujacych-momentach-6025280354886273g ) **

Zadebiutował jako czternastolatek w serialu Grzegorza Warchoła „Życie Kamila Kuranta” (1982).

Zasłynął przede wszystkim jako odtwórca ról w filmach Władysława Pasikowskiego: „Psy”, „Kroll” i „Demony wojny według Goi”, oraz jako reżyser komedii: „Sztos”, „Chłopaki nie płaczą”, „Poranek kojota” i „E=mc²”.

Syn Asji Łamtiuginy, aktorki i poetki, i aktora - Edwarda Linde-Lubaszenko.

Prywatnie: zapalony kibic piłki nożnej i piłkarz drużyny Reprezentacji Artystów Polskich, której jest kapitanem.

** [

BACHLEDA PRZYŁAPANA NA BALANDZE ]( http://film.wp.pl/ale-cyrk-z-ta-curus-6025280843056257g )* * [

TYCH ZDJĘĆ WSTYDZĄ SIĘ GWIAZDY ]( http://film.wp.pl/gwiazdy-w-najbardziej-zenujacych-momentach-6025280354886273g ) **

W zbiorowej wyobraźni Polaków zapisał się przede wszystkim jako Birkut z „Człowieka z marmuru” Andrzeja Wajdy.

Ma na swoim koncie wiele ról w filmach polskich i zagranicznych. W ostatnich latach zasłynął jako nadkomisarz Andrzej Gajewski w serialu „Glina” Władysława Pasikowskiego.

** [

BACHLEDA PRZYŁAPANA NA BALANDZE ]( http://film.wp.pl/ale-cyrk-z-ta-curus-6025280843056257g )* * [

TYCH ZDJĘĆ WSTYDZĄ SIĘ GWIAZDY ]( http://film.wp.pl/gwiazdy-w-najbardziej-zenujacych-momentach-6025280354886273g ) * * [

BRYTYJKI SĄ BRZYDKIE? BZDURA! ]( http://film.wp.pl/jesli-sadzicie-ze-brytyjski-sa-brzydkie-sprawdzcie-to-6025280115483265g ) **

Jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych polskich aktorów teatralnych i filmowych.

Ulubieniec dziecięcej publiczności dzięki słynnej kreacji Pana Kleksa. Posiadacz charakterystycznego głosu, który usłyszeć można nie tylko w licznych produkcjach filmowych, w których pojawiał się jako narrator, bądź dubbingował innych aktorów, ale i na płytach muzycznych, które zrealizował pod pseudonimem Franek Kimono.

W ostatnich latach zasłynął u szerokiej publiczności jako odtwórca ról w serialach TV: „Defekt”, „Magda M.”, zaś przede wszystkim – „Rodzina zastępcza”.

** [

BACHLEDA PRZYŁAPANA NA BALANDZE ]( http://film.wp.pl/ale-cyrk-z-ta-curus-6025280843056257g )**

Przez niektórych zwany „genialnym potworem” z uwagi na swój ponadprzeciętny talent i perfekcjonizm w pracy na scenie. Na swoim koncie ma ponad sto ról teatralnych i pięćdziesiąt filmowych, z których wiele uważanych jest za przejaw prawdziwego geniuszu aktorskiego.

W 1969 roku zagrał tytułową rolę w ekranizacji „Pana Wołodyjowskiego” oraz w powstałym jednocześnie serialu TV „Przygody pana Michała”. Ta niewątpliwie wybitna kreacja przyniosła mu Nagrodę dla Najlepszego Aktora na MFF w Moskwie.

Ostatnie miesiące życia zajęły mu intensywne przygotowania do jednej ze swoich wymarzonych ról - „Króla Leara” Szekspira. Premierę w poznańskim Teatrze Nowym przewidziano na 29 lutego – rocznicę jego ślubu z Marią Bojarską.

Zmarł tydzień przed premierą, 22 lutego 1992 roku, zasłabnąwszy podczas jednej z prób.

Polski aktor oraz reżyser filmowy, jeden z pierwszych rodzimych gwiazdorów z prawdziwego zdarzenia.

Sceniczna kariera Lindy obejmuje kilkanaście ról. Jego pierwszym występem przed kamerą był udział w serialu „Czarne chmury” (1973).

Nowy wizerunek ukształtowały występy w takich filmach jak „Zabij mnie, glino”, „Kroll”, „Psy” oraz „Psy II: Ostatnia krew” Władysława Pasikowskiego, w których zagrał role „twardzieli”, zyskując status gwiazdy i stając się idolem młodego pokolenia widzów.

Niektóre słowa Franza Mauera, w rolę którego wcielił się Linda w „Psach” do dziś funkcjonują w obiegu najczęściej cytowanych tekstów filmowych, które na stałe weszły do języka potocznego („Co ty k....wiesz o zabijaniu” itp.).

Postać – legenda. Najwybitniejszy polski aktor okresu powojennego. Idol swojego pokolenia i symbol dla pokoleń kolejnych.

Charyzmatyczny, przedwcześnie zmarły, kojarzony przede wszystkim z rolą Maćka z „Popiołu i diamentu” Andrzeja Wajdy – rolą, która była dla niego zbawieniem, ale też obarczyła go piętnem „legendarności”.

Debiutował w 1954 roku w filmie Andrzeja Wajdy „Pokolenie” – pechowo jego rola została jednak niemal całkowicie wycięta podczas montażu, ograniczając występ aktora do epizodu.

** [

TYCH ZDJĘĆ WSTYDZĄ SIĘ GWIAZDY ]( http://film.wp.pl/gwiazdy-w-najbardziej-zenujacych-momentach-6025280354886273g ) **

Niezapomniany podchorąży Jacek "Korab" z "Kanału" o aparycji hollywoodzkiego amanta.

Naprawdę nazywał się Tadeusz Musiał i był aktorem teatralnym oraz filmowym.

Podczas II Wojny Światowej działał w konspiracyjnym harcerstwie. Był również członkiem Grup Szturmowych Szarych Szeregów, żołnierzem AK potem 1 Dywizji im. Kościuszki, z którą przebył szlak od Wisły do Berlina.

Jego debiut sceniczny również związany był z działaniami wojennymi - debiutował w 1944 roku w teatrze frontowym.

Na ekranie stworzył genialne role, m.in we wspomnianym "Kanale", "Pokoleniu", "Krajobrazie po bitwie" czy w "Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny".