Dorota Kamińska
Polska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna, siostra aktora Emiliana Kamińskiego.
Urodziła się 7 czerwca 1955 roku w Warszawie. Rezygnując z wstępnych planów podjęcia studiów na Politechnice, zdała do warszawskiej PWST, którą ukończyła w 1979 roku pod kierunkiem aktorskich znakomitości – Tadeusza Łomnickiego i Aleksandry Śląskiej.
* W filmie debiutowała jeszcze w czasie studiów – jako ambitna studentka w „Barwach ochronnych” (1976) Krzysztofa Zanussiego.*
Jej debiut teatralny nastąpił już po ukończeniu PWST, kiedy to dołączyła do zespołu stołecznego Teatru Studio pod dyrekcją Jerzego Grzegorzewskiego. Z tą sceną związana była przez kolejnych 19 lat.
Na przełomie dekad i w pierwszej połowie lat 80. przyjmowała niewielkie role w serialach TV (m.in. „Rodzina Połanieckich” 1978, „Ślad na ziemi” 1978, „07 zgłoś się” 1981). Na wielkim ekranie zagrała m.in. u Feliksa Falka w obrazie „Był jazz” (1981), Wojciecha Wójcika w „Karate po polsku” (1982) i Kazimierza Kutza („Na straży swej stać będę” 1983). Znana z doskonałej figury i nieprzeciętnej urody, wzbudziła sensację śmiałym, do dziś wspominanym występem w komedii erotycznej „Och, Karol” (1985) Romana Załuskiego.
Kontynuowała występy na małym ekranie - w latach 1988-90 kreowała postać Danuty Mayer w pierwszej polskiej telenoweli „W labiryncie”, a w latach 1994-95 występowała u boku Marii Pakulnis jako jedna ze stałych klientek komediowego „Fitness Clubu”.
Dekadę lat 80. zwieńczyła występem u boku Krzysztofa Kowalewskiego, Wiesława Pokory i Bożeny Dykiel w komedii erotycznej „Co lubią tygrysy” Krzysztofa Nowaka (1989), kolejną rozpoczynając od występu w duńskiej produkcji „Kaj’s Fodselsdag” (1990) oraz ról u Roberta Glińskiego – jako NKWDzistka w filmie „Wszystko, co najważniejsze...” (1992) oraz producentka disco-polo w „Kochaj i rób co chcesz” (1997). Również w 1997 roku spotkała się po latach z Zanussim, występując w „Ostatnim kręgu” z jego telewizyjnego cyklu „Opowieści weekendowe”.
W latach 90. poza aktorstwem zajęła się także publicystyką filmową w telewizji, chociażby jako prowadząca program filmowy „Oskar”, dla TV Polsat.
W ostatniej dekadzie królowała głównie na małym ekranie. Spośród najbardziej znanych występów serialowych Kamińskiej wymienić można rolę choreografki Malwiny w „Zostać miss” (2001, 2003), pani prokurator Szczuckiej w „Policjantach” (1999), Natalii w produkcji „Sukces”, Lucyny w serialu „Gorący temat” (2002-2003), matki Kuby w telenoweli „Pierwsza miłość”, zaś przede wszystkim - rolę szefowej OPZ w sensacyjnej „Fali zbrodni” (2003-2008). Ponadto gościnnie pojawiła się na planie takich produkcji, jak „Na dobre i na złe” (2003, 2006), „Kasia i Tomek” (2003, tylko głos), „Psie serce” (2003), „Świat według Kiepskich” (2000), czy „Biuro kryminalne” (2005). Pomiędzy licznymi występami telewizyjnymi, aktorka zagrała w kilku znaczących produkcjach kinowych – sensacyjnym „Kameleonie” (2001) Janusza Kijowskiego z Piotrem Machalicą i Ewą Błaszczyk, jako Eithne w słynnej adaptacji „Wiedźmina” (2001), czy Barbara Knysok w „Doskonałym popołudniu” (2005) Przemysława Wojcieszka.
Drugoplanowa kreacja w głośnych „Pręgach” (2004) Magdaleny Piekorz przyniosła jej nominację do nagrody Orła.
Ostatnio jest jedną z gwiazd serialu obyczajowego „Na kocią łapę” (2008).
Komentarze