O pochodzeniu i innych czynnikach w filmach braci Coen

Źródło zdjęć: © AFP

26 maja 2010, 13:55

Wiele filmów braci Coen związanych jest z konkretnymi regionami i społecznościami – Śmiertelnie proste (1983) zawdzięcza wiele ze swojego charakteru Teksasowi, w którym film się rozgrywa.

Arizona Junior (1987) szczegółowo opisuje mieszkańców amerykańskiego południowego-zachodu, Big Lebowski (1998) bierze swój styl absurdalnej komedii z równie absurdalnej społeczności Los Angeles, zaś Bracie, gdzie jesteś? (2000) opiera się na starannym odwzorowaniu Missisipi w dobie Wielkiego Kryzysu. Mimo to, bracia Coen czują się równie pewnie, powołując do życia sztuczne światy, inspirację do których można odnaleźć w kulturze masowej.

Ścieżka strachu (1990), gdzie w bliżej nieokreślonym mieście rozgrywa się zawiła intryga, wiele koncepcji zawdzięcza światu powieści Dashiella Hammetta, zaś Człowiek, którego nie było (2001), pod względem kompozycji i tematyki, jest wyraźnym ukłonem w stronę kina noir, mimo iż akcja dzieje się w Kalifornii. A taki, Hudsucker Proxy to składanka scenografii z Franka Capry, postaci z Prestona Sturgesa i wątków z amerykańskich komedii obyczajowych z lat 30 i 40-tych (znanych też jako tzw. screwball comedy).

Film Barton Fink (1991) mieści się prawdopodobnie pośrodku tej skali twórczości braci Coen. Rozgrywa się w „prawdziwym” świecie Hollywood – co jest niezwykle wyrafinowaną koncepcją autentycznego, a jednocześnie całkowicie sfabrykowanego „społeczeństwa, gdzie zaciera się granica pomiędzy mitem a rzeczywistością”.

Natomiast najnowsza komedia Poważny człowiek (2009) to historia rozgrywająca się w latach na amerykańskim Środkowym Zachodzie w 60-tych, gdzie w radiu rozbrzmiewa Jefferson Airplane, a w telewizji króluje serial F-Troop. Bliżej nieokreślone przedmieścia żydowskiej społeczności – to postacie i wątki z dziecięcych lat braci Coen. “Pochodzimy ze Środkowego Zachodu, więc przypomina nam to dzieciństwo. Całe otoczenie, okoliczności, są dla nas ważne i w dużym stopniu zaważyły na tym, że podjęliśmy się opowiedzenia tej historii. Miejsce, w którym dorastasz staje się częścią twojej tożsamości. Nie znika, nawet jeśli opuściłeś je dawno temu”.

“Chociaż otoczenie odgrywa w tej opowieści bardzo znaczącą rolę”, zauważa z kolei Joel Coen, “pomysł na ten film narodził się wiele lat temu. Rozważaliśmy nakręcenie krótkiego filmu o chłopcu, obchodzącym bar micwę, który udaje się do starego rabina. Tę postać chcieliśmy oprzeć na rabinie, którego znaliśmy jako dzieci”. Ethan wspomina “Ten rabin był mędrcem, Yodą. Nic nie mówił, ale był niezwykle charyzmatyczny”. W toku prac nad scenariuszem “ten element pozostał”, mówi Joel “ale ostatecznie film wygląda zupełnie inaczej i podejmuje wiele innych kwestii”.