Jak naprawdę nazywa się Patryk Vega? To nie pierwszy taki przypadek w polskim show-biznesie

"Botoks" zaliczył najlepsze otwarcie roku (ponad 700 tys. widzów), rozgrzał do czerwoności klawiatury krytyków, a nazwisko reżysera od tygodnia nie schodzi z czołówek gazet i portali internetowych.

Jednak czy sukces byłby taki sam, gdyby "Pitbulle" czy "Botoks" były podpisane przez Patryka Krzemienieckiego? Bo tak właśnie brzmi prawdziwe nazwisko reżysera. Zdaniem filmowca nie, dlatego już jako nastolatek marzący o karierze na zachodzie, zmienił nazwisko na to samo, które nosi jeden z bohaterów "Pulp Fiction" Quentina Tarantino.

Warto dodać, że reżyser "Botoksu" nie jest pierwszym polskim filmowcem, który dla kariery postanowił zmienić nazwisko. Sprawdźcie, kto jeszcze wpadł na taki pomysł.

Paweł Deląg już od kilku lat znany jest na zachodzie jako Delong. Aktor zmienił pisownię nazwiska i od tamtej pory w napisach końcowych zagranicznych produkcji figuruje ono już bez polskich znaków.

Jak potwierdzają znajomi aktora, Paweł podjął decyzję o zmianie nazwiska, ze względu na zagranicznych filmowców, którzy mają kłopoty z wymową polskch głoskek.

Aktor znany m.in. z serialu "Przepis na życie" czy "Pokotu" z urodził się jako Borys Michalak.

Jest absolwentem warszawskiej Akademii Teatralnej, którą ukończył w 2001 r. Od tego też roku związany jest z warszawskim Teatrem Współczesnym, w którym angaż otrzymał m.in. dzięki dyplomowej kreacji w "Płatonowie" w reżyserii Agnieszki Glińskiej. Tytułowa rola przyniosła mu ponadto nagrodę na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Od czasu dyplomu aktor nie używa już rodowitego nazwiska.

Po tej nieoczekiwanej zmianie w danych osobowych Borys miał poważny konflikt z ojcem. Na szczęście rodzina już żyje w zgodzie i topór już dawno został zakopany.

Urodziła się 21 stycznia 1981 r. w Łodzi jako córka aktorów – Aleksandra Mikołajczaka i Grażyny Dyląg.

Jej umiejętności taneczne tak zachwyciły jednego z amerykańskich choreografów, że artystka dostała propozycję wyjazdu na stypendium do Nowego Jorku. Mimo że w 1997 r. musiała ostatecznie zrezygnować z kariery baletnicy ze względu na liczne kontuzje, szybko podniosła się po porażce i postanowiła pójść w ślady rodziców i zostać aktorką.

Po krótkim pobycie w Polsce, wróciła do Nowego Jorku, gdzie podjęła studia w prestiżowym Instytucie Lee Strasberga.

Po dwóch latach wyjechała do Los Angeles, zatrudniła agenta, wymyśliła prostszy do wymówienia i zapamiętania pseudonim artystyczny i rozpoczęła karierę w iście hollywoodzkim stylu.

Dorota Chotecka to kolejna polska aktorka, która z wiadomych przyczyn zdecydowała się na zmianę nazwiska.

Najwyraźniej wyszła z założenia, że osobie robiącej karierę w świetle reflektorów nie wypada posługiwać się nazwiskiem Kapusta.

Chotecka debiut teatralny zaliczyła w 1991 r., jeszcze jako studentka. Dwa lata później zadebiutowała na ekranie w "Pożegnaniu z Marią" Filipa Zylbera.

Co ciekawe, w filmie wziął udział przyszły mąż aktorki – Radosław Pazura, jednak w rolę jej filmowego małżonka wcielił się jego brat Cezary.

Popularna polska aktorka musiała skrócić swoje nazwisko, aby brzmiało, jak na artystkę przystało.
W rzeczywistości Violetta Arlak ma na nazwisko Zmarlak.

Jej debiutem na dużym ekranie była rola sąsiadki w filmie "Nic" Doroty Kędzierzawskiej (1998), a pierwszą rolą telewizyjną - epizod w "Miodowych latach" (1999).

Od tego czasu właściwie nie schodzi z ekranu, każdego roku grając co najmniej kilka charakterystycznych epizodów w filmie i telewizji. Ostatnio wróciła na pierwsze strony za sprawą metamorfozy – aktorka schudła 20 kg.

Hanka Ordonówna, zanim stała się obiektem westchnień kinomanów, nazywała się Maria Anna Pietruszyńska. Po wyjściu za mąż w dokumentach widniało już nazwisko męża - Tyszkiewicz.

Po niezbyt długiej karierze i problemach ze zdrowiem, Ordonówna osiadła na stałe w Bejrucie. W latach ciężkiej choroby aktorka zaczęła pisać powieści. W 1948 r. wydała książkę "Tułacze dzieci" pod pseudonimem Weronika Hort.

Niespożyta energia i wyjątkowy charakter pięknej blondynki wystarczył na stworzenie kilku różnych osobowości.

Była partnerka Tomasza Karolaka, z którą aktor ma dwoje dzieci, wydłużyła swoje nazwisko. W rzeczywistości aktorka nazywa się Wioletta Kołek.

Celebrytka jest najbardziej znana ze związku z popularnym aktorem. Niektórzy mogą ją również kojarzyć z niewielkich ról w filmach (m.in. "Egoiści" czy "Quo Vadis") i paru serialowych epizodów. Na ekranie pojawiła się po raz ostatni w 2009 r. w "Miłości na wybiegu".

Prawdziwe nazwisko Aleksandry Śląskiej brzmiało Wąsik.

– *Aktorzy traktują nazwiska jak rodzaj marki. Dlatego te, które nosili lub noszą wybitni przedstawiciele tego zawodu, podlegają ochronie. Z tego powodu sprawa Aleksandry Wąsik zakończyła się nawet małym skandalem. Chodziło o to, że mieliśmy już w kraju znaną aktorkę o nazwisku Ślaska (bez „ą” - przyp. red.). ZASP zwołał nawet w tej sprawie specjalną komisję *– mówił na łamach "Dziennika" Maciej Nowak, dyrektor Instytutu Teatralnego i redaktor naczelny pisma "Ruch Teatralny".

Apolonia Chałupiec, córka biednego słowackiego Roma, na użytek ekranu stała się Polą Negri.

Jedyna polska aktorka, która na trwałe zapisała się w historii światowego kina. Etapy jej kariery dość trafnie określa stwierdzenie: "born in Poland, made in Germany, stolen by Hollywood".

Zgodnie z obowiązującą wówczas tendencją, Negri grywała kobiety demoniczne, wampy, a swoją niebywałą popularność ugruntowywała bogatym życiem towarzyskim i licznymi romansami.

Tadeusz Janczar, pierwszy amant powojennej kinematografii, naprawdę nazywał się Musiał. Niezapomniany podchorąży Jacek "Korab" z "Kanału" o aparycji hollywoodzkiego kochanka.

Podczas II wojny światowej działał w konspiracyjnym harcerstwie. Był również członkiem Grup Szturmowych Szarych Szeregów, żołnierzem AK potem 1 Dywizji im. Kościuszki, z którą przebył szlak od Wisły do Berlina.

Jego debiut sceniczny również związany był z działaniami wojennymi, bowiem debiutował w 1944 r. w teatrze frontowym.

Na ekranie stworzył genialne role, m.in we wspomnianym "Kanale", "Pokoleniu", "Krajobrazie po bitwie" czy w "Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny".