Dorota Pomykała: Romans na planie zakończył się wielkim rozczarowaniem

Choć nigdy nie zdobyła wielkiej popularności, a jej twarz nie pojawia się na okładkach magazynów, krytycy nie szczędzą jej słów uznania, widzowie zaś zachwycają się bijącym od Doroty Pomykały ciepłem i optymizmem. I choć przyjaciele twierdzą, że z jej twarzy nie znika uśmiech, aktorce nie zawsze było łatwo. By osiągnąć sukces zawodowy, musiała wiele przecierpieć.

CZYTAJ DALEJ >>>

Urodziła się 3 lipca 1956 w Świerklańcu, w szczęśliwej, kochającej rodzinie. Od dziecka uwielbiała śpiewać, ale ani o karierze muzycznej, ani aktorskiej nie myślała.

- Nigdy nie chciałam być aktorką – mówiła w magazynie Śląsk. - Zawsze interesowała mnie psychologia.

Los trochę z niej zakpił i zaraz po maturze Pomykała wylądowała w krakowskiej PWST; dyplom odebrała w 1981 roku. Miała już wtedy za sobą pierwsze doświadczenia aktorskie zdobyte na planie filmowym, dwie nagrody z przeglądów piosenki aktorskiej, a jej przyszłość zapowiadała się niezwykle obiecująco.

Przez jakiś czas Pomykała była też związana z Piwnicą pod Baranami; spełniła wtedy swoje marzenie o współpracy z Markiem Grechutą. Jak wspominała, pełna „młodzieńczej odwagi” spotkała się z Piotrem Skrzyneckim, przeszła próbę i wraz z koleżanką została dopuszczona do zespołu.

- A potem był już krok, aby pójść do Marka i powiedzieć, że chcemy z nim pracować. I udało się – wspominała w Tele tygodniu.

To właśnie dla niej Grechuta napisał piosenkę „Śpiewające obrazy”.

- Marek postrzegał mnie jako osobę delikatną, eteryczną, wrażliwą. Taką, jaka się chowałam przed światem. A on to "wyciągnął" i światu pokazał – wspominała.

Ale kariery wokalnej nie kontynuowała.

- Szybko się zorientowałam, że nie będę drugą Ewą Demarczyk i odechciało mi się śpiewać. Bo albo tak wysoko, albo wcale.

Miłosne rozczarowanie przeżyła już na początku swojej kariery. W 1979 roku, na planie „Ojca królowej”, spotkała Jana Englerta, który był już wtedy mężem Barbary Sołtysik. Młodziutka artystka jednak od razu skradła jego serce.

- To jedyna kobieta, z którą nigdy się nie nudzę – przytacza słowa Englerta Rewia. – Nigdy nie wiem, czym mnie zaskoczy…

Aktor był rozdarty. Z jednej strony marzył o życiu u boku kochanki, z drugiej zaś nie chciał porzucać rodziny.

- Kiedy tylko mógł, wyrywał się do Krakowa. Ona zaś, aby mieć czas dla niego, odrzucała ciekawe role. Cierpliwie czekała – czytamy w Rewii.

Impas trwał.

- Janek był już wtedy żonaty, do tego był ojcem, miał rodzinę, ale... rozum mówił jedno, a serce podpowiadało coś zupełnie innego – mówiła magazynowi Świat i ludzie osoba z otoczenia aktorów.

Podobno Pomykała czekała cierpliwie na jego decyzję przez 10 lat. Jednak gdy wreszcie Englert zdecydował się na rozwód, zrobił to dla zupełnie innej kobiety, Beaty Ścibakówny.

- Dorota bardzo to przeżyła – mówił znajomy pary. - Czuła się w pewnym sensie oszukana, bo przez wiele lat była zwodzona. Janek z jednej strony chciał z nią być, a z drugiej nie mógł zostawić rodziny...

Pocieszenia po tym bolesnym zawodzie miłosnym Pomykała szukała w pracy.

Raz wiodło jej się lepiej, raz gorzej. Ale nawet kiedy telefon z propozycjami milczał, nigdy się nie poddawała.

- Nie siedzę, nie psioczę, nie lamentuję, nie wydzwaniam, że taka jestem biedna i nieszczęśliwa. Dobrze czuję się sama ze sobą i mam co robić – wyznawała w Tele tygodniu.

Swoje życie prywatne trzyma z dala od dziennikarzy, choć w 2013 roku przyznała, że wreszcie znalazła kogoś, z kim chętnie spędza czas.

- Miłość jest albo jej nie ma. Mnie spotkała dopiero niedawno – powiedziała magazynowi Świat i ludzie. - Mam partnera, ale o tym nie będę opowiadać!

W ostatnich latach Pomykała często pojawiała się na małym ekranie, ale już od dawna nie ogranicza się wyłącznie do grania. W 1992 roku wraz z siostrą Danutą Owczarek założyła Studio Aktorskie "ART – PLAY" i prowadzi zajęcia w Policealnej Szkole Aktorskiej w Katowicach.

- Wiedziałyśmy, że ludziom, którzy zdają do szkół aktorskich, stawia się coraz większe wymagania. I bardzo często ludzie utalentowani, ale speszeni takimi nazwiskami w komisji egzaminacyjnej jak np. Anna Dymna, Krzysztof Globisz, Jan Peszek czy Jan Englert, nie zdawali egzaminu – mówiła magazynowi Śląsk.

- Wcale nie wzięłam sobie dodatkowego kłopotu na głowę, bo praca z młodzieżą to czysta przyjemność. To są cudni ludzie. Bardzo piękni, bardzo czyści, bardzo prawdziwi. Nie zakłamani. Myślę, że warto poświęcić im cząstkę swojego życia.

Pomogła już wielu młodym, aspirującym aktorom – pod jej okiem uczyły się między innymi Sonia Bohosiewicz, Magdalena Kumorek, Anna Guzik i Kamilla Baar.
(sm/mn)