Sherilyn Fenn
Miejsce urodzenia: | Detroit, Michigan, USA |
Filmografia: | Liz: The Elizabeth Taylor Story (1995) (Elizabeth Taylor) Milczące serce (1984) (Monica) Boxing Helena (1993) (Helena) Crime Zone (1988) (Helen) Wraith, The (1986) (Keri) Of Mice and Men (1992) (żona Curley'a) Po tamtej stronie (1995) (Nora Griffiths / Klon Nory) Po prostu chłopak (1985) (Sandy) Diukowie Hazzardu: Początek (2007) (Lulu Hogg) Świry () (Maudette Hornsby) Boston Public () (Violet Montgomery) Night Visions (serial TV) (2001) (Charlotte (2001)) Kochane kłopoty () (Anna Nardini / Sasha) Tales from the Crypt (1989) (Erika) Dr House () (Pani Soellner) CSI: Kryminalne zagadki Miami () (Gwen Creighton) Do rany przyłóż (1997) (Amanda Clark) Rude Awakening (1989) (Billie Frank) Szkoła Zombie (1987) (Suzi) Ruby (1992) (Candy Cane) |
Rozpoznawalna, niezwykle zmysłowa aktorka telewizyjna i filmowa, której sukces nierozerwalnie związany jest z serialem „Miasteczko Twin Peaks” i wykreowaną tam rolą Audrey.
Urodziła się 1 lutego 1965 roku w Detroit w rodzinie o europejskich korzeniach i bogatej tradycji muzycznej. Jej rodzice rozwiedli się, gdy była dzieckiem. Zanim osiedliła się z matką – piosenkarką, i dwoma starszymi braćmi w Los Angeles, zjeździła z nimi niemal całe Stany, często zmieniając miejsce zamieszkania. Miała 17 lat, kiedy znalazła się w samym centrum filmowego show-biznesu – wstąpiła do słynnego Lee Strasberg Theatre Institute, a wkrótce zaczęła występować na ekranie.
Zaczynała karierę jako gwiazda filmów klasy B, począwszy od debiutanckiej komedii „The Wild Life” z Chrisem Pennem (1984), przez deskorolkowy „Trashin’” z Joshem Brolinem (1986), aż po młodzieżową produkcję sci-fi „Widmo” z Charliem Sheenem (1986).
W 1988 roku po raz pierwszy wystąpiła w pierwszoplanowej roli w dramacie erotycznym „Spotkanie dwóch księżyców”, a dwa lata później nadeszła przełomowa, pamiętna kreacja Audrey Horn w legendarnym serialu Davida Lyncha – „Miasteczko Twin Peaks” (1990-91). Rola przyniosła jej nominacje do Emmy i Złotego Globu oraz ogromną popularność i rozpoznawalność. Jeszcze w tym samym roku spotkała się z Lynchem, grając epizod w „Dzikości serca”, rok później wystąpiła obok Foresta Whitekara w kryminalnym filmie „Zabójca” (1991), a w 1992 roku zagrała w znanej ekranizacji „Myszy i ludzi” Gary’ego Sinise’a z Johnem Malkovichem i samym reżyserem w głównych rolach męskich.
Często porównywana, z uwagi na typ urody, seksapilu i elegancji do dawnych gwiazd kina, grała w filmach stylizowanych na tamte czasy, jak dramat biograficzny „Ruby” (1991, gdzie wcieliła się w postać striptizerki o wyglądzie Marilyn Monroe), kryminał TV „Dillinger” z Willem Pattonem (1992), czy telewizyjna produkcja „Liz: Historia Elizabeth Taylor”, gdzie wykreowała tytułową rolę jednej z największych, żyjących legend kina (1995).
Najsłynniejszymi występami filmowymi Fenn tamtego okresu były: gwiazdorski udział w romansie/dramacie „Trzy serca” Jurka Bogajewicza, z Kelly Lynch i Williamem Baldwinem (1993) oraz pochodząca z tego samego roku, tytułowa rola w erotycznym thrillerze „Uwięziona Helena”, będącym debiutem reżyserskim córki Davida Lyncha - Jennifer Chambers Lynch. Nieco mniejszym, choć w miarę głośnym echem odbiły się komedie romantyczne z jej udziałem – „Lovelife”, „Do rany przyłóż” (obie 1997), czy „Kontrowersyjna propozycja” (2006).
Mimo niebywałej urody i talentu, w późniejszym okresie nie miała szczęścia do ciekawych propozycji i z czasem zmuszona była powrócić do gry w drugoligowych, często kanadyjskich produkcjach. Stale związana z małym ekranem, była gwiazdą seriali: „Rude Awakening” (1998-2001), „Kochane kłopoty” (2003-2007), Boston Public” (2003-2004), czy „Jezioro marzeń” (2002, gościnnie).
W 2003 roku wystąpiła w otoczeniu gwiazdorskiego grona w kryminalnych „Odmiennych stanach moralności” z Kevinem Spacey, Leną Olin, Ryanem Goslingiem i Michele Williams, a w 2007 roku zagrała w przygodowym filmie akcji „Nocni łowcy” z Davidem Carradinem. Ostatnio pojawiła się gościnnie na planie serialu „Dr House” (2008) oraz zagrała główną rolę w komedii kryminalnej „The Scenesters” Todda Bergera (2009).
Komentarze