Czy Marysia Niklińska i Tomek Barański są parą?

Marysia Niklińska: Dwa w jednym. Jestem bardzo szczęśliwa, ale także zmęczona. Każdego dnia wstaję rano i cieszę się, że mam trening.

M.N.: Oczywiście, że iskrzy, bo jesteśmy oboje impulsywni, żywiołowi, mamy silne charaktery. Kłócimy się i godzimy. Bardzo szybko się zaprzyjaźniliśmy.

M.N.: Poznaliśmy się podczas wakacji w Kaprum. Ja jeździłam tam na snowboardzie, a Tomek prowadził warsztaty taneczne. Poszłam, aby zobaczyć jak te zajęcia wyglądają i bardzo mi się spodobały.

M.N.: Warsztaty (śmiech - przyp.red.). Pomyślałam sobie, że gdybym tańczyła w "Tańcu z Gwiazdami" to chciałabym, aby właśnie Tomek był moim partnerem. I miałam szczęście, bo właśnie z nim tańczę. Jesteśmy oboje tacy bezpośredni, więc nie było żadnych barier do przełamywania. W tańcu trzeba być blisko i nie jest to dla mnie krepujące.

M.N.: Nie, jestem singielką. Ale... w moim życiu szybko wszystko się zmienia.

M.N.: Lubię robić rzeczy szalone, dzikie, niezaplanowane. Dzikie podróże w góry, spanie byle gdzie, poznawanie świata i ludzi. Nudzi mnie mieszkanie w luksusowych hotelach i opalanie się nad basenem. Wolę spanie pod namiotem. Ostatnio byłam w Peru, gdzie spotkało mnie wiele przygód.

Na przykład trafiłam na strajki, czyli dość niebezpieczne wydarzenia w kraju. Poradziłam sobie doskonale. Lubię czuć, że wokół mnie dzieje się coś ważnego. Mam czasami wrażenie, że im jestem starsza, tym bardziej dzika.

M.N.: Teraz mam bardzo dużo pracy - na planie "Klanu", w teatrze. Ale plany oczywiście mam, i uważam, że wszystkie są realne. Nie ma rzeczy niemożliwych, potrzebne są tylko chęci i trochę pieniędzy. A na podróże pieniędzy nigdy nie będę żałowała. Gdy jechałam do Ameryki Południowej to wydałam wszystkie swoje oszczędności. A mogłam na przykład zainwestować w wyposażenie mieszkania.

M.N.: Tak, od ośmiu lat mam własne mieszkanie. Kiedyś mieszkałam z przyjaciółką, potem znajomymi, chłopakiem, a teraz - jak na singielkę przystało - sama.

M.N.: Sprzątam, z gotowaniem jest gorzej. Nie ukrywam, że ani gotowanie, ani jedzenie nie jest moją pasją.

M.N.: Lubię jeść, ale jest bardzo niewiele potraw, które mi smakują. Nie znoszę eksperymentowania, nowych potraw nie biorę do ust, nie lubię tak modnych teraz sushi czy potraw egzotycznych. Od lat nie jadam niczego oprócz makaronu, zupy pomidorowej, kanapek z serem i czekolady. Dość ubogie menu, więc czasami myślę, że mogłyby istnieć tabletki o smaku pomidorowej, które zastępowałyby posiłki. Ale chciałabym nauczyć się gotować z myślą o rodzinie, którą kiedyś założę.

M.N.: Nie miała nic do powiedzenie. Byłam na pierwszym roku studiów i mogłam już sama decydować o sobie. Na pewno mama wolała, abym mieszkała z nią, ale kiedyś trzeba przeciąć pępowinę.

Zostałam wychowana pod kloszem, a chciałam spróbować innego życia, poznać inny świat. Zwłaszcza, gdy wybiera się taki zawód jak mój.

M.N.: Nie przestałam grać w "Klanie" z własnej woli. Musiałam zrezygnować z gry, gdy dostałam się na studia do Akademii Teatralnej. Taki jest wymóg profesorów akademii. Na szczęście miałam szansę powrotu na plan.

Więc gdy po kilku latach spotkałam przypadkowo reżysera serialu, oboje stwierdziliśmy, że warto, abym ponownie zagrała w "Klanie". Naprawdę cieszę się z tego.

M.N.: Tak, mam dyplom aktorski. Poza tym grałam w serialach, filmach, teatrze. Ale przede wszystkim jestem dojrzalszą kobietą. Przez ostatnie lata sporo grałam w produkcjach niezależnych.

Ostatnio dostałam nominację dla najlepszej aktorki w kinie niezależnym za bardzo prowokacyjny film "Czarny". Zagrałam tam dziewczynę, którą ludzie uważają za opętaną przez szatana.

Rozmawiała Edyta Karczewska-Madej/AKPA