Rosanna Arquette

Urodziła się 10 sierpnia 1959 roku w Nowym Jorku. Zawód aktora w rodzinnym klanie wykonywał zarówno jej ojciec Lewis, dziadek Cliff, jak i czwórka rodzeństwa – David, Patricia, Alexis i Richmond. Dorastała w atmosferze artystycznej komuny w miejscowości Front Royal w stanie Virginia. Miała 15 lat, kiedy opuściła dom i pojechała autostopem do San Francisco, wraz z trójką przyjaciół.

Karierę aktorską zaczęła od debiutu scenicznego w „Metamorphosis” (1975) na deskach Story Theater w Los Angeles. W 1978 roku miała okazję wystąpić z Bette Davis w thrillerze TV „Dark Secret of Harvest Home”, a rok później dołączyła do obsady serialu „Shirley” (1979-80). 1979 to także rok jej debiutu na dużym ekranie w komedii „Więcej amerykańskiego graffiti”.

** W 1982 roku zdobyła jedyną nominację do Emmy za rolę u boku Tommy’ego Lee Jonesa w telewizyjnej „Pieśni kata”, rok później zbierając pochlebne opinie za swój pierwszy występ w pierwszoplanowej roli w romansie „Baby, to jesteś ty” z Robertem Downeyem Jr. (1983, Boston Society of Film Critics Award dla Najlepszej Aktorki). Przełomem w karierze Rosanny był rok 1985. Wystąpiła wówczas u Martina Scorsese w komedii „Po godzinach” (nominacja do Independent Spirit Award i BAFTA), obok Christophera Reeve’a w przygodowym dramacie „Lotnik”, dołączyła do gwiazdorskiej obsady westernu „Silverado” z Kevinem Costnerem i Jeffem Goldblumem oraz dała swój najbardziej utytułowany występ obok Madonny w komedii „Rozpaczliwie poszukując Susan” (BAFTA, jedyna nominacja do Złotego Globu).**

Później wystąpiła w nawiązującym do filmu noir filmie Hala Ashby’ego „Śmierć na wiele sposobów” z Jeffem Bridgesem i Andym Garcią (1986), wzięła udział w słynnym dziele Luka Bessona „Wielki błękit” z Jeanem Reno (1988), zagrała w brytyjskim thrillerze Mike’a Hodgesa „Czarna tęcza” (1989, International Fantasy Film Award, Mystfest Award) oraz ponownie spotkała się z Martinem Scorsese na planie „Lekcji życia” (w ramach cyklu „Nowojorskie opowieści” 1989).

Pod koniec lat 80-tych zdecydowała się opuścić Hollywood i zamieszkać w Europie, z ówczesnym partnerem życiowym, muzykiem Peterem Gabrielem. Powróciła w 1993 roku, niezbyt chlubną rolą u boku Jeana-Claude’a van Damme’a w filmie „Uciec, ale dokąd?”.

Później wystąpiła m.in. jako Jody w kultowym „Pulp Fiction” Quentina Tarantino (1994), Gabrielle w głośnym i wzbudzającym nie lada kontrowersje thrillerze „Crash: Niebezpieczne pożądanie” Davida Cronenberga (1996), Wendy w „Oko w oko z życiem” Vincenta Gallo (1998) i Sophie Oseransky w komedii kryminalnej „Jak ugryźć 10 milionów” z Brucem Willisem i Matthew Perrym (2000, nominacja do Teen Choice Award).

Mimo, że właściwie stale występuje zarówno na małym, jak i dużym ekranie, nie udało jej się już odzyskać statusu gwiazdy, jaki niewątpliwie posiadała w latach 80-tych. Dziś, zamiast ze swoich dokonań aktorskich, znana jest raczej jako siostra bardziej popularnej, młodszej siostry Patricii i jako jedna z „tych” Arquette.

Jest autorką dwóch dokumentalnych filmów: „W poszukiwaniu Debry Winger” (2002) i „All We Are Saying” (2005). Ostatnio pojawia się głównie w telewizyjnych produkcjach. Gościnnie zagrała m.in. w serialach „Will i Grace” (2003), „The L World” (2004-07), „Prawo i porządek” (2005) i „Chirurdzy” (2005). Na stałe związana była z komediowym serialem „Czas na Briana” (2006-07).

W 2007 roku otrzymała Specjalną Nagrodę Fantasporto za Całokształt.

Prywatnie, ma słabość do muzyków. Jej partnerami byli m.in. Peter Gabriel, wielokrotnie nominowany do Oskara kompozytor muzyki filmowej, James Newton Howard i klawiszowiec grupy TOTO. To dla niej był zadedykowany był ich przebój „Rosanna”. Ponadto, w latach 80-tych wystąpiła w teledysku Michaela Jacksona „Liberian girl”.