Trwa ładowanie...
d13ftx9

Grażyna Barszczewska

Najnowsze informacje
Oceń jako pierwszy:
Miejsce urodzenia:

Warszawa

Filmografia:

Jakub Kłamca (1999) (Pani Frankfurter)

Urodzony po raz trzeci (1989) (Kamila, oficer wywiadu AK)

Pan Tadeusz (1999) (Stolnikowa)

Motylek (2010) (Matka Haliny)

Wszystko, co najważniejsze... (1992) (Prezydentowa)

Dzień kobiet (2011) (Regina Radwan, matka Haliny)

Seszele (1990) (Gilda)

Biały mazur (1978) (Maria Jankowska)

Bariery (1985) (Anna)

Anioł w szafie (1987) (Teresa)

Łabędzi śpiew (1988) (Ewa, żona Stefana, aktorka)

Biłek (1981) (Helena)

Życie na gorąco () (Claudette Bresser)

Podejrzany (1976)

Egzamin z życia () (Anna Stokłosa, żona Emila)

Plebania () (Eugenia Piecuch, matka Józka)

Krystalbarnet (1996) (Sara)

Trzecia część nocy (1971) (Laborantka w Instytucie Weigla)

Apartament dla orangutana (1996) (Pani Dubrow)

5 dni z życia emeryta (1984) (Janina Bzowska, matka Adama)

Sobie król (1973) (Hanka)

Dom na głowie (1990) (Mama)

Przygrywka (1982) (Maria, mama rodzeństwa)

Wygrany (2011) (matka Olivera)

Nie opuszczaj mnie (2009) (Mama Joanny)

Droga wewnętrzna (2006) (sąsiadka)

Demakijaż (2008) (Sąsiadka)

Spowiedź dziecięcia wieku (1985) (Pani Lawusseur)

Nightwatching (2007) (Teściowa Banning Cocq)

Dyrektorzy (1975) (Jolanta Wanadówna, córka Ludwika, później żona Piotra Gajdy, lekarz zakładowy Fabelu)

Milion za Laurę (1971) (nie występuje w czołówce)

Trzecia granica (1975) (Marta Bormicka)

S.O.S. (1974) (redaktor Agata Wołyniec, współpracownica i partnerka Kostronia; w odcinku 6 w rzeczywistości nie wystąpiła)

Rzeka kłamstwa (1987) (Maria, córka dziedziczki)

Blisko, coraz bliżej (1986) (Irma Wehlinger-Pasternik, żona Jerzego)

Plan B (2018) (Małgorzata)

d13ftx9

Znana aktorka teatralna i filmowa. Pamiętna żona Kunickiego w „Karierze Nikodema Dyzmy”, ostatnio kojarzona głównie z telewizyjnych występów w „Plebanii” i „Londyńczykach”. Przez wiele lat związana z Teatrem Polskiego Radia wielokrotnie nagradzana była za wybitne kreacje w radiowych słuchowiskach. Ma na swoim koncie ponad 150 głównych ról teatralnych i filmowych o bardzo szerokim spektrum.

Urodziła się 1 maja 1947 roku w Warszawie. Jej rodzice pochodzili ze wschodu. Uczęszczała do średniej szkoły muzycznej i wiele wskazywało na to, że czeka ją przyszłość w zawodzie muzyka. Dopiero w klasie maturalnej życiowe plany uległy pewnym modyfikacjom.

Choć bez problemu dostała się do warszawskiej PWST, została z niej wyrzucona już po kilku miesiącach. Ostatecznie ukończyła studia w PWST w Krakowie i to właśnie z tym miastem związane są początki jej kariery scenicznej. Tuż po zrobieniu dyplomu w 1970 roku, na dwa lata związała się z Teatrem Ludowym w Nowej Hucie.

W 1972 roku wróciła do Warszawy i została aktorką tamtejszego Teatru Ateneum (1972-83), a następnie - Teatru Polskiego (od 1983 roku). W latach 1995-97 była związana z wrocławskim Teatrem Współczesnym. Niemal od początku kariery stale występuje w spektaklach Teatru Telewizji oraz Teatru Polskiego Radia. Za kreacje w tym ostatnim dwukrotnie uhonorowana została Nagrodą Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji (w 1984 i 1988 roku), a w 1999 roku otrzymała Specjalną Nagrodę Teatru Polskiego Radia – „Wielki Splendor”.

Na dużym ekranie zadebiutowała w 1971 roku, jako laborantka w „Trzeciej części nocy” Andrzeja Żuławskiego. Nie licząc roli w biograficzno-historycznej produkcji o Ludwiku Waryńskim („Biały mazur” Wandy Jakubowskiej 1978), w kolejnych latach występowała niemal wyłącznie w rolach telewizyjnych, najczęściej serialowych.

Pojawiła się jako redaktor Agata Wołyniec w serialu „S.O.S.” Janusza Morgensterna (1974), lekarz zakładowy, Jolanta Wanadówna w „Dyrektorach” (1975) i Irma Wehlinger-Pasternik w historycznym serialu „Blisko, coraz bliżej” Zbigniewa Chmielewskiego (1982-86), Marta Ponińska w „Znakach szczególnych” Romana Załuskiego (1976), Janina Bzowska w „5 dniach z życia emeryta” Edwarda Dziewońskiego (1984),* zaś przede wszystkim jako Nina Ponimirska, żona Kunickiego w „Karierze Nikodema Dyzmy” Marka Nowickiego i Jana Rybkowskiego (1980).*

Na duży ekran wróciła dopiero w drugiej połowie lat 80-tych. W 1985 roku ponownie spotkała się z Nowickim, wcielając się w postać pani Lawusseur w ekranizacji „Spowiedzi dziecięcia wieku” Alfreda de Musseta. Później wreszcie miała okazję zagrać pierwszoplanowe role filmowe, partnerując Jerzemu Treli na planie „Anioła w szafie” Stanisława Różewicza (1987) i Janowi Peszkowi w komedii „Łabędzi śpiew” Roberta Glińskiego (1988).

Dekadę lat 80-tych zamknęła rolą pani oficer wywiadu AK w wojennym filmie „Urodzony po raz trzeci” Stanisława Jędryki (1989), kolejną inaugurując występami wraz z synem, Jarosławem Schmidtem w serialu „Dom na głowie” i udziałem w filmie „Seszele”, będącym reżyserskim debiutem Bogusława Lindy.

W 1992 roku ponownie spotkała się z Glińskim, kreując niezwykłą rolę prezydentowej w głośnym filmie biograficznym „Wszystko, co najważniejsze...”, opowiadającym historię przejmującej miłości Oli i Aleksandra Watów, a w 1999 roku zagrała Stolnikową w słynnej ekranizacji „Pana Tadeusza” w reżyserii Andrzeja Wajdy.

Poza tym wzięła udział w kilku zagranicznych produkcjach: polsko-francuskim „Zwichnięciu” (1991), duńskim „Krystalbarnet” (1996) i francusko- węgiersko-amerykańskim „Jakubie kłamcy” z Robinem Williamsem w roli głównej (1999).

W 2001 roku na pięć kolejnych lat związała się z serialem „Plebania”, kreując charakterystyczną postać „Mamci” - Eugenii Piecuch, mamy Józka.

W 2007 roku trafiła na plan „Nightwatching” Petera Greenawaya, a rok później wcieliła się w rolę Niny Strzegomskiej w głośnym serialu „Londyńczycy”.

Ostatnim filmowym projektem z udziałem Barszczewskiej jest film „Nie będziesz wiedział” Ewy Stankiewicz, gdzie kreuje postać matki głównej bohaterki, granej przez Agnieszkę Grochowską (2009).

Poza swoim macierzystym Teatrem Polskim w Warszawie, gościnnie występuje na scenach innych teatrów w stolicy (Roma, Ateneum, Kwadrat, Polonia i Komedia), a także w teatrach w Krakowie, Kaliszu, Tarnowie i Wrocławiu. Ma na swoim koncie teatralne próby reżyserskie („Zazdrość” Ester Vilar, na deskach Nowego Teatru w Słupsku).

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
d13ftx9
d13ftx9
d13ftx9
d13ftx9

Pobieranie, zwielokrotnianie, przechowywanie lub jakiekolwiek inne wykorzystywanie treści dostępnych w niniejszym serwisie - bez względu na ich charakter i sposób wyrażenia (w szczególności lecz nie wyłącznie: słowne, słowno-muzyczne, muzyczne, audiowizualne, audialne, tekstowe, graficzne i zawarte w nich dane i informacje, bazy danych i zawarte w nich dane) oraz formę (np. literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne, programy komputerowe, plastyczne, fotograficzne) wymaga uprzedniej i jednoznacznej zgody Wirtualna Polska Media Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, będącej właścicielem niniejszego serwisu, bez względu na sposób ich eksploracji i wykorzystaną metodę (manualną lub zautomatyzowaną technikę, w tym z użyciem programów uczenia maszynowego lub sztucznej inteligencji). Powyższe zastrzeżenie nie dotyczy wykorzystywania jedynie w celu ułatwienia ich wyszukiwania przez wyszukiwarki internetowe oraz korzystania w ramach stosunków umownych lub dozwolonego użytku określonego przez właściwe przepisy prawa.Szczegółowa treść dotycząca niniejszego zastrzeżenia znajduje siętutaj