Ostatni ocean

Kiedy mówimy o ochronie środowiska, często myślimy o mniejszym zużycia prądu, segregacji śmieci czy ekologicznych samochodach. Nie zdajemy sobie sprawy, że na środowisko naturalne ma także wpływ to, co jemy. Skąd pochodzi nasze jedzenie? Czy zwracamy uwagę na to, że wybierając taką, a nie inną rybę na obiad przyczyniamy się do jej ubytku w ekosystemie? Czy zdajemy sobie sprawę, że dany gatunek może wyginąć z powodu naszej chęci zaspokojenia kubków smakowych? Reżyser „Ostatniego oceanu” Peter Young zauważa, że kwestie pochodzenia naszego jedzenia i dbałości o środowisko naturalne są tylko z pozoru od siebie niezależne. Wtóruje mu w tym kalifornijski ekolog David Ainley, który od blisko 30 lat prowadzi badania na Morzu Rossa. Znajduje się ono w ramach Oceanu Południowego u wybrzeży Antarktydy Zachodniej. Jest to jedno z niewielu miejsc na świecie, w którym naturalny ekosystem w dużej części pozostał nietknięty przez ludzi. Jednak w ostatnim czasie nasiliła się liczba połowów na terenie Morza Rossa. Szczególnie
cenny dla rybaków jest antar polarny sprzedawany następnie jako antar patagoński. Interes jest tak lukratywny, że mięso tej ryby nazywane jest „białym złotem”. Ainley wraz z Peterem Youngiem rozpoczynają walkę o zachowanie na Antarktydzie naturalnej równowagi ekologicznej.