Ellen Barkin
Popularna, szczególnie w latach 80-tych, amerykańska aktorka filmowa i teatralna. Choć była jednym z symboli seksu tamtej dekady, w kolejnych latach stała nieco na uboczu hollywoodzkiej czołówki. Ostatnio przypomniała o sobie dzięki występowi u Stevena Soderbergha w „Ocean’s 13”.
Urodziła się 16 kwietnia 1954 roku w Nowym Jorku. Aktorstwo było jej miłością i marzeniem od dziecięcych lat - ukończyła nawet prestiżową High School of the Performing Arts. Mimo to, studiując jednocześnie na kierunku historycznym i dramatycznym, w pewnym momencie życia stanęła przed dylematem – spokojne życie nauczycielki historii antycznej versus niepewna przyszłość w zawodzie aktorskim. Dziś wiemy już, że zdecydowała się na to drugie, dokształcając się przez długie lata w słynnym nowojorskim Actor’s Studio i występując na scenach tamtejszych teatrów (m.in. sztuka „Irish Cofee” 1980).
** Zadebiutowała w 1982 roku w filmie „Diner” w reżyserii, również debiutującego wówczas, Barry’ego Levinsona.** Na planie spotkała się wówczas m.in. z Kevinem Baconem, Danielem Sternem i Mickeyem Rourke’iem.
Od początku starannie dobierała filmy, w których brała udział. Zagrała m.in. u Bruce’a Beresforda w dramacie „Pod czułą kontrolą” z Robertem Duvallem (1983), Sidneya Lumeta w „Danielu” z Timothym Huttonem (1983), Paula Newmana w dramacie „Harry i syn” (1984), czy u Jima Jarmuscha w „Poza prawem” (1986).
O jej wizerunku jednej z najseksowniejszych aktorek tamtych lat zadecydowały przede wszystkim występy z 1987 roku – u boku Dennisa Quaida w kryminale „Wielki luz” (nagroda Sant Jordi, również za rolę w dramacie „Pustynny kwiat” 1986) i u boku późniejszego męża, Gabriela Byrne’a w thrillerze „Sjesta”. Nie bez znaczenia miało też tutaj wzięcie udziału w rozbieranej sesji dla „Playboya” (1990).
** Zagrała u boku Ala Pacino w „Morzu miłości” (1989) i ponownie spotkała się z Rourke’iem na planie „Przystojniaka” (1989), zanim otrzymała pierwszą nominację do Złotego Globu za rolę w kryminalnej komedii fantasy „Switch: Trudno być kobietą” Blake’a Edwardsa (1991). Drugą nominację do tej nagrody, jak również statuetkę Emmy i Golden Satellite Award przyniosła jej kreacja w dramacie TV „Zanim kobietom wyrosną skrzydła” (1997) z udziałem Opry Winfrey.**
W międzyczasie wystąpiła m.in. u boku Jacka Nicholsona w komedii romantycznej „Kłopoty z facetami” Boba Rafelsona (1992) oraz obok Roberta De Niro w dramacie „Chłopięcy świat” (1993) i thrillerze „Fan” (1996, Blockbuster Entertainment Award). Dołączyła do obsady westernu „Dziki Bill” (1995), kryminałów: „Złe towarzystwo” z Laurencem Fishburnem (1995) i „Czas wściekłych psów” z Richardem Dreyfussem (1996), znanego filmu Terry’ego Gilliama „Las Vegas parano” (1998) oraz komedii: „Zabójcza piękność” i „Parada oszustów” (oba z 1999 roku).
Spośród bardziej znaczących dokonań ostatnich lat, wyróżnić należy udział w komedii romantycznej „Serce nie sługa” z Ashley Judd, Gregiem Kinnearem i Hugh Jackmanem (2001), rolę w komedii Todda Solondza „Palindromy” (2004), występ u Spike’a Lee „Ona mnie nienawidzi” (2004), zaś przede wszystkim dołączenie do obsady kolejnej części głośnego filmu Stevena Soderbergha „Ocean’s 13” (2007).
