Najbardziej utalentowane polskie aktorki

Oto zdobywczynie Złotych Lwów, triumfatorki Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni

Pedro Almodovar powiedział kiedyś: "Kobiety wydają mi się bardziej interesujące, bogatsze, bardziej złożone i zaskakujące od mężczyzn".
Patrząc jedynie na nasze rodzime aktorki musimy się niekwestionowanie zgodzić ze słynnym hiszpańskim reżyserem. Dzięki naszej kobiecej gildii aktorskiej, polska scena bucha wszystkimi żywiołami świata.

Z okazji zbliżającego się festiwalu w Gdyni prezentujemy najlepsze polskie aktorki na przestrzeni ostatnich trzech dekad.

Pierwszego Złotego Lwa otrzymała za kreację w filmie Marka Koterskiego "Ajlawiu", drugiego zaś za rolę Ubicy w filmie Piotra Szulkina "Ubu król".

Zagrała w wielu polskich, znanych filmach, takich jak: "Historie miłosne:, "Kiler", "Szczęśliwego Nowego Jorku".

Kariera Figury obejmuje także kilkanaście ról teatralnych oraz występy w Teatrze TV.

Charakterystyczna i utalentowana polska aktorka i modelka wcieliła się w jedną z głównych ról w pełnometrażowym debiucie Borysa Lankosza. W sumie "Rewers" został wyróżniony przez jury festiwalu w Gdyni sześcioma nagrodami.

Agata Buzek zadebiutowała w 1997 rolą Rudej Czapli w komedii Roberta Glińskiego "Kochaj i rób co chcesz". Współpracowała z takimi legendami kina, jak Wajda, Zanussi i Greeneway.

** [

LEGENDARNA KUSICIELKA. O KIM MOWA? ]( http://film.wp.pl/mezczyzni-padaja-jej-do-stop-o-kim-mowa-6025282670335105g )**

Dwukrotnie otrzymała wyróżnienie w Gdyni za rolę drugoplanową, w 2001 roku wreszcie otrzymała Złotego Lwa za pierwszoplanową rolę w filmie Michała Rosy "Cisza".

Kinga Preis jest laureatką 20 Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu w 1999 roku, w konkursie interpretacji piosenki, za fenomenalne wykonanie utworu „Przekleństwo Millheaven” Nicka Cave’a.

Zagrała w "Samotności w sieci", w "Statystach" czy "Symetrii", a także w serialu "Ojciec Mateusz".

Ewa Kasprzyk to aktorka charakterystyczna i odważna. Owocem tej odwagi jest rola tytułowa w monodramie wg Pedra Almodóvara „Patty Diphusa” w reżyserii Marty Ogrodzińskiej.

Grała u Romana Załuskiego, Barbary Sass, Kazimierza Kutza czy Jacka Bromskiego.

Szerokiej publiczności dała się poznać rolą w serialu "Złotopolscy". Gra też w takich serialach jak: "Magda M.", "Prawo miasta", "Na wspólnej" i "Na dobre i na złe".

Zagrała gościnnie w takich serialach jak: "Barwy szczęścia", "Kryminalni", "Na dobre i na złe" czy "07 zgłoś się". Od 2005 roku występuje w stołecznym Teatrze Ateneum.

Laury aktorskie w Gdyni zebrała ponownie niedługo później, w 2000 roku za dwa występy - tytułowy w „Patrzę na ciebie Marysiu” Łukasza Barczyka oraz za rolę siostry Marii Leonii Graczyk w filmie Teresy Kotlarczyk „Prymas. Trzy lata z tysiąca”.

W 2001 roku została laureatką Paszportu Polityki za „wybitne role filmowe, za nowoczesne i wrażliwe aktorstwo, za grę, w którą zawsze się wierzy”. Prywatnie jest żoną Michała Englerta.

Charakterystyczna polska aktorka filmowa, teatralna i estradowa, odznaczająca się specyficzną, bardzo żywiołową ekspresją aktorską. Dziś zajmuje się teatrem, poezją, propagowaniem zdrowego trybu życia, etc.

Czas jej triumfu przypadł na lata 70. i 80. W 1984 roku za rolę w filmie "Krzyk" otrzymała drugiego w swojej karierze Złotego Lwa. Nie bez przyczyny recenzenci pisali o niej: "Aktorka o stu twarzach, pełna koloru, dy­namiki, ekspresji i autentyzmu".

Aktorka, urodzona w 1939 r., dziś wykłada na wydziale aktorskim w PWSFTviT w Łodzi. Ma na swoim koncie role w takich filmach jak: "Dziewczyna z Mazur", "Skarga", "Obsada" czy "Przedwiośnie". Szerszej publiczności znana z serialu "Samo życie"

W 1983 roku stworzyła znakomitą kreację Klary Małosz w filmie Wiesława Saniewskiego "Nadzór". Za tę właśnie rolę aktorka otrzymała laur na 10. FPFF w Gdyni.

Ewa Błaszczyk jest również artystką śpiewającą, wykonuje głównie literackie i nastrojowe piosenki Osieckiej, Kleyffa, Kofty, Janczarskiego, Czupkiewicz, utwory z repertuaru Iwanowej, Piaf, Dietrich i Wysockiego.

Z Krzysztofem Kieślowskim bardzo aktywnie współpracowała aktorka w latach 80. Ograniczyła wówczas występy w teatrze co zaowocowało, poza "Krótkim filmem o miłości", znakomitą kreacją w filmie "Bez końca"

Grażyna Szapołowska występowała również na scenie jako interpretatorka piosenki aktorskiej, a w 2008 roku wzięła udział w III edycji programu telewizyjnego "Jak oni śpiewają".

Jej pierwszą większą rolą ekranową był występ u boku Tadeusza Łomnickiego i Andrzeja Łapickiego w rozrachunkowym filmie „Życie raz jeszcze” Janusza Morgensterna.

Dała ważne, filmowe występy obok Magdaleny Cieleckiej w "Listach miłosnych" "Po sezonie" oraz wzięła udział w serialach: "Miasteczko", "Egzamin z życia", "Na Wspólnej" i "Na dobre i na złe", gdzie kreowała postać pani Weiss-Korzyckiej.

Sukcesy, popularność, uwielbienie zarówno krytyków, jak i publiczności, zawdzięcza przede wszystkim silnej, charyzmatycznej osobowości pozostawiającej piętno na każdej granej przez siebie postaci.

Zagrała w kilku filmach europejskich (francuskich, niemieckich), zbierając pochwalne recenzje i wyróżnienia (nagroda w Montréalu za rolę w filmie „Laputa”).

Od samego początku kariery nieprzerwanie występuje w Teatrze TV, gdzie stworzyła wiele znaczących kreacji.

W 2004 roku założyła Fundację Na Rzecz Kultury, której siedzibą od 2005 roku jest Teatr Polonia, powstały w sali kinowej byłego kina pod tą samą nazwą.

Rok 2009 to na pewno przełomowy czas w życiu aktorki. Zmarł jej mąż Edward Kłosiński. Po jego śmierci Krystyna Janda wystąpiła w filmie Andrzeja Wajdy "Tatarak", w którym opowiada historię swojego męża.

W 1950 roku ukończyła wydział mechaniczny Politechniki Łódzkiej, po czym pracowała jako inżynier-metaloznawca w PAFAWAG-u we Wrocławiu. Jest współzałożycielką i kierowniczką Teatru Adekwatnego w Warszawie.

Stworzyła szereg interesujących kreacji teatralnych – od roli Albertynki w „Operetce” Gombrowicza, przez role teatru telewizji, po kreacje w teatralnych inscenizacjach Grzegorza Jarzyny, które przyniosły jej sukcesy w kraju i zagranicą. Cielecka grała też u Krzysztofa Warlikowskiego i Andrzeja Seweryna.

Szerszej publiczności znana z takich filmów jak „S@motność w sieci”, "Palimspest" czy "Powiedz to, Gabi"

Ceniona, polska aktorka ma na swoim koncie role w takich filmach jak: "Panny i wdowy", "Lepiej być piękną i bogatą" czy "Popiełuszko. Wolność jest w nas"

Występowała, m.in w Teatrze Narodowym, Teatrze Studio i Teatrze Dramatycznym.

Prywatnie żona aktora Marka Bargiełowskiego.

Od wczesnej młodości kształciła się w tańcu i śpiewie, grała w przedstawieniach amatorskich. Po maturze w 1937 wyjechała do Paryża na studia romanistyczne, gdzie uczęszczała również na zajęcia przygotowujące do aktorstwa.

Grała w Teatrze Polskim i Teatrze Domu Wojska Polskiego. Współpracowała z Teatrem Telewizji od początku jego istnienia. Od 1951 r. aż do śmierci była wykładowcą PWST w Warszawie, w latach 1966-1969 prodziekanem Wydziału Aktorskiego tej uczelni.

Zagrałą m.in.w takich filmach jak "Weiser", "Ono", "Futro". Od 1997 roku jest aktorką Teatru Narodowego w Warszawie.

Andrzej Wajda powiedział o niej: "Teresa wszystkie postacie obdarza zawsze szlachetnością i dobrocią. Jest głęboko przekonana, że ludzie są z natury dobrzy. I to jest w niej piękne, dziwne i poruszające."

Aktorka ma na koncie wiele wybitnych ról teatralnych. Spośród nich wyróżnić można m.in. kreację Ani w „Wiśniowym sadzie” Czechowa, Telimeny w „Panu Tadeuszu” czy wybitne role w Teatrze TV, takie jak: Berta w „Wygnańcach” według Joyce’a.

W 2003 roku założyła fundację „Mimo wszystko”, której ideą jest „wyrównywanie szans pomiędzy ludźmi niepełno- i pełnosprawnymi -usuwanie barier mentalnych, które istnieją między ich światami.”

W filmie debiutowała niezapomnianą rolą Kasi w Koglu - moglu. Grała też w Teatrze Adama Mickiewicza w Częstochowie i w Teatrze Telewizji.

Żona reżysera Jana Jakuba Kolskiego; często obsadzana przez niego we własnych filmach.

Mimo wszechstronnego talentu i różnorodności w zakresie typów kreowanych postaci, szerokiej publiczności znana jest przede wszystkim z charakterystycznych ról i epizodów komediowych.

Udało jej się zaliczyć jeden z najbardziej spektakularnych debiutów w historii kina, u boku Daniela Olbrychskiego w „Krajobrazie po bitwie” Andrzeja Wajdy.Rola młodej Żydówki Niny, której rodzina została wymordowana w czasie wojny, o mały włos nie przyniosła jej nagrody aktorskiej na MFF w Cannes.

Aktualnie występuje w serialu komediowym "Mamuśki".

Wybitna polska aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa; charyzmatyczna i charakterystyczna, przez lata była stałą odtwórczynią ról w filmach Krzysztofa Zanussiego. Ponadto grała u Andrzeja Wajdy, Krzysztofa Kieślowskiego, Tadeusza Konwickiego i Istvana Szabo.

Już u progu kariery filmowej uznana została za aktorkę o ponadprzeciętnych zdolnościach. W 1972 roku uhonorowano ją prestiżową Nagrodą im. Zbyszka Cybulskiego.

Komorowska stworzyła również wiele wybitnych ról teatralnych – w spektaklach Krystiana Lupy, Jerzego Grotowskiego, Macieja Englerta, Erwina Axera.

Ma brata bliźniaka, Piotra Komorowskiego, który również jest aktorem.

Rok temu Gdynia doceniła ją ponownie. Tym razem otrzymała Wyróżnienie Honorowe za rolę w dramacie Michała Rosy "Rysa".

Jest jedną z nielicznych polskich aktorek, które otrzymały Złota Palmę w Cannes. A stało się to za sprawą roli dziennikarki - lesbijki w węgierskiej produkcji „Inne spojrzenie” Károly Makka.

Aktualnie oglądać ją możemy w filmie Andrzeja Wajdy "Tatarak"

Debiutowała na scenie Teatru Miejskiego we Lwowie jako siedemnastolatka. Podczas wojny Krystyna Feldman była łączniczką Armii Krajowej. Po wojnie poznała starszego o 30 lat aktora i reżysera Stanisława Brylińskiego. Przeżyli razem 6 lat. Nie zdążyli wziąć ślubu, ponieważ Bryliński zmarł na zapalenie opon mózgowych.

Wielokrotnie pracowała jako asystent reżysera. Zagrała w takich filmach jak "Stara Baśn", "Dublerzy" czy "Ryś". Zmarła w wieku 86 do końca grając w filmach.

Przełomem w jej życiu zawodowym było spotkanie z Krzysztofem Krauze, który w 2000 roku obsadził ją w jednej z głównych ról w swoim telewizyjnym filmie "Sieć" z cyklu Wielkie rzeczy. Wystąpiła również - w epizodach - w jego "Długu" oraz "Moim Nikiforze".

W 2005 Krauze oraz Joanna Kos-Krauze z myślą o niej napisali scenariusz filmu "Plac Zbawiciela". Budnik zagrała kobietę upokarzaną i gnębioną przez męża i teściową. Jej rola spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem większości krytyków oraz jurorów XXXI Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, którzy przyznali jej Złotego Lwa za pierwszoplanową rolę żeńską.

Danuta Szaflarska na ekranie debiutowała w powojennym filmie "Zakazane piosenki" Leonarda Buczkowskiego. Popularność, jaką przyniósł jej film, wzrosła jeszcze po zagraniu roli Krystyny Tokarskiej w "Skarbie" tego samego reżysera.

Artystka chętnie współpracuje z młodymi reżyserami; wystąpiła m.in. w filmach Doroty Kędzierzawskiej: "Diabły, diabły" i "Nic". Współpracowała także z Agnieszką Glińską i Grzegorzem Jarzyną.

Statuetka Złotego Lwa za najlepszą rolę kobiecą trafiła w ręce Svetlany Hodchenkovej. Aktorka otrzymała nagrodę za znakomicie zagraną rolę Wiery w filmie Waldemara Krzystka. To był jej debiut filmowy.