Robert Redford

Amerykański aktor, reżyser i producent; twórca Sundance Film Institute organizującego słynne coroczne festiwale; w latach 70-tych jeden z największych i najprzystojniejszych gwiazdorów światowego kina.

Urodził się 18 sierpnia 1936 roku w Santa Monica w Kalifornii. Uczęszczał na Uniwersytet Colorado, gdzie załapał się na stypendium sportowe (grał w baseball), jednak w 1957 roku rzucił to zajęcie, by odbyć artystyczną podróż po Europie, malując obrazy. Po powrocie do USA studiował scenografię teatralną i aktorstwo w Nowym Jorku.

Karierę aktorską zaczynał od gry na scenie i w telewizji. Pod koniec lat 50-tych i na początku lat 60-tych pojawił się w wielu produkcjach telewizyjnych (m.in. „Maverick” 1960, „Strefa mroku” 1962), zdobywając nawet nominację do Emmy za gościnny występ w „Alcoa Premiere” (1962).

Od początku lat 60-tych grał na Broadwayu, sukces odnosząc kreacją w sztuce „Boso w parku” (1963) Neila Simona.

Debiutem na dużym ekranie była rola w dramacie wojennym „War Hunt” (1962), na planie którego Redford po raz pierwszy zetknął się z Sydneyem Pollackiem (tu w roli aktora) – reżyserem, którego kolejne dzieła niejednokrotnie będą wyznaczać kolejne punkty w karierze Redforda.

W 1965 roku otrzymał Złoty Glob dla Najbardziej Obiecującego Aktora za rolę w „Inside Daisy Clover”. Popularność i jeszcze większe uznanie przyniosły aktorowi występy u boku Jane Fondy: w „Obławie” Arthura Penna (1966) oraz w filmowej wersji sztuki „Boso w parku” (1967). Za trzy role z 1969 roku – u boku Paula Newmana w westernie George’a Ryoa Hilla „Butch Cassidy i Sundance Kid” (jako Sundance Kid), w sportowym „Zjazdowcu” i westernie „Był tu Willie Boy”, otrzymał nagrodę BAFTA dla Najlepszego Aktora. Lata siedemdziesiąte „należały” do Redforda – pojawił się w wielu znaczących produkcjach, ugruntowując swój status aktora utalentowanego, jak również zjednując rzesze fanów. W latach 1975, 1977 i 1978 otrzymał Henrietta Award (Złoty Glob) dla Ulubionego Aktora Filmowego. Zagrał wówczas m.in. w komedii kryminalnej „Żądło” George’a Roya Hilla (1973, nominacja do Oscara), melodramacie „Tacy byliśmy” Sydneya Pollacka (1973), w ekranizacji „Wielkiego Gatsby’ego” (1974) z Mią Farrow, czy wreszcie w głośnych
filmach politycznych: „Kandydat” (1972), „Trzy dni Kondora” (1975) Sydneya Pollacka, czy „Wszyscy ludzie prezydenta” (1976) Alana J. Pakuli z Dustinem Hoffmanen.

W 1979 roku ponownie spotkał się z Jane Fondą i reżyserem Sydneyem Pollackiem na planie „Elektrycznego jeźdźca”.

Po kilku latach przerwy, w trakcie których triumfalnie zadebiutował jako reżyser (dramat „Zwyczajni ludzie” 1980, Oscar i Złoty Glob za reżyserię) i twórca rozsławionego nieco później Sundance Film Institute (organizującego warsztaty i festiwale, mającego na celu wspieranie ciekawych, debiutujących, niezależnych twórców amerykańskich), powrócił do gry w filmie i wystąpił w przebojowym melodramacie Sydneya Pollacka „Pożegnanie z Afryką” (1985) z Meryl Streep.

Generalnie jednak kolejne lata poświęcił na dalsze projekty reżysersko-producenckie oraz pracę związaną z Instytutem Sundance, sporadycznie pojawiając się w takich produkcjach, jak komedia „Orły Temidy” (1986), „Hawana” (1990) Sydney Pollacka, „Niemoralna propozycja” (1993) Adriana Lyne’a z Demi Moore, romans „Namiętności” (1996) z Michelle Pfeiffer, czy filmy reżyserowane przez siebie: dramat „Rzeka życia” (1992, nominacja do Złotego Globu za reżyserię), melodramat „Zaklinacz koni” (1998, nominacja do Złotego Globu za reżyserię), czy dramat „Ukryta strategia” (2007) z Meryl Streep i Tomem Cruisem.

W 1994 roku odniósł spory sukces, realizując film „Quiz Show” (nominacje do Oscara dla Najlepszego Filmu i dla Najlepszego Reżysera, nominacja do BAFTA dla Najlepszego Filmu, nominacja do Złotego Globu za reżyserię).

W tym samym roku otrzymał Nagrodę im Cecile’a B. DeMille’a (Honorowy Złoty Glob) za całokształt działalności, zaś w 2002 roku wręczono mu Honorowego Oscara za dorobek aktorski i reżyserski oraz wspieranie kina niezależnego.

W 2005 roku zagrał w dramacie pt. "Niedokończone życie". Dwa lata później wystąpił w filmie "Ukryta strategia", który również wyreżyserował i do którego napisał scenariusz.

Robert Redford od 1958 do 1985 roku był żonaty z Lolą Van Wagenen. Ma dwie córki: Shaunę (ur. 15 listopada 1960) i Amy Hart (ur. 22 października 1970) oraz syna Davida Jamesa "Jamiego" (ur. 15 maja 1962). W 1999 roku romansował z niemiecką malarką Sibylle Szaggars, a 10 lat później ożenił się z nią.