Urodziła się 5 czerwca 1941 roku w Skotnikach koło Łęczycy. Kiedy kończyła Wydział Aktorski PWSTiF w Łodzi w 1967 roku, była już rozpoznawalną aktorką.

Debiutem filmowym Brylskiej był epizod w komedii Antoniego Bohdziewicza „Kalosze szczęścia”, pierwszym kredytowanym występem – rola u boku Zbyszka Cybulskiego w filmie „Ich dzień powszedni” (1963) Aleksandra Ścibora-Rylskiego, zaś rolą przełomową – kreacja fenickiej kapłanki Kamy w ekranizacji „Faraona” (1963) Jerzego Kawalerowicza z Jerzym Zielnikiem w roli głównej.

W 1969 roku zasłynęła rolą pięknej Krzysi w adaptacji „Pana Wołodyjowskiego” w reżyserii Jerzego Hoffmana, co dało jej możliwość wielu występów w filmach produkowanych w krajach bloku wschodniego.

I tak, w 1970 roku pojawiła się wraz z Danielem Olbrychskim w wojennym „Wyzwoleniu” produkcji ZSRR, w 1971 – w enerdowskim filmie szpiegowskim „Pygmalion XII”, w 1976 roku - w czechosłowackim „Koncercie dla pozostałych”.

To jedynie nieliczne z tytułów, w których wzięła udział w latach 70-tych i 80-tych, najczęściej pojawiając się w roli amantki. Mówi się, że jeszcze dziś jest bardziej popularna w Rosji i na Ukrainie, niż w kraju.

Barbara Brylska jednocześnie pojawiała się w produkcjach polskich – komedii „Poszukiwany, poszukiwana” (1972) Stanisława Barei, dramacie „Anatomia miłości” (1972) Romana Załuskiego, czy też -jako Evita - w telewizyjnym serialu „Kariera Nikodema Dyzmy” (1980) Jana Rybkowskiego i Marka Nowickiego.

W 1987 roku zagrała panią Mielżyńską w niezbyt udanej adaptacji prozy Marii Rodziewiczówny – „Między ustami a brzegiem pucharu” Karola Chodury i Zbigniewa Kuźmińskiego. W 1993 roku wystąpiła u Filipa Bajona w komedii „Lepiej być piękną i bogatą”, rok później – w telewizyjnym filmie Waldemara Krzystka „Polska śmierć” (1994), a w 1996 – w sensacyjnym obrazie Jana Kidawy – Błońskiego „Wirus”.

W latach 90-tych oraz w pierwszych latach nowego wieku artystka zasłynęła jednak głównie ze swoich ról telewizyjnych. W latach 1993-1994 występowała w „Banku nie z tej ziemi”, w 1998 – w „Ekstradycji”, w okresie od 2000-2002 pojawiała się w roli Barbary Burskiej (matki Jakuba) w popularnym serialu „Na dobre i na złe”, zaś od 2002 roku gości na małych ekranach w roli Celiny Żmudy - jednej z bohaterek serialu „Samo życie”.

Ostatnio wystąpiła w filmie Bogusława Lindy „Jasne błękitne okna” (2007), wzięła też udział w rosyjskiej komedii w reżyserii Timura Bekmambetova pt. "Ironia losu. Kontynuacja". W 2008 roku zagrała w filmie "Admirał", a rok później jako Marta w obrazie "Miłość na wybiegu".

Dwukrotnie (w 1971 i 1973) otrzymała tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” na festiwalu w Łagowie. W 1977 roku została uhonorowana Złotymi Kwiatami dla najpopularniejszej aktorki krajów socjalistycznych. W 1975 roku dostała Złoty Krzyż Zasługi z okazji 30-lecia kinematografii w Polsce Ludowej, w 1979 - dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za zasługi w propagowaniu polskiej kultury za granicą, a w 1985 - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Aktorka przeżyła osobisty dramat – w 1993 roku w wypadku samochodowym zginęła jej 20-letnia córka, Barbara Kosmal – początkująca aktorka i modelka.

Komentarze

Trwa ładowanie