Ceniona zarówno za talent, jak i urodę, amerykańska aktorka filmowa i telewizyjna, znana przede wszystkim z ról komediowych. Zdobywczyni Oskara za drugoplanową kreację Mony Lisy Vito w komedii „Mój kuzyn Vinny” z Joe Pescim.

Urodziła się 4 grudnia 1964 roku na Brooklynie w Nowym Jorku, jako córka nauczycielki języka angielskiego i prawnika o włoskich korzeniach. Podobno jej mama, z zacięciem właściwym jej profesji, od zawsze starała się wykorzenić u dzieci silny, brooklyński akcent – ten sam, który później tak ubarwił oskarową kreację Marisy.

Była studentką I roku Boston University, kiedy dostała rolę w serialu „As the World Turns” (1983), w wyniku czego zdecydowała się porzucić studia. Rok później zadebiutowała na dużym ekranie, grając niewielką rólkę w komedii Garry’ego Marshalla „Chłopak z klubu Flamingo” z Mattem Dillonem (1984), jednak na większe, przełomowe role na dużym ekranie musiała czekać do kolejnej dekady. W międzyczasie zdobywała pozycję i rozpoznawalność, m.in. poprzez uczestnictwo w serialu komediowym „Inny świat” (1987-88).

* Zdążyła jeszcze zgarnąć jedyną w karierze nominację do Złotej Maliny, jako córka Sylvestra Stallone w komedii kryminalnej „Oskar” (1991), zanim nastąpił przełomowy występ u boku Joe Pesciego w komedii „Mój kuzyn Vinny” (1992, Oskar, nagroda MTV). W tym samym roku po raz pierwszy spotkała się też z Robertem Downeyem Jr. kreującym tytułową postać „Chaplina” w biograficznym filmie Richarda Attenborough.*

Mimo faktu zdobycia najważniejszej nagrody filmowej w Ameryce, wcale nie zarzucono jej stosem genialnych propozycji. Niewątpliwie jednak nie mogła narzekać na brak zajęcia. Uwodziła Christiana Slatera w „Skrytej namiętności” (1993, nagroda MTV w kategorii Najlepszy Pocałunek) i Roberta Downeya Jr. w komedii romantycznej „Tylko ty” Normana Jewisona (1994).

Dołączyła do gwiazdorskiej obsady komedii Rona Howarda „Zawód: dziennikarz” z Glenn Close, Robertem Duvallem i Michaelem Keatonem (1994) i nowelowego, komediowego filmu „Cztery pokoje” (1995). Później zagrała u boku Gena Rowlands i Gérarda Depardieu w filmie Nicka Cassavetesa „Odmienić los” (1996), u boku Alfreda Moliny i Anjeliki Huston w „Rodzinie Perezów” Miry Nair (1995), Woody’ego Harrelsona w wojennej „Alei snajperów” Michaela Winterbottoma (1997) i Alana Arkina w komedii „Slumsy Beverly Hills” (1998, nominacja do American Comedy i Teen Choice Award).

* Rok 2000 to występ w thrillerze „Obserwator” z Keanu Reevesem oraz wzięcie udziału w słynnej komedii „Czego pragną kobiety” z Melem Gibsonem i Helen Hunt (nominacja do Blockbuster Entertainment i Golden Satellite Award), natomiast 2001 – nagrodzona nominacją do Oskara i Złotego Globu kreacja w dramacie „Za drzwiami sypialni” Todda Fielda, z Tomem Wilkinsonem i Sissy Spacek.*

Kolejne lata to głównie komediowe występy – w komediach romantycznych „Guru” (2002), „Serce nie sługa” z Ashley Judd, Hugh Jackmanem i Gregiem Kinnearem (2001), „Zaczyna się od pocałunku” z Kyrą Sedgwick (2002) i „Alfie” z Judem Law (2004) oraz u boku Jacka Nicholsona i Adama Sandlera w komedii „Dwóch gniewnych ludzi” (2003), Matta Dillona w „Factotum” (2005) i Johna Travolty w przygodowej komedii „Gang dzikich wieprzy” (2007).

W 2007 roku zagrała w thrillerze Sidneya Lumeta „Nim diabeł dowie się, że nie żyjesz” z Albertem Finneyem, Ethanem Hawke, Philipem Seymourem Hoffmanem (Gotham Award dla całego zespołu, nominacja do Independent Spirit Award za Najlepszą Rolę Drugoplanową), a rok później wystąpiła u boku Mickeya Rourke’a w, nagrodzonym Złotym Lwem w Wenecji dramacie sportowym „The Wrestler” Darrena Aronofsky’ego oraz obok Johna Cusacka w komedii „Wojenny biznes” (2008).

Dwukrotnie spotkała się zawodowo z bratem – aktorem, Adamem Tomei: na planie dramatu „Moja własna ojczyzna” Miry Nair (1998) oraz thrillera „Danika” (2006).

Komentarze

Trwa ładowanie