Grace Kelly

Jedna z najsłynniejszych postaci show-biznesu w historii, mimo, że gwiazdą kina była wyłącznie w latach 50., a jej dorobek zamknął się jedynie w 11 filmach. Znana przede wszystkim jako księżna Monako i jedna z ulubionych aktorek Hitchcocka.

Urodziła się 12 listopada 1929 roku w Filadelfii w stanie Pennsylvania. O tym, że chce zostać aktorką wiedziała już w młodym wieku. Realizowała to marzenie studiując w American Academy of Dramatic Art w Nowym Jorku. Jednocześnie podjęła pracę jako modelka – reklamowała m.in. papierosy Old Gold i pojawiła się na okładkach takich magazynów, jak „Cosmopolitan”, czy „Redbook”. Zanim wyjechała do Hollywood, miała za sobą występy na Broadwayu (m.in. w „Ojcu” Strinberga 1949) i w telewizji („Studio One” 1950).

* Jej debiutem na dużym ekranie była niewielka rola w filmie noir „Czternaście godzin” (1951) Henry’ego Hathawaya, przełomową rolą – pochodząca z 1952 roku kreacja w słynnym westernie Freda Zinnemanna „W samo południe” z Garym Cooperem.*

Piękna i zdolna, szybko zjednała sobie serca publiczności i krytyki.

* Za rolę u boku Clarka Gable w przygodowym melodramacie „Mogambo” Johna Forda (1953) otrzymała pierwszy Złoty Glob i nominację do Oskara. Kolejny Złoty Glob, jedyną nagrodę Akademii oraz nominację do BAFTA przyniosła jej kreacja w muzycznym dramacie George’a Seatona „Dziewczyna z prowincji” (1954) z Bingiem Crosbym.*

Wcześniej nawiązała współpracę z Alfredem Hitchcockiem, stając się jedną z jego ulubionych aktorek. W 1954 roku zagrała w jego słynnych dreszczowcach „Okno na podwórze” z Jamesem Stewartem i w „M jak morderstwo” (nominacja do BAFTA), a w 1955 roku wystąpiła u boku Cary’ego Granta w jego kryminale „Złodziej w hotelu”.

Ponadto wystąpiła w kilku mniej znanych filmach – wojennym dramacie „Mosty Toko-Ri” (1954), gdzie partnerował jej William Holden, przygodowym filmie „Green Fire” (1954) ze Stewartem Grangerem u boku, w muzycznej komedii Charlesa Waltersa „Wyższe sfery” (1956, ze słynnym utworem „True Love” w jej wykonaniu), na planie której spotkała się z Frankiem Sinatrą i (ponownie) z Bingiem Crosbym oraz w romansie Charlesa Vidora „Łabędź” (1956), który był ostatnim filmem z jej udziałem.

W 1956 roku poślubiła księcia Monako Rainiera III, dołączając do książęcego rodu Grimaldich i otrzymując tytuł księżnej. Z uwagi na ten dostojny fakt, była zmuszona całkowicie porzucić karierę w filmie. Z rozkazu księcia, nawet filmy, które nakręciła do tej pory zostały zakazane na terenie księstwa.

Podobno chciała wrócić do zawodu i wystąpić u Hitchcocka w jego „Marnie” (1964), jednak jej „podwładni” byli przeciwni temu, by ich księżna grała złodziejkę i romansowała z Seanem Connery. Pomysł spełzł więc na niczym.

Zginęła tragicznie na skutek obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym, 14 sierpnia 1982 roku w Monako. Miała 53 lata.

W 1983 roku powstał biograficzny film, w całości poświęcony jej osobie, zatytułowany po prostu „Grace Kelly”. W jej rolę wcieliły się wówczas Christina Applegate i Cheryl Ladd.