Jim Carrey

Jeden z najbardziej znanych i charakterystycznych komików amerykańskich. Szaloną popularność zyskał w połowie lat 90-tych, jako gwiazda takich komedii, jak „Maska”, „Telemaniak”, „Głupi i głupszy”, „Ace Ventura”, parę lat później zaskakując świat tragikomicznymi kreacjami w „Truman Show” Petera Weira i „Człowieku z księżyca” Miloša Formana. Specyfika jego ekspresji aktorskiej bazuje na bardzo rozbudowanej mimice i elastycznej grze ciałem.

Urodził się 17 stycznia 1962 roku w Newmarket w Kanadzie. Karierę komika zaczynał już jako 15-latek od występów kabaretowych na deskach klubów w Toronto. Nie zrażając się nikłym zainteresowaniem, po dwóch latach powrócił z bardziej dopracowanym repertuarem, w wyniku czego znalazł się agent, który zapewnił mu występ w Las Vegas. Niestety, Carrey był jeszcze wciąż za młody, by zrobić większą karierę.

Powrócił więc do Kanady, gdzie w 1981 roku zadebiutował w filmie TV „Rubberface”.

Po kilku występach w kanadyjskich produkcjach, zwrócił na siebie większą uwagę, dzięki roli w amerykańskiej komedii „Kto pierwszy, ten lepszy” (1984) oraz – przede wszystkim – jako prowadzący cykliczny program TV „The Duck Factory” (1984).

W 1986 roku wystąpił u Francisa Forda Coppoli w filmie „Peggy Sue wyszła za mąż” z Nicolasem Cagem i Helen Hunt, a w latach 1988-89 dwukrotnie miał okazję zagrać u boku Clinta Eastwooda, najpierw w kryminale „Pula śmierci”, następnie w komedii sensacyjnej „Różowy Cadillac” (oba filmy w reżyserii Buddy’ego Van Horna).

W 1990 roku zaskarbił sobie serca telewizyjnej publiczności, rozśmieszając ją dzięki występom w komediowym show „In Living Color”.

* Cztery lata później pojawił się jako gwiazda trzech komedii o międzynarodowym rozgłosie: „Maska” (nominacja do Złotego Globu), „Ace Ventura: Psi detektyw” oraz „Głupi i głupszy” (1994, dwie nagrody MTV: za Najlepszy Występ Komediowy oraz – wraz z Lauren Holly - za Najlepszy Pocałunek) w reżyserii braci Farrellych, z miejsca stając się ulubieńcem nastolatków na całym świecie oraz jednym z najbardziej rozpoznawalnych aktorów Hollywood.*

Rok później dołączył do gwiazdorskiej obsady głośnego filmu „Batman Forever” w reżyserii Joela Schumachera oraz zagrał w sequelu „Ace Ventura: Zew natury” (1995, dwie nagrody MTV).

Pojawił się jeszcze w czarnej komedii Bena Stillera „Telemaniak” (1996, dwie nagrody MTV) oraz w komedii fantasy „Kłamca, kłamca” (1997, nominacja do Złotego Globu, nagroda MTV), zanim zaskoczył wszystkich bardziej dramatyczną i ambitniejszą kreacją w „Truman Show” (1998, nagroda MTV) Petera Weira oraz główną rolą w jeszcze trudniejszym w odbiorze „Człowieku z księżyca” (1999) w reżyserii Miloša Formana. Obie kreacje przyniosły mu Złote Globy.

W 2000 roku pojawił się u Rona Howarda w familijnym filmie fantasy „Grinch: świąt nie będzie” (nominacja do Złotego Globu, nagroda MTV w kategorii Najlepszy Czarny Charakter) oraz ponownie zagrał u braci Farrellych w komedii „Ja, Irena i Ja” z Renée Zellweger. Rok 2003 to debiut w roli producenta oraz występ w znanej komedii „Bruce Wszechmogący”.

* Za występ u boku Kate Winslet w komedii romantycznej fantasy „Zakochany bez pamięci” (2004) dostał nominację do Złotego Globu i BAFTA.* Wyprodukowana przez niego komedia kryminalna „Dick i Jane: Niezły ubaw” (2005), z jego własnym udziałem, nie przyniosła spodziewanego sukcesu, podobnie bez echa przeszedł thriller Joela Schumachera „Numer 23” (2007), w którym zagrał główną rolę.

W 2008 roku zagrał w komedii "Jestem na tak". Rok 2009 to rola w animowanej produkcji pt. "Opowieść wigilijna" oraz w kontrowersyjnym filmie "I Love You Phillip Morris". W roku 2011 zagrał w komedii "Pan Popper i jego pingwiny".Ostatnio można było oglądać aktora w produkcji „Niewiarygodny Burt Wonderstone” (The Incredible Burt Wonderstone).

Jest rekordzistą, jeśli chodzi o ilość nominacji i nagród filmowych MTV.

Trzykrotnie został wybrany Najlepszym Aktorem Komediowym w plebiscycie People’s Choice USA.