Dziadkowie kina

Miał propozycję zagrania Hana Solo w „Gwiezdnych Wojnach” Lucasa oraz kapitana Willarda w „Czasie apokalipsy” Coppoli. Obie role odrzucił bez szwanku dla swojej kariery.

Al Pacino jest jednym z najdoskonalszych aktorów w całej dotychczasowej historii kina. Gwiazdor kojarzony jest przede wszystkim z rolami obdarzonych dużą władzą i autorytetem twardych mężczyzn.

Od 1997 roku Pacino może poszczycić się własną gwiazdą w hollywoodzkiej alei Gwiazd. W tym samym roku magazyn People umieścił go na 4. miejscu zestawienia największych filmowych gwiazd wszech czasów.

Al Pacino znany jest z doskonałego głosu. By go nie stracić w 1994 roku rzucił palenie (palił około dwóch paczek dziennie).

Gwiazdor słynie również z tego, że jako jeden z nielicznych w Hollywood nigdy się nie ożenił. Za to ma trójkę dzieci, które posiadają jego wybitne geny.

Jeden z największych i najważniejszych aktorów w historii kina. Wielokrotnie honorowany licznymi nagrodami (rekordzista jeśli chodzi o liczbę Złotych Globów i nominacji do Oskara za Najlepszą Rolę Męską).

Jego niezwykła charyzma i silna osobowość aktorska nadają każdemu filmowi, w którym występuje, specyficzny rys, spod znaku słynnego, szelmowskiego, ale czarującego uśmieszku i charakterystycznych, wysoko podniesionych brwi.

Jest rekordzistą jeśli chodzi o liczbę Złotych Globów dla pojedynczej osoby (6 nagród, 15 nominacji) oraz liczbę nominacji do Oskarów za rolę męską (12 nominacji, 3 nagrody).

Jest też aktorem, który otrzymywał nominacje do nagrody Akademii w każdej z pięciu kolejnych dekad (lata 60, 70, 80, 90, pierwsza dekada XXI wieku).

Grał w filmach najlepszych reżyserów - Martina Scorsese, Stanley'a Kubricka, Milosa Formana, Mike'a Nicholsa, Tima Burtona, Romana Polańskiego.

Do dzisiaj jedną z najlepiej zagranych ról w historii kina, jest rola Jacka Torrance'a w horrorze "Lśnienie", którą Nicholson zagrał perfekcyjnie.

Amerykański aktor, reżyser i producent; twórca Sundance Film Institute organizującego słynne coroczne festiwale; w latach 70-tych jeden z największych i najprzystojniejszych gwiazdorów światowego kina.

W 1962 r. po raz pierwszy wystąpił w filmie zyskując bardzo przychylne opinie. Jednak w karierze przeszkadzała mu jedna rzecz... jego uroda.
Otóż Redford, będąc bardzo przystojnym i wysportowanym mężczyzną, przez długi czas grywał podobne typy bohaterów: kochanków lub uwodzicieli.

Walcząc o zmianę swojego image'u odrzucił udział w takich filmach jak: "Kto się boi Virginii Woolf" i "Absolwent" by w 1979 r. u boku Paula Newmana wystąpić w roli rewolwerowca w filmie "Butch Cassidy i Sundance Kid".

Uczyniło to z niego gwiazdę pierwszej wielkości a co więcej Redford pokazał, że jest w stanie grywać różne typy bohaterów.

W 1980 r. zadebiutował po drugiej stronie kamery reżyserując film "Zwykli ludzie", za który otrzymał Oscara i Złoty Glob.

Obecnie Redforda uważa się nie tylko za jednego z najlepszych aktorów, ale i najwybitniejszych reżyserów.

Wybitny aktor dorastał w czasach kryzysu. Po skończeniu szkoły średniej (technikum) pracował m.in. jako drwal i instruktor pływania w wojsku.

Popularność przyniósł mu udział w serialu TV „Rawhide” (1959-66) oraz w niezwykle modnych wówczas spaghetti westernach w reżyserii Sergio Leone - „Za garść dolarów” (1964), czy „Dobry, zły, brzydki” (1966). Stworzył wówczas specyficzny, rozpoznawalny wizerunek „samotnego jeźdźca”, dzięki któremu zyskał międzynarodowy rozgłos.

W 1971 roku Eastwood zadebiutował jako reżyser thrillera „Zagraj dla mnie Misty”. Od tego momentu zaczyna się systematycznie rozwijać – obok aktorskiej – także kariera reżyserska Eastwooda.

Eastwood ma własną wytwórnię filmową – Malpaso, zlokalizowaną poza Hollywood.

Jest laureatem szeregu Nagród za Całokształt Twórczości – w 1988 roku otrzymał Honorowy Złoty Glob, w 1998 – honorowego Cesara, a w 2000 – Złote Lwy w Wenecji za Całokształt Twórczości.

Kolejny w szeregu najwybitniejszych aktorów filmowych w historii kina, także aktor teatralny. Zdobywca dwóch Oskarów, sześciu Złotych Globów, honorowych nagród na festiwalach w Wenecji w i w Berlinie. Znany wśród publiczności i uznany przez krytykę.

W 1967 roku zagrał swój debiut, rolą zbuntowanego Benjamina w głośnym filmie „Absolwent” Mike’a Nicholsa. Rola przyniosła mu nagrodę BAFTA i Złoty Glob dla Najlepszego Debiutanta oraz pierwszą nominację do Oskara (i Złotego Globu) dla Najlepszego Aktora Pierwszoplanowego.

Kolejnych sześć (w tym dwie statuetki) dostawał w miarę regularnie w latach późniejszych.

Zagrał role w większości najważniejszych filmów amerykańskich lat 60-tych i 70-tych.

Światowej sławy afro-amerykański aktor starszego pokolenia, jeden z najbardziej znanych czarnoskórych aktorów w historii kina.

Pamiętny kierowca w komedii „Wożąc panią Daisy”, Red w „Skazanych na Shawshank”, jeden z odtwórców ról w dziełach Clinta Eastwooda.

Niebywałą popularność zawdzięcza charakterystycznemu, pełnemu spokoju wizerunkowi oraz wieloletniej, nieprzerwanej obecności na ekranach, w popularnych i szeroko rozpowszechnianych produkcjach hollywoodzkich.

Aktor bardzo często użycza swojego głosu jako narrator (m.in. w „Wojnie światów” Spielberga, „Marszu pingwinów” 2005 i wielu innych).

Wybitny amerykański aktor charakterystyczny, specjalizujący się w rolach nadwrażliwców, szaleńców, neurotyków. Bardzo wszechstronny.

Niemal każda jego kreacja zabarwiona jest pewnym odcieniem ekscentryczności, co czyni je właśnie wyjątkowymi i niezapomnianymi.

Po niewielkiej roli w filmie „Me and My Brother” (1968), zrobił wrażenie rolą młodego elektryka w thrillerze Sidneya Lumeta „Taśmy prawdy” (1971). Swój komediowy talent ujawnił dzięki niewielkiej, ale znaczącej roli psychotycznego brata Diane Keaton w „Annie Hall” Woody’ego Allena (1977).

Szczególną sławę zdobył dzięki kreacji w „Łowcach jeleni” Michaela Cimino (1978), za którą otrzymał Oscara, nominację do Złotego Globu i BAFTA.

Znany i ceniony aktor brytyjski i amerykański, jeden z najbardziej wszechstronnych i najbardziej zajętych aktorów w historii kina.

Wystąpił w ponad stu produkcjach, w których miał okazję wykazać się skalą swoich aktorskich możliwości.
Zdobywca dwóch Oscarów, trzech Złotych Globów i BAFTA.

Jako młody mężczyzna służył w brytyjskiej armii podczas wojny w Korei. Po powrocie zadebiutował w komedii „Strzeż się, marynarzu” (1956).

Przez kolejną dekadę znajdował stałe zatrudnienie w filmie, telewizji i teatrze, jednak sławę zdobył dopiero w latach 60-tych.

Od 2000 roku posiada zaszczytny, szlachecki tytuł „Sir”, nadany przez królową Elżbietę.

Znany aktor amerykański średniego pokolenia, jeden z najbardziej kasowych aktorów wszech czasów.

W latach 70-tych pojawiał się co prawda w epizodach w takich dziełach, jak „Zabriskie Point” (1970) Michelangela Antonioniego, „American Graffiti” (1973) George’a Lucasa, czy „Rozmowa” F. F. Coppoli (1974), jednak zasadniczo zamierzał porzucić aktorstwo i zostać stolarzem.

Wszystko przybrało inny obrót wraz z przełomową rolą Hana Solo w „Gwiezdnych wojnach” (1977) George’a Lucasa.

Wkrótce potem ponownie spotkał się z Coppolą na planie „Czasu apokalipsy” (1979), zaś w 1981 roku stworzył jedną ze swoich najbardziej znanych kreacji Indiany Jonesa w „Poszukiwaczach zaginionej arki” Stevena Spielberga.

Z reguły kreował postaci „zwykłych” bohaterów, uwikłanych w sieci niezwykłych zbiegów okoliczności.

Doskonale sprawdza się w każdym gatunku – od komedii przez kryminał i western po produkcje sci-fi. Zdobywca dwóch Oskarów, czterech Złotych Globów, dwóch nagród BAFTA i Srebrnego Niedźwiedzia w Berlinie.

Szerokiej publiczności znany z roli Lexa Luthora w „Supermanie”.

W ostatnim czasie nie pojawia się na ekranie. Ostatnie filmy z jego udziałem to dramat sądowy „Ława przysięgłych” (2003) i komedia „Witamy w Mooseport” (2004).

W 2003 roku odebrał Honorowy Złoty Glob im. Cecila B. DeMille’a.

Pochodzi z artystycznej rodziny – jego rodzice byli malarzami. Studiował w Actors Studio, szybko zadebiutował na scenie off’- Broadwayu.

W 1970 roku wystąpił w filmie „Krwawa Mamuśka” Rogera Cormana, jednak przełomem w jego karierze był występ w filmie Martina Scorsese (z którym jeszcze nieraz będzie miał okazję się spotkać) „Ulice nędzy” (1973).

Rok później otrzymał pierwszego Oskara za drugoplanową rolę Vita Corleone w 2 części „Ojca chrzestnego” (1974) F. F. Coppoli.

De Niro od 1991 roku produkuje filmy, posiada własną wytwórnię filmową TriBeCa.
Razem z Francisem Fordem Coppolą i Robinem Williamsem założył w San Francisco restaurację Rubicon.