Piotr Machalica

W 1981 roku ukończył PWST w Warszawie, gdzie podobno zdawał głównie w celu „ucieczki” przed wojskiem. Jest aktorem Teatru Powszechnego w Warszawie. Od 1980 roku stale pojawia się także w spektaklach Teatru TV (m.in. rola Fortynbrasa w „Hamlecie” 1985, Arskiego w „Cyrografie” 1999). Znany z interpretacji piosenki aktorskiej (Nagroda w Opolu w 1986 roku).

W filmie zadebiutował w 1979 roku u Lecha Majewskiego w baśniowym „Rycerzu”. W latach 1979-81 wsławił się rolą Pawła Wawrzeckiego w odcinkowym filmie historycznym Jerzego Sztwiertni „Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy” (1982 – nagroda zespołowa I stopnia Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za osiągnięcia aktorskie).

W 1981 roku wystąpił w głośnym filmie Feliksa Falka „Był jazz”. Z Falkiem będzie później współpracował niejednokrotnie. W 1984 roku zagrał u niego w „Idolu”, dwa lata później w „Bohaterze roku”, a w 1990 w komedii „Kapitał, czyli jak zrobić pieniądze w Polsce”, gdzie wystąpił wraz z ojcem, Henrykiem Machalicą.

W 1983 roku wystąpił w filmie TV „Adopcja” Grzegorza Warchoła. Grał u Roberta Glińskiego („Rośliny trujące” 1985), Jacka Bromskiego („Ceremonia pogrzebowa” 1984, „Zabij mnie glino” 1987, „Sztuka kochania” 1989, „Kuchnia polska” 1990-92, „1968. Szczęśliwego Nowego Roku” 1992), Janusza Majewskiego („Maskarada” 1986, „Stan strachu” 1989, serial „Bar Atlantic” 1996, „Złoto dezerterów” 1998, „Kameleon” 2001), Andrzeja Wajdy („Biesy” 1988), Krzysztofa Krauzego („Nowy Jork – czwarta rano” 1988) i Krzysztofa Kieślowskiego („Krótki film o miłości”, „Dekalog IX” 1988, „Biały” 1993).

W 1990 roku wystąpił jako Jean Perrin w biograficznym filmie polsko-francuskim o życiu Marii Curie – Skłodowskiej (ponownie obok ojca). Grał zesłańca w serialu Janusza Zaorskiego „Panny i wdowy” (1991) i Steve’a – jednego z bohaterów filmu Sławomira Idziaka „Enak”, obok Iréne Jacob (1992). W 1992 roku wystąpił w komedii Filipa Bajona „Sauna” oraz w jednej z głównych ról w filmie dla młodzieży „Smacznego, telewizorku” Pawła Trzaski. Pojawił się w filmowym debiucie reżyserskim Krystyny Jandy („Pestka” 1995) i Marka Kondrata („Prawo ojca” 1999).

W 1996 roku zagrał podwójną rolę w kontrowersyjnym filmie Andrzeja Żuławskiego „Szamanka”. Trzykrotnie współpracował z Markiem Koterskim – w 1995 roku zagrał brata Adama w „Nic śmiesznego”, w 2002 – psychoanalityka w „Dniu świra” oraz lekarza w filmie „Wszyscy jesteśmy Chrystusami” (2006). W 2000 roku pojawił się w głównej roli w filmie telewizyjnym „Nieznana opowieść wigilijna”, powstałym na motywach klasycznej opowieści Dickensa.

W 1995 roku wcielił się w postać Henryka Jakubowskiego w serialu TV „Sukces” – do roli powrócił zaś wraz z wznowieniem serialu w 2000 roku. W 1998 roku grał szefa BORu w „Ekstradycji 3”, rok później wcielił się w postać Artura Oziębły w serialu TV „Ja, Malinowski”. W latach 2003-2004 występował też jako Jerzy Leszczyński w familijnym serialu „Rodzinka”.

Ponadto gościnnie występował w takich serialach, jak: „Maszyna zmian” (1995-96), „13 posterunek” (2000), „Na dobre i na złe” (2001), „Męskie – żeńskie” (2004), „Pensjonat pod Różą” (2004), „Niania” (2006).

W 1999 roku odcisnął swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach. Od 2006 roku jest dyrektorem Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie.

Jako aktor śpiewający zasłynął interpretacjami piosenek Bułata Okudżawy i Georgesa Brassensa (płyta Polskiego Radia wydana w 2002). Występował w spektaklu Magdy Umer „Zimy żal” oraz w spektaklu kabaretowym „Big Zbig Show” Zbigniewa Zamachowskiego.

W 2008 roku zagrał w polsko-amerykańskiej produkcji pt. “Mała wielka miłość”. Wcielił się w ginekologa. W 2009 roku zagrał w filmie “Piętnaście fotografii”. W 2010 roku po raz trzeci użyczył głosu Aslanowi w filmie fantasy t. “Opowieści z Narnii: Podróż Wędrowca do Świtu”.

Piotr Machalica był mężem Małgorzaty Machalicy, para rozwiodła się. Mają dwójkę dzieci: córkę Sonię i syna Franciszka.