Polski aktor filmowy i teatralny. Pamiętny odtwórca tytułowego „Faraona” w adaptacji powieści Bolesława Prusa, w reżyserii Jerzego Kawalerowicza – roli plasującej się w czołówce najbardziej spektakularnych debiutów w polskim kinie.

Syn znanego reżysera radiowego Jana Zelnika.

Urodził się 14 września 1945 roku w Krakowie, studiował jednak w stołecznej PWST, którą ukończył w 1968 roku.

Występował kolejno w teatrach: Starym w Krakowie (1968-70), Dramatycznym w Warszawie (1970-73), Powszechnym w Warszawie (1979-86 i od 1992) i od 1986 roku w Studio (1986-92). W latach 2005-07 był dyrektorem artystycznym Teatru Nowego w Łodzi.

W filmie debiutował jeszcze jako student, we wspomnianej roli Ramzesa XIII w „Faraonie” (1965) Jerzego Kawalerowicza. Występ z miejsca zapewnił mu rozpoznawalność i popularność, zwłaszcza wśród żeńskiej części widowni. Szybko otrzymał dalsze propozycje, pojawiając się czasem w kilku produkcjach rocznie.

Stworzył wiele znaczących kreacji, występując m.in. u Andrzeja Wajdy (telewizyjny „Przekładaniec” 1968 według scenariusza Stanisława Lema, „Krajobraz po bitwie” 1970 z Danielem Olbrychskim, „Piłat i inni” 1971, nagrodzona Złotym Lwem na FPFF w Gdyni „Ziemia obiecana”, polsko - brytyjska adaptacja „Smugi cienia” 1976), Andrzeja Żuławskiego („Pavoncello” 1967), Krzysztofa Zanussiego („Hipoteza” 1972), Andrzeja Kondratiuka („Skorpion, panna i łucznik” 1972), Kazimierza Kutza („Znikąd donikąd” 1975), Grzegorza Królikiewicza („Tańczący jastrząb” 1978), Witolda Orzechowskiego („Droga w świetle księżyca” 1972, „Jej powrót” 1975), Wojciecha Jerzego Hasa („Pismak” 1984), Ryszarda Bugajskiego („Kobieta i kobieta” 1979).

Stworzył ciekawą kreację w adaptacji „Dziejów grzechu” (1975) Stefana Żeromskiego w reżyserii Waleriana Borowczyka.

Zagrał w kilku polskich produkcjach historycznych – w 1971 roku wystąpił w „Bolesławie Śmiałym” Witolda Lesiewicza, a w latach 1980 i 1982 kolejno pojawił się w roli króla Zygmunta II Augusta w serialu TV „Królowa Bona” i „Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny” Janusza Majewskiego.

W 1979 zasłynął z występu na małym ekranie w tytułowej roli w serialu „Doktor Murek” Witolda Lesiewicza, a w 1987 wystąpił w jednej z ról w telewizyjnej wersji „Komediantki” Jerzego Sztwiertni (rok wcześniej zagrał w wersji kinowej adaptacji).

Na przełomie lat 80-tych i 90-tych Zelnik wziął udział w kilku polsko - amerykańskich produkcjach, m.in. „And the Violins Stopped Playing” (1988), „Szuler” (1991) Adka Drabińskiego, czy „Gospel According to Harry” (1993) Lecha J. Majewskiego z Viggo Mortensenem.

Wystąpił też w dwóch filmach z gatunku horroru: „Medium” (1985) i „Powrót wilczycy” (1990).

W latach 90-tych często gościł na małym ekranie: w serialach „Bank nie z tej ziemi” (1993-94), „Fitness Club” (1994-95), „Awantura o Basię” (1995), czy wreszcie w telenoweli „Klan” (od 1997 roku).

W 1993 roku pojawił się w tytułowej roli w filmie Jana Jakuba Kolskiego „Magneto”, rok później zagrał w sequelu znanego filmu sensacyjnego „Psy II” (1994) Władysława Pasikowskiego.

Wystąpił w roli księdza w kilku odcinkach „Na dobre i na złe” (2000-2001) oraz – jako właściciel galerii – w „Magdzie M.” (2006).

Dwukrotnie wcielił się w postać Mikołaja Chopina, ojca znanego kompozytora – we francusko - polskim serialu „Napoleon” (1990) oraz w biograficznym obrazie Jerzego Antczaka „Chopin - pragnienie miłości” (2002).

Często użycza swojego głosu jako narrator filmów dokumentalnych i animowanych (m.in. „Muminki”).

Ostatnio wziął udział w serialu obyczajowym Urszuli Urbaniak „Teraz albo nigdy” (2008). W 2011 roku otrzymał rolę w serialu "Rezydencja".

W 2006 roku odcisnął swoją dłoń na Bursztynowej Promenadzie Gwiazd podczas Festiwalu Gwiazd w Gdańsku, a w 2007 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Komentarze

Trwa ładowanie