Michael Jackson

Urodził się 29 sierpnia 1958 roku w Gary, w stanie Indiana, jako siódmy z dziewięciorga rodzeństwa. Zgodnie z przekonaniami swojej matki, dorastał w duchu religii Świadków Jehowy. Nie miał łatwego dzieciństwa – wychowany w surowej dyscyplinie narzucanej przez despotycznego ojca, już jako sześcioletni chłopiec musiał występować na scenie u boku starszych braci. Szybko wyrósł na czołowego solistę rodzinnego zespołu The Jackson 5 – jego dziecięce interpretacje utworów do dziś porażają niespotykaną dojrzałością. Pierwsze większe sukcesy na listach przebojów, Jacksonowie zaczęli odnosić u progu lat 70-tych.

W 1972 roku, Michael wziął udział w nagraniu swojego debiutanckiego, solowego singla „Ben”. Utwór, promujący film pod tym samym tytułem, został nagrodzony Złotym Globem i nominacją do Oskara w kategorii Najlepsza Piosenka. W tym samym roku nagrał pierwszy solowy album „Got To Be There”. Mimo, że rodzinny zespół istniał (pod zmienioną nazwą i w zmiennym składzie) aż do 1984 roku, już wówczas stało się jasne, kto wiedzie w nim absolutny prym.

W 1978 roku, dwudziestoletni wówczas Michael zaliczył swój najsłynniejszy romans z kinem, pojawiając się w roli Stracha na Wróble w ekranizacji musicalu „Czarnoksiężnik z krainy Oz” w reżyserii Sidneya Lumeta i z udziałem Diany Ross w roli Dorotki (1978).Udział w filmie był przełomowy z uwagi na pierwsze spotkanie Jacksona z producentem muzycznym Quincy Jonesem, zajmującym się aranżacją piosenek z musicalu. To właśnie przy jego współudziale powstały kolejne albumy Jacksona, w tym wydany rok później „Off the Wall” (1979), przełomowy „Thriller” (1983) i przebojowy „Bad” (1987).

Lata 80-te należały do Jacksona, który zachwycał świat niezwykłymi kompozycjami i ich wykonaniem, ale też wizualną otoczką towarzyszącą muzyce – charakterystycznym tańcem i innowacyjnymi układami choreograficznymi, oryginalnymi strojami, wreszcie – niepowtarzalnymi, często przełomowymi teledyskami do najbardziej znanych utworów.

Trzynastominutowy klip do piosenki „Thriller” w reżyserii Johna Landisa, to właściwie krótkometrażowy film, powstały zresztą wg scenariusza samego Jacksona (1983). Teledysk do przeboju „Bille Jean” (1983) zasłynął jako pierwszy klip z udziałem afro-amerykańskiego artysty, regularnie wyświetlany na antenie MTV, z kolei pamiętny, osiemnastominutowy klip do utworu „Bad”, który po raz pierwszy ujawnił dobitnie zmianę koloru skóry i kształtu twarzy piosenkarza, wyreżyserowany został przez samego Martina Scorsese (1987).

Z utworem „Bille Jean” wiąże się również prezentacja słynnego, autorskiego kroku Jakcsona, który zapisał się w historii pod nazwą ‘moonwalk’ i stał się znakiem firmowym artysty. Jackson po raz pierwszy zaprezentował ten sposób poruszania się podczas koncertu „Motown 25: Yesterday, Today, Forever” w 1983 roku. Telewizyjny zapis tego wydarzenia przyniósł mu nominację do Emmy i TV Land Award.

W 1986 roku, piosenkarz pojawił się w tytułowej roli w wyprodukowanym przez George’a Lucasa, trójwymiarowej krótkometrażówce „Kapitan Eo” Francisa Forda Coppoli. Film trwał 17 minut i kosztował tyleż samo milionów dolarów, okrywając się famą najdroższej, krótkometrażowej produkcji. Obraz był przeznaczony do projekcji w Disneylandzie, gdzie wyświetlany był aż do 1997 roku.Z kolei dwa lata później wyprodukował i wystąpił w pełnometrażowym, muzycznym filmie fantasy „Moonwalker” (1988). Obraz powstał wg pomysłu artysty, wystąpił w nim m.in. Joe Pesci, zaś jednym z jego najsłynniejszych fragmentów jest, nawiązujący do konwencji kina noir, segment „Smooth Criminal”, który stał się bazą dla pamiętnego, muzycznego teledysku pod tymże tytułem.

Niezwykłe osiągnięcia dekady lat 80-tych przyniosły mu niewyobrażalną sławę, rekordowe, wielomilionowe wyniki sprzedaży, rzesze stałych fanów i naśladowców, ogromną liczbę nagród muzycznych, jak również podsumowujący całość dokonań, tytuł ‘Króla Popu’, nadany przez przyjaciółkę artysty, Elizabeth Taylor w 1989 roku.

Przełom lat 80-tych i 90-tych to absolutny szczyt popularności Jacksona, który w 1991 roku raz jeszcze potwierdził swoją klasę, wydając przebojowy album „Dangerous”. Pamiętny teledysk do promującej go piosenki „Black or White” z udziałem Macaulaya Culkina i Johna Goodmana, po raz kolejny osiągnął status przełomowego – tym razem z uwagi na użycie innowacyjnych technik komputerowych.Niemałą popularnością cieszył się też osadzony w starożytnym Egipcie klip do utworu „Remember the Time” z udziałem Iman i Ediego Murphy.

W 1994 roku, Jackson odebrał MTV Movie Award w kategorii Najlepsza Piosenka Filmowa, za utwór „Will You Be There” do familijnej produkcji „Uwolnić orkę”. Rok później spotkał się z siostrą, Janet na planie teledysku do wspólnie wykonanego utworu „Scream”, który zasłynął jako zdobywca rekordowej ilości jedenastu statuetek MTV Music Video Awards. W 1997 roku odbyła się premiera wzbudzającego kontrowersje teledysku/filmu „Ghosts”, uznawanego za najdłuższy, muzyczny klip w historii (trwał 39 minut). Oba utwory pochodziły z wydanego w 1995 roku albumu „HIstory”. Koncertowa trasa HIstory World Tour nie ominęła terenów Polski – 20 września 1996 roku Król Popu dał pamiętny występ na warszawskim Bemowie.

Wraz z pierwszymi podejrzeniami o molestowanie seksualne nieletnich, jakie w 1993 roku położyły się cieniem na artyście, jego kariera zaczęła powoli chylić się ku upadkowi. Mimo że przysłowiowym gwoździem do trumny był wyemitowany dopiero 10 lat później dokument „Living with Michael Jackson”, już w drugiej połowie lat 90-tych odnotowano wyraźny spadek popularności artysty. Jackson tracił wiarygodność i sympatię opinii publicznej, a sensacyjne doniesienia o rzekomych dziwactwach gwiazdora i jego dramatycznie zmieniająca się twarz, dodatkowo potęgowały negatywne wrażenie. Wydany w 2001 roku album „Invincible” sprzedał się w rekordowo niskiej liczbie egzemplarzy (w porównaniu z pozostałymi płytami Jacksona), rok później, z braku środków zawieszona została też działalność założonej przez niego fundacji Heal the World, która wcześniej słynęła dzięki hojnemu finansowaniu leczenia dzieci na całym świecie.

Mniej więcej w tym samym czasie, Jackson powrócił na moment do występów w filmach. W 2002 roku dał występ cameo i pojawił się jako Agent M. w sequelu głośnej komedii akcji sci-fi „Faceci w czerni” Barry’ego Sonnenfelda, natomiast dwa lata później wcielił się w postać agenta M.J. w przygodowej komedii fantasy „Miss rozbitków”.

Od stycznia do maja 2005 roku odbył się skrupulatnie śledzony przez światowe media proces sądowy Jacksona, zakończony jego całkowitym uniewinnieniem. Mimo to, od czasu procesu, niegdysiejszy idol rzadko udzielał się publicznie. Niestety, korzystny dla niego wyrok wcale nie przyczynił się do poprawy jego wizerunku i tak naprawdę dopiero po śmierci zaczęto postrzegać go w kategoriach ofiary systemu - tego samego, który uczynił z niego gwiazdę.

** Zrobiło się o nim głośno w 2007 roku, kiedy zapowiedział chęć nagrania nowego albumu. Kilka miesięcy później wydano specjalną, jubileuszową edycję „Thrillera”, z okazji 25-lecia premiery rekordowego albumu. Wg danych ze stycznia 2009 roku, “Thriller” okazał się najlepiej sprzedającym się albumem w historii, z liczbą 109 mln egzemplarzy, która niewątpliwie wzrosła jeszcze bardziej po śmierci artysty.**

Jackson planował powrót na scenę. W okresie od lipca 2009 do marca 2010 roku chciał dać w sumie 50 koncertów, z których wszystkie miały odbyć się w sali koncertowej O2 w Londynie. Nie zdążył zrealizować swoich ostatnich planów. Zmarł 25 czerwca 2009 roku w szpitalu UCLA Medical Center w Los Angeles, na skutek nagłego zatrzymania krążenia. Został pochowany 3 września 2009 na cmentarzu Forest Lawn w Los Angeles. W sprawie jego, nie do końca wyjaśnionej śmierci, ma zostać wszczęte śledztwo.

W październiku 2009 roku na ekrany wszedł dokument muzyczny „This Is It”, będący filmowym zapisem przygotowań do londyńskich koncertów. Miały się one odbyć się pod takim właśnie hasłem.