Allan Starski

Jeden z najbardziej znanych na świecie scenografów polskich, pracujący zarówno dla filmu, jak i teatru. Stały współpracownik Andrzeja Wajdy, zdobywca Oscara za scenografię do „Listy Schindlera” Stevena Spielberga (wraz z Ewą Braun) i Césara za scenografię do „Pianisty” Romana Polańskiego.

Urodził się 1 stycznia 1943 roku w Warszawie, jako syn Ludwika Starskiego, znanego scenarzysty („Zakazane piosenki” Leonarda Buczkowskiego) i autora tekstów piosenek, związanego z kinem lat 30. i powojennym.

Studiował na Wydziale Architektury Wnętrz warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Od początku lat 70. współpracował jako asystent scenografa, a w 1973 roku zadebiutował jako samodzielny autor scenografii do filmu Ryszarda Bera „Chłopcy”.

W 1976 roku pracował na planie filmu „Brunet wieczorową porą” Stanisława Barei (z którym spotkał się ponownie dwa lata później podczas realizacji komedii „Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz?” 1978) oraz po raz pierwszy nawiązał współpracę z Andrzejem Wajdą na planie filmu „Smuga cienia”.

Jako jeden ze stałych współpracowników Wajdy spotkał się z nim później wielokrotnie, realizując scenografię do takich dzieł, jak m.in.: „Człowiek z marmuru” (1976), „Bez znieczulenia” (1978), „Dyrygent” (1979), „Panny z wilka” (1979, nagroda na FPFF w Gdyni), nagrodzony Złotym Lwem w Wenecji „Człowiek z żelaza” (1981), „Danton” (1982), „Biesy” (1988), „Korczak” (1990), „Pierścionek z orłem w koronie” (1992), „Wielki tydzień” (1995), czy „Pan Tadeusz” (1999, Orzeł). Ponadto realizował projekty dla takich twórców, jak Krzysztof Kieślowski („Bez końca” 1984), Agnieszka Holland („Europa, Europa” 1990, „Plac Waszyngtona” 1997), Tadeusz Konwicki („Lawa” 1989, Nagroda Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego), Janusz Zaorski (m.in. „Baryton” 1984, „Jezioro Bodeńskie” 1985), John Irvin („Prominent” 1990), Jerzy Stuhr („Historie miłosne” 1997), czy Jens Carl Ehlers („Flying Fever” 1987, „Republika marzeń 1992).

* Za scenografię do głośnej produkcji Stevena Spielberga „Lista Schindlera” (1992) otrzymał Oscara i nominację do BAFTA, a za scenografię do „Pianisty” (2002) -francuskiego Césara i polskiego Orła. Był też nominowany do Emmy za scenografię do brytyjsko- amerykańskiego, wojennego filmu TV „Ucieczka z Sobiboru” (1987) Jacka Golda.*

W 2005 roku ponownie współpracował z Romanem Polańskim na planie „Olivera Twista”, a w 2007 zrealizował scenografię do kolejnego sequela znanego thrillera „Hannibal. Po drugiej stronie maski”.

* W 2007 roku, podczas Festiwalu Filmu Polskiego w Ameryce otrzymał nagrodę „Skrzydeł” za „szczególne osiągnięcia w dziedzinie sztuki filmowej poza Polską”, za „rozwinięcie skrzydeł w świecie”.*

Allan Starski jest członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich (od 2007 roku zasiada w Zarządzie Głównym tego stowarzyszenia).