Humphrey Bogart

Jeden z najsłynniejszych aktorów w historii kina, szczególnie popularny w latach 30-tych i 40-tych, pamiętny odtwórca roli w „Casablance” (1941), czołowy aktor reżysera Johna Hustona.

Urodził się 23 stycznia 1899 roku w Nowym Jorku w zamożnej rodzinie znanego amerykańskiego chirurga. Po służbie wojskowej podczas I wojny światowej rozpoczął karierę na Broadwayu, by na początku lat 30-tych wyruszyć do Hollywood w poszukiwaniu angażu w pierwszych filmach dźwiękowych. Wystąpił wówczas m.in. u Johna Forda w filmie „W górę rzeki” (1930) i Mervyna LeRoya w „Big City Blues” (1932), a pierwszym przełomowym występem w karierze była rola gangstera w „Skamieniałym lesie” (1936), która przyniosła mu popularność i dała możliwość częstych występów.

Do początku lat 40-tych wystąpił w kilkudziesięciu filmach, m.in. w „Śmiertelnym zaułku” (1937), „Aniołach o brudnych twarzach” (1938), „Burzliwych latach dwudziestych” (1939). Ogromną popularność przyniosła mu rola detektywa Sama Spade’a w „Sokole maltańskim” (1941) Johna Hustona, klasycznym filmie nurtu amerykańskiego kina czarnego. Występował u Howarda Hawksa („Mieć i nie mieć” 1944 z przyszłą żoną Lauren Bacall, „Wielki sen” 1946), współpracował też w dalszym ciągu z Johnem Hustonem („Skarb Sierra Madre” 1948, „Key Largo” 1949, ponownie z Lauren Bacall), jednak najsłynniejszym – dziś niemal legendarnym – występem Bogarta w latach 40-tych była rola u boku Ingrid Bergman w filmie Michaela Curtiza „Casablanca” (1942, nominacja do Oscara).

Od 1947 roku zajmował się również produkcją filmową. Założył wytwórnię Santana Picture, odpowiedzialną za siedem fabuł, w tym dwa filmy Nicholasa Raya: „Pukać do każdych drzwi” (1949) oraz „Pustka” (1950), w których również sam zagrał.

Bogart stworzył charakterystyczne emploi, które dziś urosło do rangi kultowego, legendarnego. Jest jedną z ikon kina hollywoodzkiego lat 40-tych. Kreował postacie samotników walczących o przegraną sprawę, bohaterów tragicznych.

Za rolę w „Afrykańskiej królowej” (1951) Johna Hustona otrzymał Oscara i nominację do BAFTA. Kolejną - ostatnią już nominację do Nagrody Akademii dostał za występ w filmie „Bunt na okręcie” (1954). W 1955 roku zaliczył debiut telewizyjny, występując, po raz kolejny u boku żony w telewizyjnej wersji „Skamieniałego lasu”.

Ostatni występ Bogarta na wielkim ekranie to rola w filmie „Tym boleśniejszy jest upadek” (1956). Zmarł na raka, 14 stycznia 1957 roku w Los Angeles.