Dlaczego Polacy nie lubią Izy Miko?

Iza Miko od kilku lat z powodzeniem występuje w hollywoodzkich produkcjach. Jest gwiazdą takich filmów, jak: „Wygrane marzenia”, „W rytmie hip-hopu 2”, „Dom Usherów”. Dlaczego Polacy kpią z jej międzynarodowego sukcesu?

Amerykańska kariera aktorki rozwija się dużo dynamiczniej niż polska. W Polsce Miko ma na koncie jedną rolę, która nie była chwalona przez krytyków.

Aktorka w magazynie "Gala" stawia pytania o to, czemu w ojczyźnie ludzie, zamiast cieszyć się z jej sukcesu, próbują go umniejszać.

Dziennikarka "Gali" zwróciła Miko uwagę na fakt, że w internecie krążą jej erotyczne zdjęcia.

Zapytała aktorkę, czy uprawiała seks w przyczepie kempingowej.

- Chodzi ci o zwariowaną komedię pt. "Park", która została wielokrotnie nagrodzona na całym świecie, łącznie z moją rolą, ale przez jeden portal internetowy została, powiedzmy, źle sklasyfikowana - tłumaczy Miko.

- Na siłę chcieli mnie pokazać w poniżającym świetle, nielegalnie pokazując ujęcia ze scen z Williamem Baldwinem, które są umyślnie przerysowane - dodaje.

- Zapraszam wszystkich do obejrzenia filmu, świetna obsada i ubaw do bólu... Po prostu niektórym jest trudno uwierzyć, że dziewczyna z Polski mogła zagrać coś innego niż rosyjską prostytutkę.

- A jak już jej się udało, to na pewno musiała z kimś się przespać. Jestem bardzo zdziwiona, że ludzie w naszym kraju wciąż mnie krytykują bez powodu, zamiast, po prostu, cieszyć się z tego, że mamy polskie akcenty w Hollywood.

Iza Miko urodziła się 21 stycznia 1981 roku w Łodzi, jako córka aktorów – Aleksandra Mikołajczaka i Grażyny Dyląg. Będąc małą dziewczynką wiele czasu spędzała ze starszym bratem w teatralnych garderobach.

Jak przystało na dziecko aktorów, zdarzyło jej się również wystąpić w epizodycznych, dziecięcych rolach w kilku produkcjach (m.in. „Pan Kleks w kosmosie” 1989, „Kuchnia polska” 1993).

Od maleńkości pałała miłością do tańca, co w efekcie zaprowadziło ją do szkoły baletowej. Zanim została jednak jej uczennicą (szkoła przyjmowała dzieci powyżej 10 roku życia), uczęszczała do szkoły muzycznej, gdzie umuzykalniała się poprzez naukę gry na fortepianie, każdego wieczoru wytrwale przygotowując się do egzaminu. Do szkoły baletowej została przyjęta warunkowo, na 6-miesięczny okres próbny, co zmobilizowało dziewczynkę do jeszcze cięższej pracy i ćwiczeń.

Wytrwałość została jednak nagrodzona – Iza została oficjalną uczennicą szkoły, a 4 lata później jej poziom tańca tak zachwycił jednego z amerykańskich choreografów, że dostała propozycję wyjazdu na stypendium do Nowego Jorku. Jej talent doceniono również tam, zachęcając do dalszej, stałej nauki w prestiżowej School of American Ballet.

Mimo że ostatecznie w 1997 roku musiała zrezygnować z kariery baletnicy ze względu na liczne kontuzje, szybko podniosła się po porażce i, pełna optymizmu, postanowiła pójść w ślady rodziców i zostać aktorką.

Po krótkim pobycie w Polsce, wróciła do nowego Jorku, gdzie podjęła studia w prestiżowym Instytucie Lee Strasberga, jednocześnie dorabiając jako modelka. Po dwóch latach wyjechała do Los Angeles, zatrudniła agenta, wymyśliła prostszy do wymówienia i zapamiętania pseudonim artystyczny i rozpoczęła karierę w iście hollywoodzkim stylu.

Począwszy od roli w „Wygranych marzeniach” (2000), gdzie miała okazję spotkać na planie takie gwiazdy, jak Maria Bello, czy John Goodman, wystąpiła w sumie w kilkunastu, głównie amerykańskich produkcjach.

Najsłynniejszym i niewątpliwie przełomowym występem Izabelli Miko była gwiazdorska rola Sary Johnson w sequelu „W rytmie hip-hopu 2” (2006), w którym miała okazję wykorzystać swoje bogate doświadczenie taneczne.

Wcześniej zagrała m.in. w thrillerach „Straceni” (2001), „Minimal Knowledge” (2002) i „The Shore” (2005), wystąpiła obok Dereka Jacobi w europejskim dramacie/romansie „Na trapezie” (2005) i zadebiutowała w amerykańskiej telewizji (dramat TV „Gramercy Park” 2004).

Rola Sary rozsławiła słowiańską piękność w hollywoodzkim środowisku i zaowocowała wieloma znaczącymi propozycjami występów. Jeszcze w tym samym, 2006 roku zagrała w „Domu Usherów” z Austinem Nicholsem i wystąpiła u boku Williama Baldwina w komedii „W parku”.

Rok później partnerowała Campbellowi Scottowi na planie dramatu „Crashing” i zagrała jedną z głównych ról w komedii „Flakes” Michaela Lehmanna (2007), a w 2008 roku miała okazję wystąpić u samego Stephena Frearsa w filmie TV „Skip Tracer” z Beverly D’Angelo.

Zagrała też obok Jasona Mewesa (pamiętny Jay z filmów Kevina Smitha) w komedii „Repo”, wystąpiła w stylizowanym na lata 20-te obrazie „Dark Streets” oraz pojawiła się w pierwszoplanowej roli Hani w polskiej produkcji „Kochaj i tańcz” w reżyserii Bruce’a Parramore’a, gdzie partnerował jej Mateusz Damięcki (2008).

Ostatnią produkcją z jej udziałem jest thriller „Fake Identity” (2009).

Czy to za mało, aby Polacy uznali sukces Izy Miko?